Ανδρομάχη

Γεια σου Ameli!!! Σ ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι ότι πονούσα πάρα πολύ! Φαντάσου ότι ο γιατρός μου χε πει να κρατώ τα πόδια μου και να σκύβω το κεφάλι προς τα μπρος κάθε φορά που έπρεπε να κάνω εξώθηση αλλά από κάποια στιγμή και ύστερα δεν μπορούσα να το κάνω απ τον πολύ πόνο... ζήτησα βοήθεια και έτσι κατέληξα να μου κρατάει το ένα πόδι ο γιατρός, το άλλο η μαία και το κεφάλι ο άντρας μου... Οπότε ναι μεν θα σου πω ότι ήταν ανυπόφορος ο πόνος, πιο δυνατός και από δύσκολη περίοδο, αλλά απ την άλλη, 1ον ξέρεις ότι φτάνεις στο τέλος και αυτό σου αναπτερώνει τις δυνάμεις και 2ον, γιατρός και μαία βοηθούν πάαρα πολύ ψυχολογικά και δίνουν κουράγιο!!! Εμένα συνεχώς μου έλεγαν: Μπράβο, λίγο ακόμη και βγαίνει το κεφάλι, ή σπρώχνεις πολύ σωστά, ή τελοσπάντων οτιδήποτε μπορούσε να με τονώσει εκείνη τη στιγμή!!! Με βοήθησε πολύ αυτό!! Κάθε φορά που έσπρωχνα έλεγα ότι θα ναι η τελευταία κ έβαζα όλη μου τη δύναμη!!! Επίσης μου είπε η μαία την ώρα του πόνου να κλείνω τα μάτια και να εστιάζω με το νου μου σε κάτι που με χαλαρώνει κ με ευχαριστεί! Σκεφτόμουν το μπεμπούλη μου και όντως για λίγο ξέφευγα απ τον πόνο.... Με το καλό να έρθει και το δικό σου μωράκι!!!!!!

Ο θηλασμός ήταν ένα θέμα τις πρώτες μέρες.... ο μικρούλης μου έκανε πληγές και στα δύο στήθη αλλά ευτυχώς η προισταμένη μας πρότεινε κάτι κοχύλια, πλαστικά προστατευτικά για τις θηλές που με έσωσαν!! Αφήνουν χώρο στη θηλή χωρίς να ακουμπά κανένα ύφασμα πάνω τους γιατί επειδή είναι ερεθισμένες πονάει πολύ.... Ακόμα, μέσα στο Ιασώ μας έδωσαν φυσικό ορό με αλάτι το οποίο το βάζεις πάνω στην πληγωμένη θηλή για να επουλώσει. Τσούζει πολύ αλλά επουλώνει πολύ πολύ γρήγορα! Επίσης πήρα κρεμούλα 100% λανολίνη (δεν υπάρχει πρόβλημα να τη φάει το παιδί όταν πιάνει το στήθος) η οποία έχει θεαματικά αποτελέσματα!!! Τώρα πονάω μόνο λίγα δευτερόλεπτα στην αρχή μέχρι να πιάσει το στήθος ο μικρός. Είναι τόσο όμορφα να θηλάζεις...... κάθομαι και τον χαζεύω ατελείωτα... αξίζει ο πόνος με τα 1000!!! Το εκπληκτικό με τον θηλασμό είναι ότι το μωρό βγαίνοντας στη ζωή ξέρει 100% πως να θηλάσει!! Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι ιδιαίτερο! Το βάζεις απλά κοντά στο στήθος και μόνο του πιάνει τη θηλή και ξεκινά να πίνει!!! Με το καλό και σε σένα livel!!! Εύχομαι να σου έρθουν όλα κατ' ευχήν!!! Μπήκες στο μήνα σου πια, έτσι δεν είναι; Λίγο υπομονή και θα σου έρθει το πολυπόθητο παιδάκι σου!

Λοιπόν.... σας είχα υποσχεθεί ότι θα γράψω την εμπειρία μου από τη γέννα!!!! Τώρα που πήρα τα πάνω μου και κοιμάται ο μπεμπούλης μου βρίσκω την ευκαιρία να σας περιγράψω τον τοκετό!!! Δευτέρα πρωί 7 του μηνός με παίρνει όπως και κάθε πρωί η μητέρα μου να με ρωτήσει πως είμαι και της λέω, δυστυχώς ακόμη δεν νοιώθω να γεννάω... κανένα σημάδι, κανένας πόνος! Υπομονή μου λέει η μάνα μου... Στις 11:30 πηγαίνω τουαλέτα και βλέπω αίμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μου ρθε να τσιρίξω απ τη χαρά μου!!!! Πριν λίγες μέρες μια φίλη μου λεγε ότι η μάνα της έβλεπε αίμα το πρωί, και το βράδυ γεννούσε! Πήρα κατευθείαν τον γιατρό κατενθουσιασμένη και μου επιβεβαίωσε ότι είναι σημάδι ότι σιγά σιγά ξεκινάει ο τοκετός... μου λέει έχε υπόψιν ότι θα περάσουν αρκετές ώρες ίσως και μια μέρα για να γεννήσεις... Δεν μ ένοιαζε καθόλου!!! Μου αρκούσε που ξεκινούσε η διαδικασία!! Καταχαρούμενη λοιπόν, καταπιάστηκα με τις δουλειές του σπιτιού, να το βρει ο μπέμπης ολοκάθαρο όταν θα πρωτοέμπαινε, μαγείρεψα, σκούπισα, σφουγγάρισα και συγχρόνως τραγουδούσα ευτυχισμένη!!!!! Έδωσαν στον άντρα μου άδεια να έρθει στο σπίτι οπότε το πανηγυρίσαμε μαζί!!! Αργά το μεσημέρι, γύρω στις 4, άρχισαν τα πρώτα πονάκια... διάσπαρτα, περαστικά... όσο περνούσε η ώρα άρχισε να αυξάνει η ένταση του πόνου και να μειώνεται ο χρόνος ανάμεσα από κάθε πόνο. Ξαναμίλησα με τον γιατρό μου ο οποίος μου λέει: Δεν ακούω τη φωνή σου κουρασμένη, μην αγχώνεσαι ακόμη δεν ήρθε η ώρα... περίμενε. Αν δεν σε πιάσουν οι δυνατοί πόνοι έλα το πρωί για καρδιοτοκογράφημα στο Ιασώ. Γύρω στις 11 το βράδυ άρχισαν αρκετά δυνατοί και συχνοί πόνοι ανά 2-3 λεπτά. Ξαναμιλώ με το γιατρό μου ο οποίος με διαβεβαιώνει ότι ακόμη δεν ήρθε η ώρα αλλά για να μην αγχώνομαι μου είπε να πάω στο Ιασώ να με δει η προισταμένη και αν κρίνει ότι ξεκινάει ο τοκετός να έρθει και ο γιατρός. Ευτυχώς το Ιασώ απέχει μόλις 4 λεπτά απ το σπίτι μας. Μπαίνω για καρδιοτοκογράφημα για να δει η προισταμένη τις συσπάσεις και μου λέει ότι έχω δυνατές συσπάσεις. Μου κάνει κολπική εξέταση με το χέρι και μου επιβεβαιώνει αυτό που μου λεγε ο γιατρός... το παιδί είναι ακόμη ψηλά... θα περάσουν αρκετές ώρες για να γεννήσεις αλλά καλό είναι να μη βγεις τώρα απ το Ιασώ. Κάπως έτσι, γύρω στις 12 το βράδυ, 8 του μηνός (ακριβώς η ΠΗΤ) ξεκίνησε η διαδικασία. Μου πήραν ιστορικό, με ξύρισαν, μου έκαναν κλύσμα, με εξέτασε καρδιολόγος και μπήκα στην αίθουσα τοκετού! Όλως παραδόξως, ενώ περίμενα ότι θα μαι αγχωμένη, δεν ένιωθα κανένα άγχος!!! Ίσα ίσα χαιρόμουν που επιτέλους θα βλεπα το μωράκι!!! Μπήκε και ο άντρας μου μέσα στην αίθουσα και κάτσαμε οι δυο μας να βλέπουμε τηλεόραση και να συζητάμε! Οι πόνοι όμως συνέχιζαν ώσπου κάποια στιγμή έφτασαν στο απροχώρητο... μ έβλεπε ο σύζυγος και με λυπόταν... ζητήσαμε επισκληρίδιο και ήρθε η λύτρωση! Μέχρι που με πήρε και ο ύπνος! Οι μαίες και γενικώς όλο το προσωπικό ήταν πάρα πολύ ευγενικές! Τελικά (για να μη πολυλογώ) έκανα πολλές δόσεις επισκληριδίου.... μπορεί 7 μπορεί 8 δεν θυμάμαι.... οι πόνοι κράτησαν πολλές ώρες... φανταστείτε πήγε 7 το πρωί και εγώ τότε είχα διαστολή 2... η μαία μου με καθυσήχασε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όσες επισκληριδίους και να κάνω! Πάνω που πήρα τα πάνω μου ότι όποτε πονάω ζητάω επισκληρίδιο, όταν έφτασα διαστολή 7, μου λένε γιατρός και μαία, τώρα τέρμα η επισκληρίδιος!! Από δω και πέρα σε θέλουμε βοηθό να σπρώχνεις όσο πιο δυνατά μπορείς κάθε φορά που θα έρχεται ο πόνος............ ε... κάπου εκεί άρχισα λίγο να τα παίζω.... αλλά δόξα τω Θεώ δεν κράτησε πολύ αυτή η διαδικασία... έχω την αίσθηση ότι γύρω στα 3 τέταρτα ήταν συνολικά οι πολύ δυνατοί πόνοι. Λίγο πριν βγει ο μπέμπης ακούω μέσα στον πόνο μου, "είμαστε έτοιμοι για χειρουργείο" και καταλαβαίνω να με μετακινούν σε άλλη αίθουσα. Μπήκαμε λοιπόν στο χειρουργείο όπου με πολλή βοήθεια μαίας και γιατρού συνέχισα να σπρώχνω για να βγει ο μπέμπης. Στις 10:55 το πρωί άκουσα το κλάμα του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο άντρας μου έκλαιγε απ τη χαρά του........ εγώ ήμουν σε κατάσταση σοκ... κοιτούσα το πλασματάκι που βγήκε από μέσα μου και δεν ήξερα πως να νιώσω...... ο πόνος είχε ήδη ξεχαστεί....... μου τον έδωσαν πάνω στο στήθος μου και τον κοιτούσα εκστασιασμένη..... ήταν υπέροχος....... Αφού με έραψαν, μου έδωσαν να θηλάσω το μωρό, και μετά με τακτοποίησαν στο δωμάτιό μου. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί μπήκα δίπλα σε παράθυρο και είχα άπλετη θέα απ τον πέμπτο όροφο. Γνωριστήκαμε με τις άλλες κοπέλες του δωματίου και περάσαμε 3 όμορφες ημέρες θηλάζοντας, συζητώντας και ονειροπολώντας το μέλλον! Εν κατακλείδι, (μάλλον κούρασε αρκετά η έκθεσή μου), ήταν υπέροχη εμπειρία ο φυσιολογικός τοκετός!!!!!!!!!!!!!!! Δεν μου έμειναν στη μνήμη οι πόνοι, αλλά όλα τα ωραία!!!! Θα το ξανάκανα οπωσδήποτε!!! Θα το ξανακάνω αν θελήσει ο Θεός να μου δώσει κι άλλο παιδάκι!!!!! Εύχομαι σε όλες σας να το ευχαριστηθείτε όσο πιο πολύ μπορείτε και να μη μείνετε στις λίγες ίσως δυσάρεστες στιγμές!

Κι εμένα το πρώτο είναι!!! Απλά προσπαθώ να εστιάζω στο αποτέλεσμα, στο παιδάκι μου δηλαδή, και αποφεύγω να σκέφτομαι τους πόνους που θα χω... έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις! Κάποιες γυναίκες τις πιάνει πολύ καλά η επισκληρίδιος και δεν πονάνε σχεδόν καθόλου!!! Γιατί να μην είμαστε κ εμείς μέσα σ αυτές; Ας μη το παίρνουμε εξαρχής με φόβο! Αλλά ακόμη και να πονέσουμε, οι ωδύνες που είναι οι πιο δυνατοί πόνοι διαρκούν περίπου τέταρτο με μισάωρο... και μετά ξέρεις ότι έρχεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το παιδάκι σου οπότε περασμένα ξεχασμένα!!! Δες το λοιπόν όσο πιο θετικά μπορείς!!! Να σκέφτεσαι μόνο τη φατσούλα που περιμένεις και τπτ άλλο!!!

Ναι... το ξέρω... είναι το μόνο που με κάνει να ηρεμώ όταν σκέφτομαι ότι θέλω να γεννήσω ΤΩΡΑ!!! Λέω ότι τουλάχιστον ο μπέμπης θρέφεται καλά εκεί που είναι! Σ ευχαριστώ πολύ livel!! Από το στόμα σου και στου Θεού τ αφτί!!! Μακάρι να ναι ένας ο πόνος!! Το ίδιο εύχομαι και για σένα ολόψυχα!!!!!

Αχχ αυτό φοβάμαι... μη γεννήσω κι εγώ 41η εβδομάδα... καθαροδευτεριάτικο μωρό! Εμένα livel το μωρό είχε γυρίσει προς τα κάτω από νωρίς... τώρα η εμπέδωση δεν ξέρω πότε ακριβώς έγινε... δεν μου ανέφερε ο γιατρός.. αλλά φαντάσου από μέσα εβδόμου ήταν με το κεφάλι κάτω ο γλυκούλης μου! Παρόλα αυτά, ξέρω ότι μπορεί και προς το τέλος του ένατου να γυρνάει... στην καθεμιά περίπτωση είναι διαφορετικά! Σήμερα το απόγευμα θα πάω να τον δω κιόλας... να δω πόσα κιλά είναι... γιατί έχω να πάω στο ιατρείο απ την 35η εβδομάδα! Μέσα στον ένατο μήνα, απλά πήγα στο Ιασώ για καρδιοτοκογράφημα (non stress test), δύο φορές για να ελέγχουμε την καρδούλα του μπέμπη και τις συσπάσεις μου. Οπότε σήμερα περιμένω πως και πως να τον ξαναδω στον υπέρηχο και να μάθω τα κιλάκια του!

Βρε κορίτσια... είμαι στην 40ή εβδομάδα πια και δεν αντέχω άλλο την αναμονή..... έχω φτάσει τα 11 κιλά επιπλέον, η κοιλιά μου με δυσκολεύει, η τουαλέτα είναι το δωμάτιο που συχνάζω πιο πολύ ( κατούρημα κάθε 5 λεπτά), ο ύπνος άστα να πάει, η αναμονή για τη φατσούλα του μπέμπη απίστευτη, αλλά το μωράκι δε λέει να βγει!!! 4 και σήμερα μέρες έμειναν για την ΠΗΤ.... εσείς πως πάτε;

Άντε!!! Δόξα τω Θεώ!!! Όλα υπέροχα λοιπόν!!! Έτοιμο και το παιδικό δωμάτιο! Μια χαρά! Εμένα επειδή μ αρέσει να καταπιάνομαι μόνη μου κ να ράβω, του φτιάχνω τώρα διάφορα υφασμάτινα πραγματάκια!!

Άρα ήταν και λίγο απ το άγχος σου ίσως και το μωράκι σου ίσως να χε μαζευτεί κι αυτό! Εμένα μου πε ο γιατρός μου ότι όταν αγχώνομαι κλείνει αρκετά ο αμνιακός σάκος και στενεύεται και το μωράκι! Τα πάντα καταλαβαίνουν ας είναι στην κοιλιά!!! Περιμένουμε να μας πεις τα νέα και απ το γιατρό που είπες ότι θα πας!!!

Ε εντάξει και οι πόνοι περιόδου δεν είναι ανησυχητικοί... κι εγώ είχα και ο γιατρός μου είπε ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο... φυσιολογικό... για μικρά πονάκια περιόδου βέβαια μιλάω... μην αγχώνεσαι! Έχει ο Θεός! Ενημέρωσέ μας όταν μάθεις κάτι απ το γιατρό!!!

Καλημέρα livel! Συγχώρα με για την αργοπορημένη απάντησή μου... εμένα τώρα σταδιακά ξεκίνησε τις πιο σπάνιες κινήσεις, τώρα που μπαίνω στο μήνα μου... για αρχές 7ου είναι λίγο νωρίς... έχε υπόψιν σου όμως ότι εάν την ίδια ή την προηγούμενη μέρα έκανες κάτι έντονο μπορεί απλά να χει τρομάξει και να μη πολυκουνιέται... εγώ στα τέλη έκτου είχα πάει σε γάμο και είχαν τόσο δυνατά τη μουσική στο τραπέζι που πονούσε το κεφάλι μου πάαααρα πολύ... ο μικρούλης μου για 2 μέρες δεν κουνούσε... συμβαίνει λοιπόν να τρομάζουν από κάτι έντονο κ απ το φόβο τους να μη κουνιούνται... όμως θα συμφωνήσω με την minaki, για σιγουριά μίλα με το γιατρό!

Εννοείται πως θα σας γράψω την εμπειρία μου μετά τη γέννα!! Αν και νομίζω πως για κάθε γυναίκα είναι εντελώς διαφορετική και μοναδική εμπειρία... Όπως και να χει, θα σας γράψω πως το έζησα εγώ!!

Η ΠΗΤ μου είναι 8 Μάρτη. Απ τη μια θέλω να φτάσω ως τότε, απ την άλλη βιάζομαι να δω το μπεμπάκι μου! Judi, θα δοκιμάσω αυτό που λες με το μαξιλάρι! Σ ευχαριστώ!!!

Κι εγώ το ίδιο... δεν βολεύομαι πια στον ύπνο... ξυπνάω για να πάω τουαλέτα και μετά κάθομαι με το μάτι σα γαρίδα... δεν με παίρνει ο ύπνος με τίποτα... πονάει και μένα η μέση, πιάνομαι πολύ εύκολα, μου φαίνεται βουνό το να γυρίσω πλευρό.. αλλά δεν με πειράζει! Σκέφτομαι ότι προπονούμαι μετά για τα ξενύχτια με το μωρό! Άσε που αν καλομάθουμε τώρα στον πολύ ύπνο, μετά θα μας κακοφαίνεται ακόμη πιο πολύ! Ενώ τώρα σιγά σιγά μπαίνουμε στο επόμενο στάδιο!

Καλά δεν το συζητάμε... κι εγώ δυσκολεύομαι πολύ.... φτιάχνω γλυκά στον άντρα μου και μετά κάθομαι και τον κοιτάω να τρώει λες και θα πάρω κι εγώ λίγο απ τη γλύκα τους.... χαχαχαχα ... τι να κάνεις... τα άτιμα τα γλυκά δεν μπορείς εύκολα να τα ξεχάσεις.... απλά για λίγο προσπαθείς να τα μειώσεις... πραγματικά δοκίμασε τις φράουλες και θα δεις ότι είναι πολύ πολύ γλυκές!!! Αφού πάνω από 4-5 δεν μπορείς να φάς! Λιγώνεις! Εγώ αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι τα κιλά μετά τη γέννα. Όλοι μου λένε ότι αν τώρα τρώω καλά, μετά θα πρέπει να τρώω ακόμη πιο πολύ, για να είναι το γάλα μου λιπαρό και χορταστικό για το παιδί.... θέλω να θηλάζω αποκλειστικά οπότε φαντάζομαι ότι τα επιπλέον κιλά κι εκεί θα δίνουν και θα παίρνουν...