Καλησπέρα σε όλους. Είμαι νέα στο forum. Σας γνώρισα πριν απο μερικούς μήνες όταν έμαθα με μεγάλη μου χαρά οτι ήμουν έγκυος και όπως όλοι έψαχνα πληροφορίες στο internet. Δυστυχώς όμως η εγκυμοσύνη αυτή δεν προχώρησε και η απογοήτευση ήρθε στη θέση της ανέλπιστης χαράς μου. Είμαι 44 ετών και δεν έχω κάνει ακόμα ένα παιδάκι. Οι σπουδές ( πτυχία, μεταπτυχιακά), η επαγγελματική αποκατάσταση και το συνεχές τρέξιμο για τα προβλήματα των άλλων, είχαν ως αποτέλεσμα να είμαι τώρα σε αυτή τη θέση. Η προηγούμενη εγκυμοσύνη προέκυψε εντελώς ξαφνικά ( αφού νόμισα οτι μπήκα σε κλιμακτήριο λόγω της καθυστέρησης) αλλά δεν κράτησε πολύ εξαιτίας χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Ενώ μέχρι τότε δεν σκεφτόμουν τόσο έντονα το θέμα του παιδιού (ήμουν χαμένη μέσα στα βιβλία μου και τη δουλειά μου) , κάτι σαν να ξύπνησε κάτι μαγικό ξαφνικά μέσα μου και άρχισα να τρέχω. Αμέσως μετά την αποβολή και εφόσον τα επέτρεψε ο ιατρός έκανα μία προσπάθεια εξωσωματικής. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την αγωνία μου και την επιθυμία μου ( και του συζύγου φυσικά, αυτός περισσότερο απο μένα) να πάνε όλα καλά. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερα. Πέρασα όλο το καλοκαίρι με την προετοιμασία της εξωσωματικής, τη διαδικασία, την ακινησία των 2 εβδομάδων, την ατελείωτη προσμονή αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα. Σήμερα χαζεύοντας στο internet, τόλμησα μετά απο καιρό να κοιτάξω πάλι για το ίδιο θέμα και οι δημοσιεύσεις με έχουν απογοητεύση και πάλι. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ να κρατήσω στα χέρια μου ένα μωράκι ( δεν ξέρετε πόσο πολύ το θέλω!!!!!). Θα προσπαθήσω αλλά τα όσα γράφονται για την ηλικία μου με ρίχνουν τόσο μα ....τόσο πολύ, ΣΕ ΣΗΜΕΊΟ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΩ ΟΤΙ ΜΌΝΟ ΈΝΑ ΘΑΎΜΑ ΜΕ ΣΩΖΕΙ. Διαβάζοντας την.....επιστημονική ....μαυρίλα έπεσα και πάλι πάνω στο forum σας, διάβασα τα προβλήματα σας, χάρηκα με τη χαρά σας (τις ευχές μου στις μέλλουσες μανούλες) και έτσι έκανα εγγραφή και να μαι. Και μόνο που τα έγραψα όλα αυτά νιώθω καλύτερα. Σας εύχομαι να σας πάνε όλα καλά.