Ο τρόπος επικοινωνίας με το περιβάλλον είναι το κλάμα. Με το κλάμα εκδηλώνει την πείνα, τον πόνο, την αδιαθεσία. Προς το τέλος του πρώτου μήνα "βγάζει ήχους που μοιάζουν με γουργουρητό, φωνήεντα και μουρμουρητό.
Όλοι αυτοί οι ήχοι παράγονται από το στόμα και το αναπνευστικό σύστημα και αποτελούν εξάσκηση για τον έναρθρο λόγο. Δίνει προσοχή στην ανθρώπινη φωνή και μπορεί να αναγνωρίζει μια γνώριμη φωνή ή ήχο. Τα πρώτα γουργουρητά σύντομα διαδέχονται τα φωνήεντα. Σιγά σιγά η χρήση των φωνηέντων αυξάνει και γίνεται περισσότερο αποφασιστική.
Οι ήχοι γίνονται πιο σταθεροί μέχρι που κατά τον έβδομο μήνα το παιδί εγκαταλείπει τα πολυάριθμα και αυθόρμητα φωνήεντα,παράγοντας τώρα φωνήεντα, σύμφωνα, συλλαβές και διφθόγγους.
Το τραύλισμα παρά το ότι είναι ευχάριστο είναι μόνο ένα παιχνίδι. Το παιδί βγάζει ήχους, παίζει με αυτούς, αισθανόμενο μια φυσική ευχαρίστηση που στηρίζεται στις επερχόμενες έναρθρες δυνάμεις.
Το περιβάλλον (οι γονείς, οι παππούδες, τα αδέρφια) επεμβαίνει με το να μεταμορφώνει με την πάροδο του χρόνου αυτούς τους ήχους σε λόγο. Ένας ήχος που παράγεται από το παιδί είναι ικανός να προκαλέσει απαντήσεις εκ μέρους αυτού που απασχολείται μαζί του. Ο ήχος έτσι αρχίζει να αποκτά για το παιδί, που τον παράγει και τον ακούει, μια σημασία. Δηλαδή αισθητηριακές εμπειρίες κάθε τύπου, χαμόγελα, χαιδέματα, η φωνή όποιου έρχεται σε επαφή με αυτό.
Στους δέκα μήνες η αυξανόμενη επιδεξιότητα στην εκτέλεση λεπτών κινήσεων από τη γλώσσα, τα χείλη, τον ουρανίσκο και τις φωνητικές χορδές του επιτρέπει να ελέγχει τους ήχους και να τους χρησιμοποιεί για να προφέρει τις πρώτες λέξεις. Όλες οι προσπάθειες του παιδιού θα αρχίσουν να είναι συγκεντρωμένες στην τελειοποίηση του νέου τρόπου χρήσης των λέξεων που θα του επιτρέπουν νέες και πιο ικανοποιητικές σχέσεις με τους άλλους.
Το επόμενο στάδιο είναι να αρχίσει να μιμείται ήχους που ακούει στο περιβάλλον του. Το παιδί αρχίζει να κανονίζει τη φωνή του σύμφωνα με τις ακουστικές επιδράσεις που έχει. Προσπαθεί να αναπαράγει ήχους που ανακαλύπτει τυχαία επαναλαμβάνοντας τον ίδιο ήχο μέχρι να τον τελειοποιήσει. Ενδιαφέρεται για ήχους όλο και πιο διαφορετικούς και χρησιμοποιεί μια μεγάλη κλίμακα. Είναι ικανό να κάνει διάκριση μεταξύ των διάφορων ήχων και να αναπαράγει κάποιους αντί άλλους.
Η κατάκτηση των λέξεων γίνεται με έναν ρυθμό που ποικίλει από παιδί σε παιδί, αν και η διαδοχή των γραμμάτων που εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι περίπου σταθερή. Εμφανίζονται πρώτα το Α μαζί με το Μ και το Ν, μετά το Ι, το Ε, το Π, το ΜΠ, το Τ, το ΝΤ, το ΤΣ και το ΤΖ. Οι πρώτες λέξεις που προφέρονται γύρω στο χρόνο είναι του τύπου σύμφωνο και φωνήεν διπλασιασμένο όπως μαμά, μπαμπά, τάτα, κοκό, νταντά κτλ. Φυσικά ούτε τώρα η σημασία των λέξεων που προφέρει είναι σαφής.
Περίπου στην ηλικία των 2 ετών το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει ραγδαία τον λόγο και να κατανοεί απόλυτα τις λέξεις. Μέχρι την ηλικία των έξι ετών το παιδί προσθέτει στο λεξιλόγιο του περίπου πέντε έως εννιά λέξεις την ημέρα. Εξαιρέσεις και αποκλίσεις φυσικά υπάρχουν και σε αυτή την περίπτωση, αλλά η <<έκρηξη του λεξιλογίου>> είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα παιδιά με φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη.
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο