nurse

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Μπορεί η σεξουαλική επαφή να κάνει κακό στο έμβρυο; ΟΧΙ. Το πέος δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το έμβρυο. Το έμβρυο είναι καλά φυλαγμένο και προστατευμένο στη μήτρα. Επίσης στην είσοδο της μήτρας υπάρχουν πολλά υγρά που προστατεύουν τη μήτρα από την είσοδο μικροβίων. Μπορεί ο οργασμός της γυναίκας να προκαλέσει πρόωρο τοκετό; ΟΧΙ. Οι συσπάσεις που γίνονται και νιώθετε κατά τη σεξουαλική επαφή δεν έχουν σχέση με τις συσπάσεις της μήτρας κατά τον τοκετό. Αν λοιπόν η εγκυμοσύνη σας δεν έχει κάποιο πρόβλημα, ο οργασμός δεν μπορεί να προκαλέσει πρόωρο τοκετό.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Μπορεί η σεξουαλική επαφή να κάνει κακό στο έμβρυο; ΟΧΙ. Το πέος δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το έμβρυο. Το έμβρυο είναι καλά φυλαγμένο και προστατευμένο στη μήτρα. Επίσης στην είσοδο της μήτρας υπάρχουν πολλά υγρά που προστατεύουν τη μήτρα από την είσοδο μικροβίων. Μπορεί ο οργασμός της γυναίκας να προκαλέσει πρόωρο τοκετό; ΟΧΙ. Οι συσπάσεις που γίνονται και νιώθετε κατά τη σεξουαλική επαφή δεν έχουν σχέση με τις συσπάσεις της μήτρας κατά τον τοκετό. Αν λοιπόν η εγκυμοσύνη σας δεν έχει κάποιο πρόβλημα, ο οργασμός δεν μπορεί να προκαλέσει πρόωρο τοκετό.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Μπορεί η σεξουαλική επαφή να κάνει κακό στο έμβρυο; ΟΧΙ. Το πέος δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το έμβρυο. Το έμβρυο είναι καλά φυλαγμένο και προστατευμένο στη μήτρα. Επίσης στην είσοδο της μήτρας υπάρχουν πολλά υγρά που προστατεύουν τη μήτρα από την είσοδο μικροβίων. Μπορεί ο οργασμός της γυναίκας να προκαλέσει πρόωρο τοκετό; ΟΧΙ. Οι συσπάσεις που γίνονται και νιώθετε κατά τη σεξουαλική επαφή δεν έχουν σχέση με τις συσπάσεις της μήτρας κατά τον τοκετό. Αν λοιπόν η εγκυμοσύνη σας δεν έχει κάποιο πρόβλημα, ο οργασμός δεν μπορεί να προκαλέσει πρόωρο τοκετό.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το sex πριν την εγκυμοσύνη, τα οποία στόχο έχουν το πώς θα μείνετε έγκυος ή ακόμη ......και το πώς θα κάνετε αγόρι ή κορίτσι. Ελάχιστα όμως έχουν γραφτεί για το sex κατά την εγκυμοσύνη. Μπορώ να έχω σεξουαλική επαφή με το σύντροφο μου; Αν η εγκυμοσύνη σας δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, τότε μπορείτε να έχετε ελεύθερα σεξουαλική επαφή με το σύντροφό σας. Άρα λοιπόν θα πρέπει πρώτα να κουβεντιάσετε με το γιατρό σας και να συζητήσετε το θέμα της εγκυμοσύνης και της σεξουαλικής επαφής. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή στην εγκυμοσύνη ποικίλει ανάλογα με τη γυναίκα. Υπάρχουν γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν μειωμένη επιθυμία, πιθανό λόγω των αλλαγών που υφίσταται το σώμα τους. Μερικές όμως γυναίκες μόνο με την ιδέα ότι δεν έχουν το άγχος της αντισύλληψης έχουν αυξημένη επιθυμία. Τα ίδια συμβαίνουν και με τους άντρες. Άρα λοιπόν αυτό είναι ένα θέμα που θα προσεγγίσει και θα λύσει το ζευγάρι από μόνο του. Πολλοί γιατροί συμβουλεύουν την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, γι` αυτό θα ήταν σωστό να πάρετε τη γνώμη του γιατρού που σας παρακολουθεί. Ο λόγος που έχουν αυτή τη θέση είναι γιατί το σπέρμα έχει ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις στη μήτρα και ακολούθως πρόωρο τοκετό. Πιο κάτω παρατίθενται μερικοί λόγοι, για τους οποίους ο γιατρός μπορεί να σας συμβουλεύσει να αποφεύγετε την σεξουαλική επαφή κατά την εγκυμοσύνη: 1.Ιστορικό προηγούμενων αποβολών. 2.Ιστορικό πρόωρου τοκετού. 3.Πρόωρες συσπάσεις μήτρας. 4.Ανεξήγητη αιμορραγία από τον κόλπο. 5.Μικρή απώλεια αμνιακού υγρού. 6.Πρoδρομικός πλακούντας. Ο πλακούντας δηλαδή βρίσκεται μπροστά στο άνοιγμα που επικοινωνεί ο κόλπος με τη μήτρα. 7.Πολλαπλή εγκυμοσύνη.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το sex πριν την εγκυμοσύνη, τα οποία στόχο έχουν το πώς θα μείνετε έγκυος ή ακόμη ......και το πώς θα κάνετε αγόρι ή κορίτσι. Ελάχιστα όμως έχουν γραφτεί για το sex κατά την εγκυμοσύνη. Μπορώ να έχω σεξουαλική επαφή με το σύντροφο μου; Αν η εγκυμοσύνη σας δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, τότε μπορείτε να έχετε ελεύθερα σεξουαλική επαφή με το σύντροφό σας. Άρα λοιπόν θα πρέπει πρώτα να κουβεντιάσετε με το γιατρό σας και να συζητήσετε το θέμα της εγκυμοσύνης και της σεξουαλικής επαφής. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή στην εγκυμοσύνη ποικίλει ανάλογα με τη γυναίκα. Υπάρχουν γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν μειωμένη επιθυμία, πιθανό λόγω των αλλαγών που υφίσταται το σώμα τους. Μερικές όμως γυναίκες μόνο με την ιδέα ότι δεν έχουν το άγχος της αντισύλληψης έχουν αυξημένη επιθυμία. Τα ίδια συμβαίνουν και με τους άντρες. Άρα λοιπόν αυτό είναι ένα θέμα που θα προσεγγίσει και θα λύσει το ζευγάρι από μόνο του. Πολλοί γιατροί συμβουλεύουν την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, γι` αυτό θα ήταν σωστό να πάρετε τη γνώμη του γιατρού που σας παρακολουθεί. Ο λόγος που έχουν αυτή τη θέση είναι γιατί το σπέρμα έχει ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις στη μήτρα και ακολούθως πρόωρο τοκετό. Πιο κάτω παρατίθενται μερικοί λόγοι, για τους οποίους ο γιατρός μπορεί να σας συμβουλεύσει να αποφεύγετε την σεξουαλική επαφή κατά την εγκυμοσύνη: 1.Ιστορικό προηγούμενων αποβολών. 2.Ιστορικό πρόωρου τοκετού. 3.Πρόωρες συσπάσεις μήτρας. 4.Ανεξήγητη αιμορραγία από τον κόλπο. 5.Μικρή απώλεια αμνιακού υγρού. 6.Πρoδρομικός πλακούντας. Ο πλακούντας δηλαδή βρίσκεται μπροστά στο άνοιγμα που επικοινωνεί ο κόλπος με τη μήτρα. 7.Πολλαπλή εγκυμοσύνη.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το sex πριν την εγκυμοσύνη, τα οποία στόχο έχουν το πώς θα μείνετε έγκυος ή ακόμη ......και το πώς θα κάνετε αγόρι ή κορίτσι. Ελάχιστα όμως έχουν γραφτεί για το sex κατά την εγκυμοσύνη. Μπορώ να έχω σεξουαλική επαφή με το σύντροφο μου; Αν η εγκυμοσύνη σας δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, τότε μπορείτε να έχετε ελεύθερα σεξουαλική επαφή με το σύντροφό σας. Άρα λοιπόν θα πρέπει πρώτα να κουβεντιάσετε με το γιατρό σας και να συζητήσετε το θέμα της εγκυμοσύνης και της σεξουαλικής επαφής. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή στην εγκυμοσύνη ποικίλει ανάλογα με τη γυναίκα. Υπάρχουν γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν μειωμένη επιθυμία, πιθανό λόγω των αλλαγών που υφίσταται το σώμα τους. Μερικές όμως γυναίκες μόνο με την ιδέα ότι δεν έχουν το άγχος της αντισύλληψης έχουν αυξημένη επιθυμία. Τα ίδια συμβαίνουν και με τους άντρες. Άρα λοιπόν αυτό είναι ένα θέμα που θα προσεγγίσει και θα λύσει το ζευγάρι από μόνο του. Πολλοί γιατροί συμβουλεύουν την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, γι` αυτό θα ήταν σωστό να πάρετε τη γνώμη του γιατρού που σας παρακολουθεί. Ο λόγος που έχουν αυτή τη θέση είναι γιατί το σπέρμα έχει ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις στη μήτρα και ακολούθως πρόωρο τοκετό. Πιο κάτω παρατίθενται μερικοί λόγοι, για τους οποίους ο γιατρός μπορεί να σας συμβουλεύσει να αποφεύγετε την σεξουαλική επαφή κατά την εγκυμοσύνη: 1.Ιστορικό προηγούμενων αποβολών. 2.Ιστορικό πρόωρου τοκετού. 3.Πρόωρες συσπάσεις μήτρας. 4.Ανεξήγητη αιμορραγία από τον κόλπο. 5.Μικρή απώλεια αμνιακού υγρού. 6.Πρoδρομικός πλακούντας. Ο πλακούντας δηλαδή βρίσκεται μπροστά στο άνοιγμα που επικοινωνεί ο κόλπος με τη μήτρα. 7.Πολλαπλή εγκυμοσύνη.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το sex πριν την εγκυμοσύνη, τα οποία στόχο έχουν το πώς θα μείνετε έγκυος ή ακόμη ......και το πώς θα κάνετε αγόρι ή κορίτσι. Ελάχιστα όμως έχουν γραφτεί για το sex κατά την εγκυμοσύνη. Μπορώ να έχω σεξουαλική επαφή με το σύντροφο μου; Αν η εγκυμοσύνη σας δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, τότε μπορείτε να έχετε ελεύθερα σεξουαλική επαφή με το σύντροφό σας. Άρα λοιπόν θα πρέπει πρώτα να κουβεντιάσετε με το γιατρό σας και να συζητήσετε το θέμα της εγκυμοσύνης και της σεξουαλικής επαφής. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή στην εγκυμοσύνη ποικίλει ανάλογα με τη γυναίκα. Υπάρχουν γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν μειωμένη επιθυμία, πιθανό λόγω των αλλαγών που υφίσταται το σώμα τους. Μερικές όμως γυναίκες μόνο με την ιδέα ότι δεν έχουν το άγχος της αντισύλληψης έχουν αυξημένη επιθυμία. Τα ίδια συμβαίνουν και με τους άντρες. Άρα λοιπόν αυτό είναι ένα θέμα που θα προσεγγίσει και θα λύσει το ζευγάρι από μόνο του. Πολλοί γιατροί συμβουλεύουν την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, γι` αυτό θα ήταν σωστό να πάρετε τη γνώμη του γιατρού που σας παρακολουθεί. Ο λόγος που έχουν αυτή τη θέση είναι γιατί το σπέρμα έχει ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις στη μήτρα και ακολούθως πρόωρο τοκετό. Πιο κάτω παρατίθενται μερικοί λόγοι, για τους οποίους ο γιατρός μπορεί να σας συμβουλεύσει να αποφεύγετε την σεξουαλική επαφή κατά την εγκυμοσύνη: 1.Ιστορικό προηγούμενων αποβολών. 2.Ιστορικό πρόωρου τοκετού. 3.Πρόωρες συσπάσεις μήτρας. 4.Ανεξήγητη αιμορραγία από τον κόλπο. 5.Μικρή απώλεια αμνιακού υγρού. 6.Πρoδρομικός πλακούντας. Ο πλακούντας δηλαδή βρίσκεται μπροστά στο άνοιγμα που επικοινωνεί ο κόλπος με τη μήτρα. 7.Πολλαπλή εγκυμοσύνη.

Οι σεξουαλικές επαφές Ο ερωτισμός θα είναι ανάμεσά σας ένα σημείο επαφής, το οποίο δεν πρέπει να χάσετε. Η πιθανή ανησυχία σας ότι το παιδί που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας θα αναστείλει τη σεξουαλική σας δραστηριότητα και θα σας απομακρύνει από το σύντροφό σας είναι εντελώς αβάσιμη. Αλλωστε, μια γερή σχέση δεν κλονίζεται τόσο εύκολα και, μάλιστα, από την προσμονή ενός παιδιού, το οποίο είναι αποτέλεσμα της ερωτικής επαφής. Το σεξ -με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις- όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και ευεργετικό για πάρα πολλούς λόγους. Η αντίληψη ότι η εγκυμοσύνη ισοπεδώνει τη σεξουαλικότητα είναι ένας μύθος. Τον καταρρίπτει, άλλωστε, και η αύξηση των ορμονών στον οργανισμό σας, με πρώτη και καλύτερη την προγεστερόνη, η οποία ενισχύει τη σεξουαλικότητα. Οι εννέα αυτοί μήνες θα σας δώσουν -αν το επιδιώξετε- τη δυνατότητα να ανακαλύψετε άγνωστους τρόπους ερωτικής επικοινωνίας και να ζήσετε στιγμές πρωτόγνωρης τρυφερότητας. Η ερωτική ορμή, ωστόσο, δεν είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις μέλλουσες μητέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως, αναστέλλεται γιατί ορισμένες γυναίκες σε "ενδιαφέρουσα" δεν είναι έτοιμες να δεχτούν τις αλλαγές στο σώμα τους και να τις αγαπήσουν. Ευτυχώς, δεν είναι λίγοι οι άνδρες, οι οποίοι θεωρούν τις μεταβολές αυτές πραγματικά ενδιαφέρουσες και εξακολουθούν να ρίχνουν ερωτική ματιά στις "καμπύλες" της συντρόφου τους. Αλλοι, όμως, τη θεωρούν τόσο "ιερή", που δεν τολμούν να την αγγίζουν, ενώ ορισμένοι φοβούνται μήπως την ώρα της επαφής βλάψουν το παιδί, ξεχνώντας πόσο καλά προστατευμένο είναι το μικρούλι τους μέσα στον υδάτινο κόσμο του. Υπάρχουν και ζευγάρια που φοβούνται ότι ο οργασμός μπορεί να γίνει αιτία για την αποβολή του εμβρύου ή ότι το σπέρμα είναι δυνατόν να επισπεύσει τον τοκετό. Οι ανησυχίες τους αυτές δεν ευσταθούν. Οι συσπάσεις της μήτρας που προκαλούνται -αν δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποβολής- θυμίζουν τις συσπάσεις Μπράξτον-Χικς, οι οποίες είναι ανώδυνες και ακίνδυνες και αποσκοπούν στην εξάσκηση της μήτρας για τον τοκετό. Επομένως, το σεξ είναι ωφέλιμο και για τη γέννα. Όσο για το σπέρμα, είναι γεγονός ότι όταν έλθει σε επαφή με τον τράχηλο της μήτρας προκαλεί τη διαστολή του, γιατί περιέχει μια ουσία, την προσταγλανδίνη, η οποία τον ωριμάζει. Ωστόσο, ο τράχηλος δεν πρόκειται να επηρεαστεί από το σπέρμα του συντρόφου σας, αν δεν φτάσει η ώρα για να ανοίξει και να επιτρέψει στο παιδί σας να γεννηθεί. Αν, λοιπόν, σε ορισμένους μέλλοντες γονείς η σεξουαλική ζωή διαταράσσεται, δεν φταίει η εγκυμοσύνη, αλλά οι αναστολές και οι αβάσιμες φοβίες των δύο συντρόφων γύρω από αυτήν, οι οποίες είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν. Οι ερωτικές επαφές στην περίοδο της κύησης όχι μόνο είναι ασφαλείς -εφόσον δεν σας τις απαγορεύει ο γιατρός- αλλά και ευεργετικές για τη σχέση σας με το σύντροφο σας, επειδή τη διατηρούν ζωντανή. Ταυτόχρονα, σας βοηθούν να δίνετε διέξοδο στη σεξουαλικότητά σας, να καθησυχάζετε τις ανησυχίες σας για τα αισθήματα του συντρόφου σας και να νιώθετε ότι η μητρότητα δεν πρόκειται να επηρεάσει ούτε τον αισθησιασμό ούτε τη θηλυκότητά σας. Ακόμα και όταν το σώμα σας βαρύνει και μειωθεί η ευκινησία σας, θα βρείτε με το ταίρι σας στάσεις βολικές, που δεν θα σας στερήσουν την απόλαυση της σεξουαλικής πράξης. Αρκεί, όταν κάνετε έρωτα, να αποφεύγετε τις βίαιες κινήσεις και τις επικίνδυνες ακροβασίες.

Οι σεξουαλικές επαφές Ο ερωτισμός θα είναι ανάμεσά σας ένα σημείο επαφής, το οποίο δεν πρέπει να χάσετε. Η πιθανή ανησυχία σας ότι το παιδί που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας θα αναστείλει τη σεξουαλική σας δραστηριότητα και θα σας απομακρύνει από το σύντροφό σας είναι εντελώς αβάσιμη. Αλλωστε, μια γερή σχέση δεν κλονίζεται τόσο εύκολα και, μάλιστα, από την προσμονή ενός παιδιού, το οποίο είναι αποτέλεσμα της ερωτικής επαφής. Το σεξ -με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις- όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και ευεργετικό για πάρα πολλούς λόγους. Η αντίληψη ότι η εγκυμοσύνη ισοπεδώνει τη σεξουαλικότητα είναι ένας μύθος. Τον καταρρίπτει, άλλωστε, και η αύξηση των ορμονών στον οργανισμό σας, με πρώτη και καλύτερη την προγεστερόνη, η οποία ενισχύει τη σεξουαλικότητα. Οι εννέα αυτοί μήνες θα σας δώσουν -αν το επιδιώξετε- τη δυνατότητα να ανακαλύψετε άγνωστους τρόπους ερωτικής επικοινωνίας και να ζήσετε στιγμές πρωτόγνωρης τρυφερότητας. Η ερωτική ορμή, ωστόσο, δεν είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις μέλλουσες μητέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως, αναστέλλεται γιατί ορισμένες γυναίκες σε "ενδιαφέρουσα" δεν είναι έτοιμες να δεχτούν τις αλλαγές στο σώμα τους και να τις αγαπήσουν. Ευτυχώς, δεν είναι λίγοι οι άνδρες, οι οποίοι θεωρούν τις μεταβολές αυτές πραγματικά ενδιαφέρουσες και εξακολουθούν να ρίχνουν ερωτική ματιά στις "καμπύλες" της συντρόφου τους. Αλλοι, όμως, τη θεωρούν τόσο "ιερή", που δεν τολμούν να την αγγίζουν, ενώ ορισμένοι φοβούνται μήπως την ώρα της επαφής βλάψουν το παιδί, ξεχνώντας πόσο καλά προστατευμένο είναι το μικρούλι τους μέσα στον υδάτινο κόσμο του. Υπάρχουν και ζευγάρια που φοβούνται ότι ο οργασμός μπορεί να γίνει αιτία για την αποβολή του εμβρύου ή ότι το σπέρμα είναι δυνατόν να επισπεύσει τον τοκετό. Οι ανησυχίες τους αυτές δεν ευσταθούν. Οι συσπάσεις της μήτρας που προκαλούνται -αν δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποβολής- θυμίζουν τις συσπάσεις Μπράξτον-Χικς, οι οποίες είναι ανώδυνες και ακίνδυνες και αποσκοπούν στην εξάσκηση της μήτρας για τον τοκετό. Επομένως, το σεξ είναι ωφέλιμο και για τη γέννα. Όσο για το σπέρμα, είναι γεγονός ότι όταν έλθει σε επαφή με τον τράχηλο της μήτρας προκαλεί τη διαστολή του, γιατί περιέχει μια ουσία, την προσταγλανδίνη, η οποία τον ωριμάζει. Ωστόσο, ο τράχηλος δεν πρόκειται να επηρεαστεί από το σπέρμα του συντρόφου σας, αν δεν φτάσει η ώρα για να ανοίξει και να επιτρέψει στο παιδί σας να γεννηθεί. Αν, λοιπόν, σε ορισμένους μέλλοντες γονείς η σεξουαλική ζωή διαταράσσεται, δεν φταίει η εγκυμοσύνη, αλλά οι αναστολές και οι αβάσιμες φοβίες των δύο συντρόφων γύρω από αυτήν, οι οποίες είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν. Οι ερωτικές επαφές στην περίοδο της κύησης όχι μόνο είναι ασφαλείς -εφόσον δεν σας τις απαγορεύει ο γιατρός- αλλά και ευεργετικές για τη σχέση σας με το σύντροφο σας, επειδή τη διατηρούν ζωντανή. Ταυτόχρονα, σας βοηθούν να δίνετε διέξοδο στη σεξουαλικότητά σας, να καθησυχάζετε τις ανησυχίες σας για τα αισθήματα του συντρόφου σας και να νιώθετε ότι η μητρότητα δεν πρόκειται να επηρεάσει ούτε τον αισθησιασμό ούτε τη θηλυκότητά σας. Ακόμα και όταν το σώμα σας βαρύνει και μειωθεί η ευκινησία σας, θα βρείτε με το ταίρι σας στάσεις βολικές, που δεν θα σας στερήσουν την απόλαυση της σεξουαλικής πράξης. Αρκεί, όταν κάνετε έρωτα, να αποφεύγετε τις βίαιες κινήσεις και τις επικίνδυνες ακροβασίες.

Οι σεξουαλικές επαφές Ο ερωτισμός θα είναι ανάμεσά σας ένα σημείο επαφής, το οποίο δεν πρέπει να χάσετε. Η πιθανή ανησυχία σας ότι το παιδί που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας θα αναστείλει τη σεξουαλική σας δραστηριότητα και θα σας απομακρύνει από το σύντροφό σας είναι εντελώς αβάσιμη. Αλλωστε, μια γερή σχέση δεν κλονίζεται τόσο εύκολα και, μάλιστα, από την προσμονή ενός παιδιού, το οποίο είναι αποτέλεσμα της ερωτικής επαφής. Το σεξ -με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις- όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και ευεργετικό για πάρα πολλούς λόγους. Η αντίληψη ότι η εγκυμοσύνη ισοπεδώνει τη σεξουαλικότητα είναι ένας μύθος. Τον καταρρίπτει, άλλωστε, και η αύξηση των ορμονών στον οργανισμό σας, με πρώτη και καλύτερη την προγεστερόνη, η οποία ενισχύει τη σεξουαλικότητα. Οι εννέα αυτοί μήνες θα σας δώσουν -αν το επιδιώξετε- τη δυνατότητα να ανακαλύψετε άγνωστους τρόπους ερωτικής επικοινωνίας και να ζήσετε στιγμές πρωτόγνωρης τρυφερότητας. Η ερωτική ορμή, ωστόσο, δεν είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις μέλλουσες μητέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως, αναστέλλεται γιατί ορισμένες γυναίκες σε "ενδιαφέρουσα" δεν είναι έτοιμες να δεχτούν τις αλλαγές στο σώμα τους και να τις αγαπήσουν. Ευτυχώς, δεν είναι λίγοι οι άνδρες, οι οποίοι θεωρούν τις μεταβολές αυτές πραγματικά ενδιαφέρουσες και εξακολουθούν να ρίχνουν ερωτική ματιά στις "καμπύλες" της συντρόφου τους. Αλλοι, όμως, τη θεωρούν τόσο "ιερή", που δεν τολμούν να την αγγίζουν, ενώ ορισμένοι φοβούνται μήπως την ώρα της επαφής βλάψουν το παιδί, ξεχνώντας πόσο καλά προστατευμένο είναι το μικρούλι τους μέσα στον υδάτινο κόσμο του. Υπάρχουν και ζευγάρια που φοβούνται ότι ο οργασμός μπορεί να γίνει αιτία για την αποβολή του εμβρύου ή ότι το σπέρμα είναι δυνατόν να επισπεύσει τον τοκετό. Οι ανησυχίες τους αυτές δεν ευσταθούν. Οι συσπάσεις της μήτρας που προκαλούνται -αν δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποβολής- θυμίζουν τις συσπάσεις Μπράξτον-Χικς, οι οποίες είναι ανώδυνες και ακίνδυνες και αποσκοπούν στην εξάσκηση της μήτρας για τον τοκετό. Επομένως, το σεξ είναι ωφέλιμο και για τη γέννα. Όσο για το σπέρμα, είναι γεγονός ότι όταν έλθει σε επαφή με τον τράχηλο της μήτρας προκαλεί τη διαστολή του, γιατί περιέχει μια ουσία, την προσταγλανδίνη, η οποία τον ωριμάζει. Ωστόσο, ο τράχηλος δεν πρόκειται να επηρεαστεί από το σπέρμα του συντρόφου σας, αν δεν φτάσει η ώρα για να ανοίξει και να επιτρέψει στο παιδί σας να γεννηθεί. Αν, λοιπόν, σε ορισμένους μέλλοντες γονείς η σεξουαλική ζωή διαταράσσεται, δεν φταίει η εγκυμοσύνη, αλλά οι αναστολές και οι αβάσιμες φοβίες των δύο συντρόφων γύρω από αυτήν, οι οποίες είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν. Οι ερωτικές επαφές στην περίοδο της κύησης όχι μόνο είναι ασφαλείς -εφόσον δεν σας τις απαγορεύει ο γιατρός- αλλά και ευεργετικές για τη σχέση σας με το σύντροφο σας, επειδή τη διατηρούν ζωντανή. Ταυτόχρονα, σας βοηθούν να δίνετε διέξοδο στη σεξουαλικότητά σας, να καθησυχάζετε τις ανησυχίες σας για τα αισθήματα του συντρόφου σας και να νιώθετε ότι η μητρότητα δεν πρόκειται να επηρεάσει ούτε τον αισθησιασμό ούτε τη θηλυκότητά σας. Ακόμα και όταν το σώμα σας βαρύνει και μειωθεί η ευκινησία σας, θα βρείτε με το ταίρι σας στάσεις βολικές, που δεν θα σας στερήσουν την απόλαυση της σεξουαλικής πράξης. Αρκεί, όταν κάνετε έρωτα, να αποφεύγετε τις βίαιες κινήσεις και τις επικίνδυνες ακροβασίες.

Οι σεξουαλικές επαφές Ο ερωτισμός θα είναι ανάμεσά σας ένα σημείο επαφής, το οποίο δεν πρέπει να χάσετε. Η πιθανή ανησυχία σας ότι το παιδί που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας θα αναστείλει τη σεξουαλική σας δραστηριότητα και θα σας απομακρύνει από το σύντροφό σας είναι εντελώς αβάσιμη. Αλλωστε, μια γερή σχέση δεν κλονίζεται τόσο εύκολα και, μάλιστα, από την προσμονή ενός παιδιού, το οποίο είναι αποτέλεσμα της ερωτικής επαφής. Το σεξ -με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις- όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και ευεργετικό για πάρα πολλούς λόγους. Η αντίληψη ότι η εγκυμοσύνη ισοπεδώνει τη σεξουαλικότητα είναι ένας μύθος. Τον καταρρίπτει, άλλωστε, και η αύξηση των ορμονών στον οργανισμό σας, με πρώτη και καλύτερη την προγεστερόνη, η οποία ενισχύει τη σεξουαλικότητα. Οι εννέα αυτοί μήνες θα σας δώσουν -αν το επιδιώξετε- τη δυνατότητα να ανακαλύψετε άγνωστους τρόπους ερωτικής επικοινωνίας και να ζήσετε στιγμές πρωτόγνωρης τρυφερότητας. Η ερωτική ορμή, ωστόσο, δεν είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις μέλλουσες μητέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως, αναστέλλεται γιατί ορισμένες γυναίκες σε "ενδιαφέρουσα" δεν είναι έτοιμες να δεχτούν τις αλλαγές στο σώμα τους και να τις αγαπήσουν. Ευτυχώς, δεν είναι λίγοι οι άνδρες, οι οποίοι θεωρούν τις μεταβολές αυτές πραγματικά ενδιαφέρουσες και εξακολουθούν να ρίχνουν ερωτική ματιά στις "καμπύλες" της συντρόφου τους. Αλλοι, όμως, τη θεωρούν τόσο "ιερή", που δεν τολμούν να την αγγίζουν, ενώ ορισμένοι φοβούνται μήπως την ώρα της επαφής βλάψουν το παιδί, ξεχνώντας πόσο καλά προστατευμένο είναι το μικρούλι τους μέσα στον υδάτινο κόσμο του. Υπάρχουν και ζευγάρια που φοβούνται ότι ο οργασμός μπορεί να γίνει αιτία για την αποβολή του εμβρύου ή ότι το σπέρμα είναι δυνατόν να επισπεύσει τον τοκετό. Οι ανησυχίες τους αυτές δεν ευσταθούν. Οι συσπάσεις της μήτρας που προκαλούνται -αν δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποβολής- θυμίζουν τις συσπάσεις Μπράξτον-Χικς, οι οποίες είναι ανώδυνες και ακίνδυνες και αποσκοπούν στην εξάσκηση της μήτρας για τον τοκετό. Επομένως, το σεξ είναι ωφέλιμο και για τη γέννα. Όσο για το σπέρμα, είναι γεγονός ότι όταν έλθει σε επαφή με τον τράχηλο της μήτρας προκαλεί τη διαστολή του, γιατί περιέχει μια ουσία, την προσταγλανδίνη, η οποία τον ωριμάζει. Ωστόσο, ο τράχηλος δεν πρόκειται να επηρεαστεί από το σπέρμα του συντρόφου σας, αν δεν φτάσει η ώρα για να ανοίξει και να επιτρέψει στο παιδί σας να γεννηθεί. Αν, λοιπόν, σε ορισμένους μέλλοντες γονείς η σεξουαλική ζωή διαταράσσεται, δεν φταίει η εγκυμοσύνη, αλλά οι αναστολές και οι αβάσιμες φοβίες των δύο συντρόφων γύρω από αυτήν, οι οποίες είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν. Οι ερωτικές επαφές στην περίοδο της κύησης όχι μόνο είναι ασφαλείς -εφόσον δεν σας τις απαγορεύει ο γιατρός- αλλά και ευεργετικές για τη σχέση σας με το σύντροφο σας, επειδή τη διατηρούν ζωντανή. Ταυτόχρονα, σας βοηθούν να δίνετε διέξοδο στη σεξουαλικότητά σας, να καθησυχάζετε τις ανησυχίες σας για τα αισθήματα του συντρόφου σας και να νιώθετε ότι η μητρότητα δεν πρόκειται να επηρεάσει ούτε τον αισθησιασμό ούτε τη θηλυκότητά σας. Ακόμα και όταν το σώμα σας βαρύνει και μειωθεί η ευκινησία σας, θα βρείτε με το ταίρι σας στάσεις βολικές, που δεν θα σας στερήσουν την απόλαυση της σεξουαλικής πράξης. Αρκεί, όταν κάνετε έρωτα, να αποφεύγετε τις βίαιες κινήσεις και τις επικίνδυνες ακροβασίες.

ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ Ως πρόωρος τοκετός ορίζεται κάθε τοκετός που πραγματοποιείται πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης. Σχετικά με το κατώτερο χρονικό όριο στο οποίο καθορίζεται ο πρόωρος τοκετός δεν υπάρχει ομοφωνία. Έτσι σύμφωνα με την Π.Ο.Υ. ως κατώτερο όριο θεωρείται η 23η εβδομάδα, ενώ στις Η.Π.Α. το όριο αυτό είναι η 20η εβδομάδα της κύησης. Στη χώρα μας ως κατώτερο όριο θεωρείται η 24η εβδομάδα. Η συχνότητα του πρόωρου τοκετού ανέρχεται σε περίπου 10 % των συνολικών κυήσεων,ένα ποσοστό που παραμένει αναλλοίωτο την τελευταία εικοσαετία(κυρίως λόγω της έλλειψης κατανόησης των παθοφυσιολογικών διαταραχών που τον προκαλούν). Η σημασία της διάγνωσης του πρόωρου τοκετού έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά το βασικότερο αίτιο (σε ποσοστό 75-90%) των νεογνικών θανάτων που δεν οφείλονται σε συγγενείς ανατομικές ή χρωματοσωματικές ανωμαλίες. Η πλειοψηφία της περιγεννητικής θνησιμότητας παρατηρείται σε τοκετούς πριν την 32η εβδομάδα, όπως φαίνεται και στο γράφημα 1,καθώς και στα νεογνά με βάρος γέννησης<800 gr. Πέρα όμως από αυτό ο πρόωρος τοκετός προκαλεί και πολλές επιπλοκές που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της άμεσης ή απώτερης νεογνικής νοσηρότητος.Οι πιο σημαντικές και σοβαρές επιπλοκές του έχουν άμεση σχέση με τη προωρότητα και για το λόγο αυτό η συχνότητά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας κύησης. Τα κυριότερα προβλήματα που προκαλεί είναι: το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας (Σ.Α.Δ.), η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, η βρογχοπνευμονική δυσπλασία, ο ανοικτός βοττάλειος πόρος, η υπερχολερυθριναιμία, η άπνοια, η νεφροπάθεια, η εγκεφαλική αιμορραγία και η σηψαιμία. [Επεξεργασία] Αίτια Τα ακριβή αίτια που προκαλούν τον πρόωρο τοκετό τις περισσότερες φορές δεν είναι γνωστά. Υπάρχουν όμως και ποικίλοι παράγοντες στην εμβρυο-πλακουντο-μητρική μονάδα, η παρουσία των οποίων σε μια κύηση προδιαθέτει στην εμφάνιση πρόωρου τοκετού. Οι παράγοντες αυτοί χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: 1. Από τη μητέρα(προεκλαμψία-εκλαμψία,χρήση ναρκωτικών΄νοσήματα κολλαγόνου κ.α.) 2. Από το έμβρυο(πολύδυμη κύηση, χρωμοσωμικές ανωμαλίες,ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης, ενδομήτρια λοίμωξη κ.α.) 3. Από τον πλακούντα(αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία προδρομικού πλακούντα,ανωμαλίες πλακούντα κ.α.) 4. Από το αμνιακό υγρό(ολιγάμνιο, ΠΡΕΥ(Πρόωρη Ρήξη Εμβρυικών Υμένων), χοριοαμνιονίτιδα) 5. Από τη μήτρα(μεγάλα ινομυώματα,ανεπάρκεια τραχήλου κ.α.) 6. Ιατρογενή 7. Άγνωστα [Επεξεργασία] Κλινική εικόνα Το κυριότερο σύμπτωμα είναι οι συσπάσεις της μήτρας, οι οποίες είναι περιοδικές, αυξανόμενης έντασης, διάρκειας τουλάχιστον 30 sec και συχνότητας δύο τουλάχιστον ανά δέκα λεπτά.Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν προοδευτική εξάλειψη και διαστολή του τραχήλου και πρόωρη ρήξη των εμβρυικών υμένων σε ποσοστό περίπου 25%. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει η επίτοκος να παρακολουθηθεί κλινικά και καρδιοτοκογραφικά για 30 min. [Επεξεργασία] Διάγνωση Η διάγνωση του πρόωρου τοκετού στην περίπτωση που δεν υπάρχει σαφής και ξεκάθαρη κλινική εικόνα(μεγάλη διαστολή>4 εκατοστών ή τακτικές συστολές της μήτρας) είναι δύσκολη. Πολλές γυναίκες για παράδειγμα χαρακτηρίζονται ότι παρουσιάζουν τις φυσιολογικές επώδυνες συστολές Braxton-­Hicks, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πρόωρες συστολές της μήτρας. Με βάση την πιθανή εξέλιξή του ο πρόωρος τοκετός ταξινομείται σε 2 κατηγορίες : τον απειλούμενο και τον ενεργό πρόωρο τοκετό. [Επεξεργασία] Ταξινόμηση i. Η ταξινόμηση του πρόωρου τοκετού ως απειλούμενου γίνεται όταν υπάρχουν συσπάσεις της μήτρας, χωρίς όμως να υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου ή διαστολή του. Στον απειλούμενο πρόωρο τοκετό αν δε χορηγηθεί η κατάλληλη φαρμακευτική τοκολυτική αγωγή ο τοκετός είναι αναπόφευκτος. Η μεγάλη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης ενός απειλούμενου πρόωρου τοκετού έγκειται στο ότι περίπου το 85% των γυναικών θα γεννήσουν τελειόμηνα νεογνά αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη θεραπεία(κλινοστατισμός,τοκολυτικά φάρμακα). Η συχνότητα υποτροπής του απειλούμενου πρόωρου τοκετού σε μια επόμενη κύηση είναι περίπου 30%, από τις οποίες οι μισές περίπου θα καταλήξουν σε πρόωρο τοκετό. ii. Ένας πρόωρος τοκετός χαρακτηρίζεται ως ενεργής όταν: • Η ηλικία κύησης είναι από 20-37 εβδομάδες. • Υπάρχουν συστολές της μήτρας με συχνότητα τέσσερις στο εικοσάλεπτο ή οκτώ στην ώρα. • Υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου σε ποσοστό 80% ή διαστολή που φθάνει τα 2 εκ. • Οι εμβρυικοί υμένες είναι άθικτοι. (κριτήρια Creasy) [Επεξεργασία] Αντιμετώπιση Όταν πλέον έχει γίνει η διάγνωση του πρόωρου τοκετού πρέπει να λαμβάνονται άμεσα τα εξής μέτρα: 1. Κλινοστατισμός. 2. Χορήγηση κατάλληλης τοκολυτικής αγωγής. 3. Αναζήτηση και θεραπεία,εφόσον εφικτό, του αιτιολογικού παράγοντα. Τα τοκολυτικά φάρμακα που διατίθενται σήμερα κατατάσσονται στις κάτωθι κατηγορίες: • Β-ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΜΙΜΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ριτοδρίνη,τερβουταλίνη,φαινοτερόλη κ. α.) • ΑΝΤΙΠΡΟΣΤΑΓΛΑΝΔΙΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ινδομεθακίνη) • ΘΕΙΙΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΟ • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΣ ΔΙΑΥΛΩΝ Ca++ (νιφεδιπίνη) • ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΞΥΤΟΚΙΝΗΣ(ατοσιμπάν) Από αυτά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι β-αγωνιστές και οι ανταγωνιστές της οξυτοκίνης, ενώ στις Η.Π.Α. χρησιμοποιείται ευρέως και το θειικό μαγνήσιο. Σχετικά με το χρόνο εφαρμογής της τοκολυτικής θεραπείας δεν υπάρχει κατώτερο χρονικό όριο, όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Εντούτοις υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ανώτερο χρονικό όριο στο οποίο πρέπει να εφαρμόζεται. Έτσι ορισμένοι ερευνητές προτείνουν η τοκολυτική θεραπεία να συνεχίζεται έως την 37η- 38η εβδομάδα της κύησης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να διακόπτεται μετά την 34η εβδομάδα, οπότε και έχει ολοκληρωθεί η βιολογική ωρίμανση των οργάνων του εμβρύου. Παράλληλα είναι απαραίτητο η τοκολυτική θεραπεία σε κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να χορηγείται σε συνάρτηση με την τυχόν ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες δεν επιτρέπουν τη χορήγηση ορισμένων ομάδων από τα τοκολυτικά. Έτσι απαγορεύεται η χορήγηση των β-αγωνιστών σε γυναίκες με καρδιοπάθεια, καρδιακή αρρυθμία, σοβαρού βαθμού υπέρταση, θυρεοτοξίκωση ή αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη.Επιπλέον δεν πρέπει να χορηγείται θειικό μαγνήσιο όταν υπάρχει μυασθένεια, βαρειά νεφροπάθεια ή μυοκαρδιοπάθεια της εγκύου. Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι πριν την εφαρμογή της τοκολυτικής θεραπείας θα πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη ορισμένων καταστάσεων, οι οποίες αν υφίστανται αποτελούν αντένδειξη για τη συνέχιση της κύησης. Στις απόλυτες αντενδείξεις για τη συνέχιση της κύησης περιλαμβάνονται: Βαριά υπερτασική νόσος της κύησης. Αθρόα αιμορραγία από τον κόλπο. Χοριοαμνιονίτιδα. Ανωμαλίες ασύμβατες με τη ζωή. Νεκρό έμβρυο. Διαστολή>4εκ ή εξάλειψη>75%. Σοβαρή καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Στις σχετικές αντενδείξεις εντάσσονται: Ήπια χρόνια υπέρταση. Μικρή πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα. Προδρομικός πλακούντας. Καρδιακή νόσος της μητέρας. Υπερθυρεοειδισμός. Αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης. Δυσφορία του εμβρύου. Ανωμαλία στο έμβρυο. Μικρού βαθμού καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι στο 75% των περιπτώσεων υπάρχει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της τοκολυτικής αγωγής. Επιπρόσθετα για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος των περιγεννητικών επιπλοκών (και κυρίως του ΣΑΔ) είναι απαραίτητο να συμπληρώνεται η θεραπεία με τις παρακάτω ενέργειες: Χορήγηση κορτικοστεροειδών στη μητέρα δύο 24ωρα πριν τον τοκετό, με σκοπό την ωρίμανση των πνευμόνων(παραγωγή του επιφανειοδραστικού παράγοντα) και έτσι την αποφυγή του ΣΑΔ> Για το σκοπό αυτό μπορεί επίσης να χορηγηθεί θυροξίνη ή ΤRΗ. Χορήγηση στην επίτοκο βιταμίνης Κ ή φαινοβαρβιτάλης, για την αποφυγή τυχόν εγκεφαλικών αιμορραγιών του νεογνού. Χορήγηση αντιβιοτικών για κάλυψη υποκλινικής λοίμωξης και έτσι πρόληψη της λοίμωξης-σηψαιμίας του νεογνού. [Επεξεργασία] Τοκετός Όταν πλέον ο τοκετός είναι αναπόφευκτος πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο αυτός θα διενεργηθεί. Γενικά είναι παραδεκτό ότι πριν την 26η εβδομάδα της κύησης ο τοκετός θα πρέπει να διενεργείται από την κολπική οδό, πάντα με την κάλυψη του νεογνολογικού τμήματος. Μετά την 26η εβδομάδα η τακτική δεν πρέπει να διαφοροποιείται σε σχέση με τις τελειόμηνες κύησεις, εκτός αν υπάρχει ισχιακή προβολή η διενέργεια καισαρικής τομής είναι η μέθοδος εκλογής

ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ Ως πρόωρος τοκετός ορίζεται κάθε τοκετός που πραγματοποιείται πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης. Σχετικά με το κατώτερο χρονικό όριο στο οποίο καθορίζεται ο πρόωρος τοκετός δεν υπάρχει ομοφωνία. Έτσι σύμφωνα με την Π.Ο.Υ. ως κατώτερο όριο θεωρείται η 23η εβδομάδα, ενώ στις Η.Π.Α. το όριο αυτό είναι η 20η εβδομάδα της κύησης. Στη χώρα μας ως κατώτερο όριο θεωρείται η 24η εβδομάδα. Η συχνότητα του πρόωρου τοκετού ανέρχεται σε περίπου 10 % των συνολικών κυήσεων,ένα ποσοστό που παραμένει αναλλοίωτο την τελευταία εικοσαετία(κυρίως λόγω της έλλειψης κατανόησης των παθοφυσιολογικών διαταραχών που τον προκαλούν). Η σημασία της διάγνωσης του πρόωρου τοκετού έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά το βασικότερο αίτιο (σε ποσοστό 75-90%) των νεογνικών θανάτων που δεν οφείλονται σε συγγενείς ανατομικές ή χρωματοσωματικές ανωμαλίες. Η πλειοψηφία της περιγεννητικής θνησιμότητας παρατηρείται σε τοκετούς πριν την 32η εβδομάδα, όπως φαίνεται και στο γράφημα 1,καθώς και στα νεογνά με βάρος γέννησης<800 gr. Πέρα όμως από αυτό ο πρόωρος τοκετός προκαλεί και πολλές επιπλοκές που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της άμεσης ή απώτερης νεογνικής νοσηρότητος.Οι πιο σημαντικές και σοβαρές επιπλοκές του έχουν άμεση σχέση με τη προωρότητα και για το λόγο αυτό η συχνότητά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας κύησης. Τα κυριότερα προβλήματα που προκαλεί είναι: το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας (Σ.Α.Δ.), η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, η βρογχοπνευμονική δυσπλασία, ο ανοικτός βοττάλειος πόρος, η υπερχολερυθριναιμία, η άπνοια, η νεφροπάθεια, η εγκεφαλική αιμορραγία και η σηψαιμία. [Επεξεργασία] Αίτια Τα ακριβή αίτια που προκαλούν τον πρόωρο τοκετό τις περισσότερες φορές δεν είναι γνωστά. Υπάρχουν όμως και ποικίλοι παράγοντες στην εμβρυο-πλακουντο-μητρική μονάδα, η παρουσία των οποίων σε μια κύηση προδιαθέτει στην εμφάνιση πρόωρου τοκετού. Οι παράγοντες αυτοί χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: 1. Από τη μητέρα(προεκλαμψία-εκλαμψία,χρήση ναρκωτικών΄νοσήματα κολλαγόνου κ.α.) 2. Από το έμβρυο(πολύδυμη κύηση, χρωμοσωμικές ανωμαλίες,ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης, ενδομήτρια λοίμωξη κ.α.) 3. Από τον πλακούντα(αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία προδρομικού πλακούντα,ανωμαλίες πλακούντα κ.α.) 4. Από το αμνιακό υγρό(ολιγάμνιο, ΠΡΕΥ(Πρόωρη Ρήξη Εμβρυικών Υμένων), χοριοαμνιονίτιδα) 5. Από τη μήτρα(μεγάλα ινομυώματα,ανεπάρκεια τραχήλου κ.α.) 6. Ιατρογενή 7. Άγνωστα [Επεξεργασία] Κλινική εικόνα Το κυριότερο σύμπτωμα είναι οι συσπάσεις της μήτρας, οι οποίες είναι περιοδικές, αυξανόμενης έντασης, διάρκειας τουλάχιστον 30 sec και συχνότητας δύο τουλάχιστον ανά δέκα λεπτά.Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν προοδευτική εξάλειψη και διαστολή του τραχήλου και πρόωρη ρήξη των εμβρυικών υμένων σε ποσοστό περίπου 25%. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει η επίτοκος να παρακολουθηθεί κλινικά και καρδιοτοκογραφικά για 30 min. [Επεξεργασία] Διάγνωση Η διάγνωση του πρόωρου τοκετού στην περίπτωση που δεν υπάρχει σαφής και ξεκάθαρη κλινική εικόνα(μεγάλη διαστολή>4 εκατοστών ή τακτικές συστολές της μήτρας) είναι δύσκολη. Πολλές γυναίκες για παράδειγμα χαρακτηρίζονται ότι παρουσιάζουν τις φυσιολογικές επώδυνες συστολές Braxton-­Hicks, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πρόωρες συστολές της μήτρας. Με βάση την πιθανή εξέλιξή του ο πρόωρος τοκετός ταξινομείται σε 2 κατηγορίες : τον απειλούμενο και τον ενεργό πρόωρο τοκετό. [Επεξεργασία] Ταξινόμηση i. Η ταξινόμηση του πρόωρου τοκετού ως απειλούμενου γίνεται όταν υπάρχουν συσπάσεις της μήτρας, χωρίς όμως να υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου ή διαστολή του. Στον απειλούμενο πρόωρο τοκετό αν δε χορηγηθεί η κατάλληλη φαρμακευτική τοκολυτική αγωγή ο τοκετός είναι αναπόφευκτος. Η μεγάλη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης ενός απειλούμενου πρόωρου τοκετού έγκειται στο ότι περίπου το 85% των γυναικών θα γεννήσουν τελειόμηνα νεογνά αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη θεραπεία(κλινοστατισμός,τοκολυτικά φάρμακα). Η συχνότητα υποτροπής του απειλούμενου πρόωρου τοκετού σε μια επόμενη κύηση είναι περίπου 30%, από τις οποίες οι μισές περίπου θα καταλήξουν σε πρόωρο τοκετό. ii. Ένας πρόωρος τοκετός χαρακτηρίζεται ως ενεργής όταν: • Η ηλικία κύησης είναι από 20-37 εβδομάδες. • Υπάρχουν συστολές της μήτρας με συχνότητα τέσσερις στο εικοσάλεπτο ή οκτώ στην ώρα. • Υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου σε ποσοστό 80% ή διαστολή που φθάνει τα 2 εκ. • Οι εμβρυικοί υμένες είναι άθικτοι. (κριτήρια Creasy) [Επεξεργασία] Αντιμετώπιση Όταν πλέον έχει γίνει η διάγνωση του πρόωρου τοκετού πρέπει να λαμβάνονται άμεσα τα εξής μέτρα: 1. Κλινοστατισμός. 2. Χορήγηση κατάλληλης τοκολυτικής αγωγής. 3. Αναζήτηση και θεραπεία,εφόσον εφικτό, του αιτιολογικού παράγοντα. Τα τοκολυτικά φάρμακα που διατίθενται σήμερα κατατάσσονται στις κάτωθι κατηγορίες: • Β-ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΜΙΜΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ριτοδρίνη,τερβουταλίνη,φαινοτερόλη κ. α.) • ΑΝΤΙΠΡΟΣΤΑΓΛΑΝΔΙΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ινδομεθακίνη) • ΘΕΙΙΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΟ • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΣ ΔΙΑΥΛΩΝ Ca++ (νιφεδιπίνη) • ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΞΥΤΟΚΙΝΗΣ(ατοσιμπάν) Από αυτά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι β-αγωνιστές και οι ανταγωνιστές της οξυτοκίνης, ενώ στις Η.Π.Α. χρησιμοποιείται ευρέως και το θειικό μαγνήσιο. Σχετικά με το χρόνο εφαρμογής της τοκολυτικής θεραπείας δεν υπάρχει κατώτερο χρονικό όριο, όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Εντούτοις υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ανώτερο χρονικό όριο στο οποίο πρέπει να εφαρμόζεται. Έτσι ορισμένοι ερευνητές προτείνουν η τοκολυτική θεραπεία να συνεχίζεται έως την 37η- 38η εβδομάδα της κύησης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να διακόπτεται μετά την 34η εβδομάδα, οπότε και έχει ολοκληρωθεί η βιολογική ωρίμανση των οργάνων του εμβρύου. Παράλληλα είναι απαραίτητο η τοκολυτική θεραπεία σε κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να χορηγείται σε συνάρτηση με την τυχόν ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες δεν επιτρέπουν τη χορήγηση ορισμένων ομάδων από τα τοκολυτικά. Έτσι απαγορεύεται η χορήγηση των β-αγωνιστών σε γυναίκες με καρδιοπάθεια, καρδιακή αρρυθμία, σοβαρού βαθμού υπέρταση, θυρεοτοξίκωση ή αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη.Επιπλέον δεν πρέπει να χορηγείται θειικό μαγνήσιο όταν υπάρχει μυασθένεια, βαρειά νεφροπάθεια ή μυοκαρδιοπάθεια της εγκύου. Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι πριν την εφαρμογή της τοκολυτικής θεραπείας θα πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη ορισμένων καταστάσεων, οι οποίες αν υφίστανται αποτελούν αντένδειξη για τη συνέχιση της κύησης. Στις απόλυτες αντενδείξεις για τη συνέχιση της κύησης περιλαμβάνονται: Βαριά υπερτασική νόσος της κύησης. Αθρόα αιμορραγία από τον κόλπο. Χοριοαμνιονίτιδα. Ανωμαλίες ασύμβατες με τη ζωή. Νεκρό έμβρυο. Διαστολή>4εκ ή εξάλειψη>75%. Σοβαρή καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Στις σχετικές αντενδείξεις εντάσσονται: Ήπια χρόνια υπέρταση. Μικρή πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα. Προδρομικός πλακούντας. Καρδιακή νόσος της μητέρας. Υπερθυρεοειδισμός. Αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης. Δυσφορία του εμβρύου. Ανωμαλία στο έμβρυο. Μικρού βαθμού καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι στο 75% των περιπτώσεων υπάρχει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της τοκολυτικής αγωγής. Επιπρόσθετα για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος των περιγεννητικών επιπλοκών (και κυρίως του ΣΑΔ) είναι απαραίτητο να συμπληρώνεται η θεραπεία με τις παρακάτω ενέργειες: Χορήγηση κορτικοστεροειδών στη μητέρα δύο 24ωρα πριν τον τοκετό, με σκοπό την ωρίμανση των πνευμόνων(παραγωγή του επιφανειοδραστικού παράγοντα) και έτσι την αποφυγή του ΣΑΔ> Για το σκοπό αυτό μπορεί επίσης να χορηγηθεί θυροξίνη ή ΤRΗ. Χορήγηση στην επίτοκο βιταμίνης Κ ή φαινοβαρβιτάλης, για την αποφυγή τυχόν εγκεφαλικών αιμορραγιών του νεογνού. Χορήγηση αντιβιοτικών για κάλυψη υποκλινικής λοίμωξης και έτσι πρόληψη της λοίμωξης-σηψαιμίας του νεογνού. [Επεξεργασία] Τοκετός Όταν πλέον ο τοκετός είναι αναπόφευκτος πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο αυτός θα διενεργηθεί. Γενικά είναι παραδεκτό ότι πριν την 26η εβδομάδα της κύησης ο τοκετός θα πρέπει να διενεργείται από την κολπική οδό, πάντα με την κάλυψη του νεογνολογικού τμήματος. Μετά την 26η εβδομάδα η τακτική δεν πρέπει να διαφοροποιείται σε σχέση με τις τελειόμηνες κύησεις, εκτός αν υπάρχει ισχιακή προβολή η διενέργεια καισαρικής τομής είναι η μέθοδος εκλογής

ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ Ως πρόωρος τοκετός ορίζεται κάθε τοκετός που πραγματοποιείται πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης. Σχετικά με το κατώτερο χρονικό όριο στο οποίο καθορίζεται ο πρόωρος τοκετός δεν υπάρχει ομοφωνία. Έτσι σύμφωνα με την Π.Ο.Υ. ως κατώτερο όριο θεωρείται η 23η εβδομάδα, ενώ στις Η.Π.Α. το όριο αυτό είναι η 20η εβδομάδα της κύησης. Στη χώρα μας ως κατώτερο όριο θεωρείται η 24η εβδομάδα. Η συχνότητα του πρόωρου τοκετού ανέρχεται σε περίπου 10 % των συνολικών κυήσεων,ένα ποσοστό που παραμένει αναλλοίωτο την τελευταία εικοσαετία(κυρίως λόγω της έλλειψης κατανόησης των παθοφυσιολογικών διαταραχών που τον προκαλούν). Η σημασία της διάγνωσης του πρόωρου τοκετού έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά το βασικότερο αίτιο (σε ποσοστό 75-90%) των νεογνικών θανάτων που δεν οφείλονται σε συγγενείς ανατομικές ή χρωματοσωματικές ανωμαλίες. Η πλειοψηφία της περιγεννητικής θνησιμότητας παρατηρείται σε τοκετούς πριν την 32η εβδομάδα, όπως φαίνεται και στο γράφημα 1,καθώς και στα νεογνά με βάρος γέννησης<800 gr. Πέρα όμως από αυτό ο πρόωρος τοκετός προκαλεί και πολλές επιπλοκές που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της άμεσης ή απώτερης νεογνικής νοσηρότητος.Οι πιο σημαντικές και σοβαρές επιπλοκές του έχουν άμεση σχέση με τη προωρότητα και για το λόγο αυτό η συχνότητά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας κύησης. Τα κυριότερα προβλήματα που προκαλεί είναι: το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας (Σ.Α.Δ.), η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, η βρογχοπνευμονική δυσπλασία, ο ανοικτός βοττάλειος πόρος, η υπερχολερυθριναιμία, η άπνοια, η νεφροπάθεια, η εγκεφαλική αιμορραγία και η σηψαιμία. [Επεξεργασία] Αίτια Τα ακριβή αίτια που προκαλούν τον πρόωρο τοκετό τις περισσότερες φορές δεν είναι γνωστά. Υπάρχουν όμως και ποικίλοι παράγοντες στην εμβρυο-πλακουντο-μητρική μονάδα, η παρουσία των οποίων σε μια κύηση προδιαθέτει στην εμφάνιση πρόωρου τοκετού. Οι παράγοντες αυτοί χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: 1. Από τη μητέρα(προεκλαμψία-εκλαμψία,χρήση ναρκωτικών΄νοσήματα κολλαγόνου κ.α.) 2. Από το έμβρυο(πολύδυμη κύηση, χρωμοσωμικές ανωμαλίες,ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης, ενδομήτρια λοίμωξη κ.α.) 3. Από τον πλακούντα(αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία προδρομικού πλακούντα,ανωμαλίες πλακούντα κ.α.) 4. Από το αμνιακό υγρό(ολιγάμνιο, ΠΡΕΥ(Πρόωρη Ρήξη Εμβρυικών Υμένων), χοριοαμνιονίτιδα) 5. Από τη μήτρα(μεγάλα ινομυώματα,ανεπάρκεια τραχήλου κ.α.) 6. Ιατρογενή 7. Άγνωστα [Επεξεργασία] Κλινική εικόνα Το κυριότερο σύμπτωμα είναι οι συσπάσεις της μήτρας, οι οποίες είναι περιοδικές, αυξανόμενης έντασης, διάρκειας τουλάχιστον 30 sec και συχνότητας δύο τουλάχιστον ανά δέκα λεπτά.Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν προοδευτική εξάλειψη και διαστολή του τραχήλου και πρόωρη ρήξη των εμβρυικών υμένων σε ποσοστό περίπου 25%. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει η επίτοκος να παρακολουθηθεί κλινικά και καρδιοτοκογραφικά για 30 min. [Επεξεργασία] Διάγνωση Η διάγνωση του πρόωρου τοκετού στην περίπτωση που δεν υπάρχει σαφής και ξεκάθαρη κλινική εικόνα(μεγάλη διαστολή>4 εκατοστών ή τακτικές συστολές της μήτρας) είναι δύσκολη. Πολλές γυναίκες για παράδειγμα χαρακτηρίζονται ότι παρουσιάζουν τις φυσιολογικές επώδυνες συστολές Braxton-­Hicks, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πρόωρες συστολές της μήτρας. Με βάση την πιθανή εξέλιξή του ο πρόωρος τοκετός ταξινομείται σε 2 κατηγορίες : τον απειλούμενο και τον ενεργό πρόωρο τοκετό. [Επεξεργασία] Ταξινόμηση i. Η ταξινόμηση του πρόωρου τοκετού ως απειλούμενου γίνεται όταν υπάρχουν συσπάσεις της μήτρας, χωρίς όμως να υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου ή διαστολή του. Στον απειλούμενο πρόωρο τοκετό αν δε χορηγηθεί η κατάλληλη φαρμακευτική τοκολυτική αγωγή ο τοκετός είναι αναπόφευκτος. Η μεγάλη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης ενός απειλούμενου πρόωρου τοκετού έγκειται στο ότι περίπου το 85% των γυναικών θα γεννήσουν τελειόμηνα νεογνά αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη θεραπεία(κλινοστατισμός,τοκολυτικά φάρμακα). Η συχνότητα υποτροπής του απειλούμενου πρόωρου τοκετού σε μια επόμενη κύηση είναι περίπου 30%, από τις οποίες οι μισές περίπου θα καταλήξουν σε πρόωρο τοκετό. ii. Ένας πρόωρος τοκετός χαρακτηρίζεται ως ενεργής όταν: • Η ηλικία κύησης είναι από 20-37 εβδομάδες. • Υπάρχουν συστολές της μήτρας με συχνότητα τέσσερις στο εικοσάλεπτο ή οκτώ στην ώρα. • Υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου σε ποσοστό 80% ή διαστολή που φθάνει τα 2 εκ. • Οι εμβρυικοί υμένες είναι άθικτοι. (κριτήρια Creasy) [Επεξεργασία] Αντιμετώπιση Όταν πλέον έχει γίνει η διάγνωση του πρόωρου τοκετού πρέπει να λαμβάνονται άμεσα τα εξής μέτρα: 1. Κλινοστατισμός. 2. Χορήγηση κατάλληλης τοκολυτικής αγωγής. 3. Αναζήτηση και θεραπεία,εφόσον εφικτό, του αιτιολογικού παράγοντα. Τα τοκολυτικά φάρμακα που διατίθενται σήμερα κατατάσσονται στις κάτωθι κατηγορίες: • Β-ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΜΙΜΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ριτοδρίνη,τερβουταλίνη,φαινοτερόλη κ. α.) • ΑΝΤΙΠΡΟΣΤΑΓΛΑΝΔΙΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ινδομεθακίνη) • ΘΕΙΙΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΟ • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΣ ΔΙΑΥΛΩΝ Ca++ (νιφεδιπίνη) • ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΞΥΤΟΚΙΝΗΣ(ατοσιμπάν) Από αυτά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι β-αγωνιστές και οι ανταγωνιστές της οξυτοκίνης, ενώ στις Η.Π.Α. χρησιμοποιείται ευρέως και το θειικό μαγνήσιο. Σχετικά με το χρόνο εφαρμογής της τοκολυτικής θεραπείας δεν υπάρχει κατώτερο χρονικό όριο, όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Εντούτοις υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ανώτερο χρονικό όριο στο οποίο πρέπει να εφαρμόζεται. Έτσι ορισμένοι ερευνητές προτείνουν η τοκολυτική θεραπεία να συνεχίζεται έως την 37η- 38η εβδομάδα της κύησης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να διακόπτεται μετά την 34η εβδομάδα, οπότε και έχει ολοκληρωθεί η βιολογική ωρίμανση των οργάνων του εμβρύου. Παράλληλα είναι απαραίτητο η τοκολυτική θεραπεία σε κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να χορηγείται σε συνάρτηση με την τυχόν ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες δεν επιτρέπουν τη χορήγηση ορισμένων ομάδων από τα τοκολυτικά. Έτσι απαγορεύεται η χορήγηση των β-αγωνιστών σε γυναίκες με καρδιοπάθεια, καρδιακή αρρυθμία, σοβαρού βαθμού υπέρταση, θυρεοτοξίκωση ή αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη.Επιπλέον δεν πρέπει να χορηγείται θειικό μαγνήσιο όταν υπάρχει μυασθένεια, βαρειά νεφροπάθεια ή μυοκαρδιοπάθεια της εγκύου. Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι πριν την εφαρμογή της τοκολυτικής θεραπείας θα πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη ορισμένων καταστάσεων, οι οποίες αν υφίστανται αποτελούν αντένδειξη για τη συνέχιση της κύησης. Στις απόλυτες αντενδείξεις για τη συνέχιση της κύησης περιλαμβάνονται: Βαριά υπερτασική νόσος της κύησης. Αθρόα αιμορραγία από τον κόλπο. Χοριοαμνιονίτιδα. Ανωμαλίες ασύμβατες με τη ζωή. Νεκρό έμβρυο. Διαστολή>4εκ ή εξάλειψη>75%. Σοβαρή καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Στις σχετικές αντενδείξεις εντάσσονται: Ήπια χρόνια υπέρταση. Μικρή πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα. Προδρομικός πλακούντας. Καρδιακή νόσος της μητέρας. Υπερθυρεοειδισμός. Αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης. Δυσφορία του εμβρύου. Ανωμαλία στο έμβρυο. Μικρού βαθμού καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι στο 75% των περιπτώσεων υπάρχει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της τοκολυτικής αγωγής. Επιπρόσθετα για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος των περιγεννητικών επιπλοκών (και κυρίως του ΣΑΔ) είναι απαραίτητο να συμπληρώνεται η θεραπεία με τις παρακάτω ενέργειες: Χορήγηση κορτικοστεροειδών στη μητέρα δύο 24ωρα πριν τον τοκετό, με σκοπό την ωρίμανση των πνευμόνων(παραγωγή του επιφανειοδραστικού παράγοντα) και έτσι την αποφυγή του ΣΑΔ> Για το σκοπό αυτό μπορεί επίσης να χορηγηθεί θυροξίνη ή ΤRΗ. Χορήγηση στην επίτοκο βιταμίνης Κ ή φαινοβαρβιτάλης, για την αποφυγή τυχόν εγκεφαλικών αιμορραγιών του νεογνού. Χορήγηση αντιβιοτικών για κάλυψη υποκλινικής λοίμωξης και έτσι πρόληψη της λοίμωξης-σηψαιμίας του νεογνού. [Επεξεργασία] Τοκετός Όταν πλέον ο τοκετός είναι αναπόφευκτος πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο αυτός θα διενεργηθεί. Γενικά είναι παραδεκτό ότι πριν την 26η εβδομάδα της κύησης ο τοκετός θα πρέπει να διενεργείται από την κολπική οδό, πάντα με την κάλυψη του νεογνολογικού τμήματος. Μετά την 26η εβδομάδα η τακτική δεν πρέπει να διαφοροποιείται σε σχέση με τις τελειόμηνες κύησεις, εκτός αν υπάρχει ισχιακή προβολή η διενέργεια καισαρικής τομής είναι η μέθοδος εκλογής

ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ Ως πρόωρος τοκετός ορίζεται κάθε τοκετός που πραγματοποιείται πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης. Σχετικά με το κατώτερο χρονικό όριο στο οποίο καθορίζεται ο πρόωρος τοκετός δεν υπάρχει ομοφωνία. Έτσι σύμφωνα με την Π.Ο.Υ. ως κατώτερο όριο θεωρείται η 23η εβδομάδα, ενώ στις Η.Π.Α. το όριο αυτό είναι η 20η εβδομάδα της κύησης. Στη χώρα μας ως κατώτερο όριο θεωρείται η 24η εβδομάδα. Η συχνότητα του πρόωρου τοκετού ανέρχεται σε περίπου 10 % των συνολικών κυήσεων,ένα ποσοστό που παραμένει αναλλοίωτο την τελευταία εικοσαετία(κυρίως λόγω της έλλειψης κατανόησης των παθοφυσιολογικών διαταραχών που τον προκαλούν). Η σημασία της διάγνωσης του πρόωρου τοκετού έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά το βασικότερο αίτιο (σε ποσοστό 75-90%) των νεογνικών θανάτων που δεν οφείλονται σε συγγενείς ανατομικές ή χρωματοσωματικές ανωμαλίες. Η πλειοψηφία της περιγεννητικής θνησιμότητας παρατηρείται σε τοκετούς πριν την 32η εβδομάδα, όπως φαίνεται και στο γράφημα 1,καθώς και στα νεογνά με βάρος γέννησης<800 gr. Πέρα όμως από αυτό ο πρόωρος τοκετός προκαλεί και πολλές επιπλοκές που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της άμεσης ή απώτερης νεογνικής νοσηρότητος.Οι πιο σημαντικές και σοβαρές επιπλοκές του έχουν άμεση σχέση με τη προωρότητα και για το λόγο αυτό η συχνότητά τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας κύησης. Τα κυριότερα προβλήματα που προκαλεί είναι: το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας (Σ.Α.Δ.), η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, η βρογχοπνευμονική δυσπλασία, ο ανοικτός βοττάλειος πόρος, η υπερχολερυθριναιμία, η άπνοια, η νεφροπάθεια, η εγκεφαλική αιμορραγία και η σηψαιμία. [Επεξεργασία] Αίτια Τα ακριβή αίτια που προκαλούν τον πρόωρο τοκετό τις περισσότερες φορές δεν είναι γνωστά. Υπάρχουν όμως και ποικίλοι παράγοντες στην εμβρυο-πλακουντο-μητρική μονάδα, η παρουσία των οποίων σε μια κύηση προδιαθέτει στην εμφάνιση πρόωρου τοκετού. Οι παράγοντες αυτοί χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: 1. Από τη μητέρα(προεκλαμψία-εκλαμψία,χρήση ναρκωτικών΄νοσήματα κολλαγόνου κ.α.) 2. Από το έμβρυο(πολύδυμη κύηση, χρωμοσωμικές ανωμαλίες,ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης, ενδομήτρια λοίμωξη κ.α.) 3. Από τον πλακούντα(αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία προδρομικού πλακούντα,ανωμαλίες πλακούντα κ.α.) 4. Από το αμνιακό υγρό(ολιγάμνιο, ΠΡΕΥ(Πρόωρη Ρήξη Εμβρυικών Υμένων), χοριοαμνιονίτιδα) 5. Από τη μήτρα(μεγάλα ινομυώματα,ανεπάρκεια τραχήλου κ.α.) 6. Ιατρογενή 7. Άγνωστα [Επεξεργασία] Κλινική εικόνα Το κυριότερο σύμπτωμα είναι οι συσπάσεις της μήτρας, οι οποίες είναι περιοδικές, αυξανόμενης έντασης, διάρκειας τουλάχιστον 30 sec και συχνότητας δύο τουλάχιστον ανά δέκα λεπτά.Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν προοδευτική εξάλειψη και διαστολή του τραχήλου και πρόωρη ρήξη των εμβρυικών υμένων σε ποσοστό περίπου 25%. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει η επίτοκος να παρακολουθηθεί κλινικά και καρδιοτοκογραφικά για 30 min. [Επεξεργασία] Διάγνωση Η διάγνωση του πρόωρου τοκετού στην περίπτωση που δεν υπάρχει σαφής και ξεκάθαρη κλινική εικόνα(μεγάλη διαστολή>4 εκατοστών ή τακτικές συστολές της μήτρας) είναι δύσκολη. Πολλές γυναίκες για παράδειγμα χαρακτηρίζονται ότι παρουσιάζουν τις φυσιολογικές επώδυνες συστολές Braxton-­Hicks, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πρόωρες συστολές της μήτρας. Με βάση την πιθανή εξέλιξή του ο πρόωρος τοκετός ταξινομείται σε 2 κατηγορίες : τον απειλούμενο και τον ενεργό πρόωρο τοκετό. [Επεξεργασία] Ταξινόμηση i. Η ταξινόμηση του πρόωρου τοκετού ως απειλούμενου γίνεται όταν υπάρχουν συσπάσεις της μήτρας, χωρίς όμως να υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου ή διαστολή του. Στον απειλούμενο πρόωρο τοκετό αν δε χορηγηθεί η κατάλληλη φαρμακευτική τοκολυτική αγωγή ο τοκετός είναι αναπόφευκτος. Η μεγάλη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης ενός απειλούμενου πρόωρου τοκετού έγκειται στο ότι περίπου το 85% των γυναικών θα γεννήσουν τελειόμηνα νεογνά αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη θεραπεία(κλινοστατισμός,τοκολυτικά φάρμακα). Η συχνότητα υποτροπής του απειλούμενου πρόωρου τοκετού σε μια επόμενη κύηση είναι περίπου 30%, από τις οποίες οι μισές περίπου θα καταλήξουν σε πρόωρο τοκετό. ii. Ένας πρόωρος τοκετός χαρακτηρίζεται ως ενεργής όταν: • Η ηλικία κύησης είναι από 20-37 εβδομάδες. • Υπάρχουν συστολές της μήτρας με συχνότητα τέσσερις στο εικοσάλεπτο ή οκτώ στην ώρα. • Υπάρχει εξάλειψη του τραχήλου σε ποσοστό 80% ή διαστολή που φθάνει τα 2 εκ. • Οι εμβρυικοί υμένες είναι άθικτοι. (κριτήρια Creasy) [Επεξεργασία] Αντιμετώπιση Όταν πλέον έχει γίνει η διάγνωση του πρόωρου τοκετού πρέπει να λαμβάνονται άμεσα τα εξής μέτρα: 1. Κλινοστατισμός. 2. Χορήγηση κατάλληλης τοκολυτικής αγωγής. 3. Αναζήτηση και θεραπεία,εφόσον εφικτό, του αιτιολογικού παράγοντα. Τα τοκολυτικά φάρμακα που διατίθενται σήμερα κατατάσσονται στις κάτωθι κατηγορίες: • Β-ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΜΙΜΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ριτοδρίνη,τερβουταλίνη,φαινοτερόλη κ. α.) • ΑΝΤΙΠΡΟΣΤΑΓΛΑΝΔΙΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ(ινδομεθακίνη) • ΘΕΙΙΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΟ • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΣ ΔΙΑΥΛΩΝ Ca++ (νιφεδιπίνη) • ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΞΥΤΟΚΙΝΗΣ(ατοσιμπάν) Από αυτά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι β-αγωνιστές και οι ανταγωνιστές της οξυτοκίνης, ενώ στις Η.Π.Α. χρησιμοποιείται ευρέως και το θειικό μαγνήσιο. Σχετικά με το χρόνο εφαρμογής της τοκολυτικής θεραπείας δεν υπάρχει κατώτερο χρονικό όριο, όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Εντούτοις υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ανώτερο χρονικό όριο στο οποίο πρέπει να εφαρμόζεται. Έτσι ορισμένοι ερευνητές προτείνουν η τοκολυτική θεραπεία να συνεχίζεται έως την 37η- 38η εβδομάδα της κύησης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να διακόπτεται μετά την 34η εβδομάδα, οπότε και έχει ολοκληρωθεί η βιολογική ωρίμανση των οργάνων του εμβρύου. Παράλληλα είναι απαραίτητο η τοκολυτική θεραπεία σε κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να χορηγείται σε συνάρτηση με την τυχόν ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες δεν επιτρέπουν τη χορήγηση ορισμένων ομάδων από τα τοκολυτικά. Έτσι απαγορεύεται η χορήγηση των β-αγωνιστών σε γυναίκες με καρδιοπάθεια, καρδιακή αρρυθμία, σοβαρού βαθμού υπέρταση, θυρεοτοξίκωση ή αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη.Επιπλέον δεν πρέπει να χορηγείται θειικό μαγνήσιο όταν υπάρχει μυασθένεια, βαρειά νεφροπάθεια ή μυοκαρδιοπάθεια της εγκύου. Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι πριν την εφαρμογή της τοκολυτικής θεραπείας θα πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη ορισμένων καταστάσεων, οι οποίες αν υφίστανται αποτελούν αντένδειξη για τη συνέχιση της κύησης. Στις απόλυτες αντενδείξεις για τη συνέχιση της κύησης περιλαμβάνονται: Βαριά υπερτασική νόσος της κύησης. Αθρόα αιμορραγία από τον κόλπο. Χοριοαμνιονίτιδα. Ανωμαλίες ασύμβατες με τη ζωή. Νεκρό έμβρυο. Διαστολή>4εκ ή εξάλειψη>75%. Σοβαρή καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Στις σχετικές αντενδείξεις εντάσσονται: Ήπια χρόνια υπέρταση. Μικρή πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα. Προδρομικός πλακούντας. Καρδιακή νόσος της μητέρας. Υπερθυρεοειδισμός. Αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης. Δυσφορία του εμβρύου. Ανωμαλία στο έμβρυο. Μικρού βαθμού καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης. Θα πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι στο 75% των περιπτώσεων υπάρχει κάποια αντένδειξη στην εφαρμογή της τοκολυτικής αγωγής. Επιπρόσθετα για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος των περιγεννητικών επιπλοκών (και κυρίως του ΣΑΔ) είναι απαραίτητο να συμπληρώνεται η θεραπεία με τις παρακάτω ενέργειες: Χορήγηση κορτικοστεροειδών στη μητέρα δύο 24ωρα πριν τον τοκετό, με σκοπό την ωρίμανση των πνευμόνων(παραγωγή του επιφανειοδραστικού παράγοντα) και έτσι την αποφυγή του ΣΑΔ> Για το σκοπό αυτό μπορεί επίσης να χορηγηθεί θυροξίνη ή ΤRΗ. Χορήγηση στην επίτοκο βιταμίνης Κ ή φαινοβαρβιτάλης, για την αποφυγή τυχόν εγκεφαλικών αιμορραγιών του νεογνού. Χορήγηση αντιβιοτικών για κάλυψη υποκλινικής λοίμωξης και έτσι πρόληψη της λοίμωξης-σηψαιμίας του νεογνού. [Επεξεργασία] Τοκετός Όταν πλέον ο τοκετός είναι αναπόφευκτος πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο αυτός θα διενεργηθεί. Γενικά είναι παραδεκτό ότι πριν την 26η εβδομάδα της κύησης ο τοκετός θα πρέπει να διενεργείται από την κολπική οδό, πάντα με την κάλυψη του νεογνολογικού τμήματος. Μετά την 26η εβδομάδα η τακτική δεν πρέπει να διαφοροποιείται σε σχέση με τις τελειόμηνες κύησεις, εκτός αν υπάρχει ισχιακή προβολή η διενέργεια καισαρικής τομής είναι η μέθοδος εκλογής

ΕΛΕΝΑ.P καλημερα!!! αν και δεν το ξερει πολυ ο κοσμος απλα επειδη ειναι εποχη τους και αν σου αρεσουν οι ΦΡΑΟΥΛΕΣ εχουν πολυ λιγες θερμιδες και λογο που εχουν αυτα τα εξωτερικα σπορακια βοηθανε πολυ!!μα παρα πολυ!!!! και οσο για τις θερμιδες φαντασου στο περιπου ενα κεσεδακι οπως το αγοραζουμε εχει περιπου 100 θερμιδες!! Υ.Γ.: ΟΧΙ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ ΕΕΕ!!!ΚΑΙ ΛΙΚΕΡ ΚΤΛ...ΣΚΕΤΕΣ!!! ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ!! ΦΙΛΙΑ!!

ΕΛΕΝΑ.P καλημερα!!! αν και δεν το ξερει πολυ ο κοσμος απλα επειδη ειναι εποχη τους και αν σου αρεσουν οι ΦΡΑΟΥΛΕΣ εχουν πολυ λιγες θερμιδες και λογο που εχουν αυτα τα εξωτερικα σπορακια βοηθανε πολυ!!μα παρα πολυ!!!! και οσο για τις θερμιδες φαντασου στο περιπου ενα κεσεδακι οπως το αγοραζουμε εχει περιπου 100 θερμιδες!! Υ.Γ.: ΟΧΙ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ ΕΕΕ!!!ΚΑΙ ΛΙΚΕΡ ΚΤΛ...ΣΚΕΤΕΣ!!! ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ!! ΦΙΛΙΑ!!

ΕΛΕΝΑ.P καλημερα!!! αν και δεν το ξερει πολυ ο κοσμος απλα επειδη ειναι εποχη τους και αν σου αρεσουν οι ΦΡΑΟΥΛΕΣ εχουν πολυ λιγες θερμιδες και λογο που εχουν αυτα τα εξωτερικα σπορακια βοηθανε πολυ!!μα παρα πολυ!!!! και οσο για τις θερμιδες φαντασου στο περιπου ενα κεσεδακι οπως το αγοραζουμε εχει περιπου 100 θερμιδες!! Υ.Γ.: ΟΧΙ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ ΕΕΕ!!!ΚΑΙ ΛΙΚΕΡ ΚΤΛ...ΣΚΕΤΕΣ!!! ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ!! ΦΙΛΙΑ!!

ΕΛΕΝΑ.P καλημερα!!! αν και δεν το ξερει πολυ ο κοσμος απλα επειδη ειναι εποχη τους και αν σου αρεσουν οι ΦΡΑΟΥΛΕΣ εχουν πολυ λιγες θερμιδες και λογο που εχουν αυτα τα εξωτερικα σπορακια βοηθανε πολυ!!μα παρα πολυ!!!! και οσο για τις θερμιδες φαντασου στο περιπου ενα κεσεδακι οπως το αγοραζουμε εχει περιπου 100 θερμιδες!! Υ.Γ.: ΟΧΙ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ ΕΕΕ!!!ΚΑΙ ΛΙΚΕΡ ΚΤΛ...ΣΚΕΤΕΣ!!! ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑ!! ΦΙΛΙΑ!!

κατερινα μο εδωσες ιδεα για την βαφτηση να γινει σε μοναστηρι!!! πολυ ωραια ιδεα!! στην αρχη σκεφτομουν να γινει σε καποιο εκκλησακι παραλιακα αλλα δεν ξερω που να γινει το τραπεζι!! τωρα σκεφτομαι για σεμπτεμβρη γιατι μου ειπαν οι δικοι μου οτι αυγουστο θα λειπουν τα αδερφια του μπαμπα μου!! στην αθηνα εχετε καπου να μου προτεινετε?μοναστηρι και μετα που το τραπεζι? αντριανα το ειπα στον αντρα μου και μας φανηκαν πλλα για τον φωτογραφο, θα παρω τον φωτογραφο του γαμου και θα ρωτησω μια τιμη και θα σας πω να συγκρινουμε! πατρε τιμες κοριτσια να ξερουμε που κυμενουν!!

κατερινα μο εδωσες ιδεα για την βαφτηση να γινει σε μοναστηρι!!! πολυ ωραια ιδεα!! στην αρχη σκεφτομουν να γινει σε καποιο εκκλησακι παραλιακα αλλα δεν ξερω που να γινει το τραπεζι!! τωρα σκεφτομαι για σεμπτεμβρη γιατι μου ειπαν οι δικοι μου οτι αυγουστο θα λειπουν τα αδερφια του μπαμπα μου!! στην αθηνα εχετε καπου να μου προτεινετε?μοναστηρι και μετα που το τραπεζι? αντριανα το ειπα στον αντρα μου και μας φανηκαν πλλα για τον φωτογραφο, θα παρω τον φωτογραφο του γαμου και θα ρωτησω μια τιμη και θα σας πω να συγκρινουμε! πατρε τιμες κοριτσια να ξερουμε που κυμενουν!!

κατερινα μο εδωσες ιδεα για την βαφτηση να γινει σε μοναστηρι!!! πολυ ωραια ιδεα!! στην αρχη σκεφτομουν να γινει σε καποιο εκκλησακι παραλιακα αλλα δεν ξερω που να γινει το τραπεζι!! τωρα σκεφτομαι για σεμπτεμβρη γιατι μου ειπαν οι δικοι μου οτι αυγουστο θα λειπουν τα αδερφια του μπαμπα μου!! στην αθηνα εχετε καπου να μου προτεινετε?μοναστηρι και μετα που το τραπεζι? αντριανα το ειπα στον αντρα μου και μας φανηκαν πλλα για τον φωτογραφο, θα παρω τον φωτογραφο του γαμου και θα ρωτησω μια τιμη και θα σας πω να συγκρινουμε! πατρε τιμες κοριτσια να ξερουμε που κυμενουν!!

κατερινα μο εδωσες ιδεα για την βαφτηση να γινει σε μοναστηρι!!! πολυ ωραια ιδεα!! στην αρχη σκεφτομουν να γινει σε καποιο εκκλησακι παραλιακα αλλα δεν ξερω που να γινει το τραπεζι!! τωρα σκεφτομαι για σεμπτεμβρη γιατι μου ειπαν οι δικοι μου οτι αυγουστο θα λειπουν τα αδερφια του μπαμπα μου!! στην αθηνα εχετε καπου να μου προτεινετε?μοναστηρι και μετα που το τραπεζι? αντριανα το ειπα στον αντρα μου και μας φανηκαν πλλα για τον φωτογραφο, θα παρω τον φωτογραφο του γαμου και θα ρωτησω μια τιμη και θα σας πω να συγκρινουμε! πατρε τιμες κοριτσια να ξερουμε που κυμενουν!!

πινελοπη μου εμενα συνεβη αυτο τον δευτερο μηνα της εγκυμοσυνης για λιγο και μετα αφοτου γεννησα!! καθε οργανισμος ομως δεν αντιδραει το ιδιο..μακαρι να ακουσουμε τα ευχαριστα!!! μπορει να ειναι απλα απο της ορμονες και αλλες γυναικες στατιστικα το εχουν περασει επειδη ηθελαν παρα πολυ ενα παιδι και το δημιουργει ο ιδιος ο οργανισμος.!! ο χρονος θα σου δωσει την καλυτερη απαντηση!! και για να μην πεδευεσαι μολις περιμενεις να αδιαθετησεις να πας να κανεις β-χοριακη για να εισαι πλεον σιγουρη αν εισαι εγκυος !!γιατι εμενε το πρωτο τεστ που ειχα κανει ηταν αρνητικο..και γεννησα!!!!

πινελοπη μου εμενα συνεβη αυτο τον δευτερο μηνα της εγκυμοσυνης για λιγο και μετα αφοτου γεννησα!! καθε οργανισμος ομως δεν αντιδραει το ιδιο..μακαρι να ακουσουμε τα ευχαριστα!!! μπορει να ειναι απλα απο της ορμονες και αλλες γυναικες στατιστικα το εχουν περασει επειδη ηθελαν παρα πολυ ενα παιδι και το δημιουργει ο ιδιος ο οργανισμος.!! ο χρονος θα σου δωσει την καλυτερη απαντηση!! και για να μην πεδευεσαι μολις περιμενεις να αδιαθετησεις να πας να κανεις β-χοριακη για να εισαι πλεον σιγουρη αν εισαι εγκυος !!γιατι εμενε το πρωτο τεστ που ειχα κανει ηταν αρνητικο..και γεννησα!!!!