Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη ρινίτιδα

Από τα πιο βασανιστικά συμπτώματα είναι η ρινική συμφόρηση… Οι μεγάλοι είμαστε μέσα στα νεύρα και τη γκρίνια, δε μπορούμε να κοιμηθούμε, τα χαρτομάντηλα μας εκνευρίζουν και κυκλοφορούμε με ένα σταθερό βογγητό στο στόμα για την «απίστευτη ταλαιπωρία» μας… Και σκεφτείτε πως οι ενήλικες ξέρουμε να αναπνέουμε από το στόμα , και μπορούμε να φάμε χωρίς πρόβλημα.

Τώρα σκεφτείτε ένα βρέφος, που δεν γνωρίζει ακόμη να αναπνέει από το στόμα (ναι, πιστέψτε με, δεν είναι εκ γενετής αυτή η ικανότητα), με ρινική συμφόρηση: δεν μπορεί να κοιμηθεί, και για να ανοίξει το στόμα να πάρει ανάσα πρέπει να… κλάψει! Δεν είναι σε θέση να φάει, αλλά και σε μικρότερη ηλικία δεν μπορεί να πιει ούτε το γάλα του, καθώς με το γάλα «αποφράσσεται» το στόμα και πάλι πρέπει να αρχίσει να κλαίει για να αναπνεύσει.

Η ρινίτις (ο επιστημονικός ορισμός της βουλωμένης μύτης) συνηθέστερα οφείλεται σε ιώσεις. Στα μεγαλύτερα παιδιά θα πρέπει να σκεφτούμε και αλλεργίες, αλλά στα βρέφη η αλλεργική ρινίτις είναι –αν όχι ανύπαρκτη- εξαιρετικά σπάνια ως οντότητα. Μικροβιακή ρινίτις επίσης στα βρέφη είναι σπάνια, εκτός και αν η ρινίτις κρατήσει πολύ καιρό και επιμολυνθεί.

Φάρμακα θεραπείας – ίασης της ρινίτιδας πρακτικά δεν υπάρχουν. Και όσες μελέτες και αν έχουν γίνει, το μόνο «φάρμακο» που πραγματικά βοηθάει χωρίς να βλάπτει την βρεφική μυτούλα, είναι ο φυσιολογικός ορός και τα υπέρτονα διαλύματα- που λειτουργούν με την ίδια λογική. Ρίχνουμε ορό ή υπέρτονα διαλύματα μέσα στη μύτη, προκειμένου

-να παρασύρουμε τις εκκρίσεις προς το ρινοφάρυγγα και να τις καταπιεί το μωρό οπότε να τις αποβάλλει με τις κενώσεις του και να ελευθερώσουμε τη μύτη του

-να ενυδατώσουμε τον εξαιρετικά ερεθισμένο ρινικό βλεννογόνο

-να κάνουμε λιγότερο παχύρρευστες τις ρινικές εκκρίσεις (κοινώς τη μύξα του)…

Προσοχή: χρησιμοποιούμε αμπούλες μιας χρήσης ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ο ορός που βάζουμε είναι αποστειρωμένος και δεν έχει επιμολυνθεί. Αντίθετα, αν χρησιμοποιούμε μεγάλες φιάλες ορού που μένουν για καιρό, αυτές επιμολύνονται από τους δικούς μας χειρισμούς αλλά και από την παραμονή τους ανοιχτά για μέρες.

Ακόμη και αν δεν καταφέρουμε με τον ορό να ανοίξουμε εντελώς την μύτη, κάνοντας πιο ρευστές τις εκκρίσεις, διευκολύνουμε το παιδί να φυσήξει τη μύτη του και να την καθαρίσει μόνο του. Αν πάλι λόγω ηλικίας δεν μπορεί να το κάνει, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για το βρεφάκι κάποιο μίνι σύστημα αναρρόφησης , με στόμιο ειδικά φτιαγμένο από υλικό σιλικόνης ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού (πχ αμπούλες και ρινικός αποφρακτήρας Clinofar). Τις ρινοπλύσεις τις κάνουμε πάντα ΠΡΙΝ τα γεύματα- ώστε να βοηθήσουμε το παιδί να φάει, και να μην του προκαλέσουμε εμετό όταν έχει γεμάτο στομάχι.

Τα αντιισταμινικά και κορτιζονούχα σπρέυ στις ιογενείς ρινίτιδες δε φαίνεται να κάνουν και σπουδαία πράγματα, σε σχέση με την ποσότητα του φαρμάκου που απορροφάται από τη μύτη του βρέφους.

Όσο για τα αγγειοσυσπαστικά φάρμακα τύπου ψευδοεφεδρίνης και οξυμεταζολίνης, αυτά θέλουν προσοχή, μπορεί να προκαλέσουν διέγερση στα μικρά παιδιά (τυπικά απαγορεύονται κάτω των 2 ετών) και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για περισσότερο από 4 συνεχόμενες ημέρες. Η περαιτέρω χρήση τους προκαλεί αντιδραστική ρινική συμφόρηση από μόνη της (rebound).

Τονίζεται πως σε μια απλή ιογενή ρινίτιδα τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση, ακόμη και αν αυτή συνοδεύεται από πυρετό και κακουχία- ο ιός δεν περιορίζεται μόνο στη μύτη, εκτείνεται σε όλο το αναπνευστικό. Το ίδιο ισχύει και για τα διάφορα γαληνικά («φτιαχτά») διαλύματα ρινοπλύσεων ( αντιβιοτικό κολλύριο-αγγειοσυσπαστικό-ορός κοκτέηλ).

Οπλιστείτε λοιπόν με υπομονή, επιμονή, χαρτομάντηλα και αμπούλες για να αντιμετωπίσετε τη βουλωμένη μυτούλα…

Κουράγιο, όπου να ‘ναι έρχεται το καλοκαίρι…