Περιορισμένο από τη σχετική ακινησία του, από τον ελλιπή συντονισμό των κινήσεων των ματιών του, από την ανικανότητα να καταχωρίσει σταθερά στη μνήμη τις εμπειρίες του και από την αντικειμενική αδυναμία να επικοινωνήσει.
Στην αρχή το βρέφος είναι ήδη ικανό να απαντάει σε μια ευρεία σειρά ερεθισμάτων. Σύμφωνα με τις εκλεκτικές του ικανότητες είναι διατεθειμένο να δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε ορισμένα αντικείμενα, παρά σε άλλα. Όποιος απασχολείται με το μωράκι έχει μια πολύ μεγαλύτερη αντιληπτική επαφή από οποιοδήποτε άλλο άψυχο στοιχείο του περιβάλλοντος του.
Στους πρώτους μήνες η πηγή της προτιμητέας διέγερσης που ένα νεογνό έχει περισσότερες πιθανότητες να συναντήσει είναι ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα. Το ανθρώπινο πλάσμα έχει το πλεονέκτημα που συνδυάζει όλα τα σημαντικά χαρακτηριστικά του ερεθίσματος, καθιστώντας το έτσι πολύ πιο ενδιαφέρον από κάτι άψυχο. Επιπλέον δεν είναι ένας παθητικός δέκτης της προσοχής του παιδιού, όπως θα μπορούσε να είναι ένα παιχνίδι ή κάποιο φως, αλλά μπορεί να δώσει ζωή σε αλληλεπιδράσεις και να ανταλλάξει τις πρωτοβουλίες του.
Η αρχή στη σχέση του με τους άλλους, δηλαδή η πρώτη κοινωνική απάντηση, εμφανίζεται περίπου τον τρίτο μήνα. Το παιδί αρχίζει και χαμογελάει όταν αντικρίζει κάποιο γνώριμο και αγαπητό πρόσωπο. Μετά τον τρίτο μήνα το μωράκι δείχνει δυσαρέσκεια όταν το πρόσωπο απομακρύνεται και ζητάει το πλησίασμα με φωνές και κλάματα.
Αν αρχικά όλα τα πρόσωπα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, δεδομένου ότι το μωράκι αντιδρά μόνο σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, σαν αποτέλεσμα της εμπειρίας του, το παιδί μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα άτομα ανάλογα με το κριτήριο οικείο-νέο, δηλαδή με τρόπο διαφοροποιημένο.
Γύρω στον έκτο με έβδομο μήνα η κοινωνική απάντηση του παιδιού γίνεται εκλεκτική. Δε χαμογελάει πια αδιάκριτα σε όλα τα πρόσωπα, αλλά ψάχνει το πλησίασμα ( με το χαμόγελο και το κλάμα) μόνο σε ορισμένους.
Είναι η φάση κατά την οποία εμφανίζεται η συμπεριφορά της προσκόλλησης σε συγκεκριμένα άτομα, την οποία θα ακολουθήσει σε διάστημα ενός μήνα και η εκδήλωση του φόβου για το ξένο. Με το πέρασμα του χρόνου η συμπεριφορά αυτή θα μειωθεί με την εμφάνιση των νέων κινητικών ικανοτήτων που θα επιτρέψουν στο παιδί να εξερευνήσει το περιβάλλον. Αυτή η μεγάλη αυτονομία του παιδιού θα του επιτρέψει να συναντήσει νέα αντικείμενα, νέα πρόσωπα και καταστάσεις και έτσι θα μπορέσει να ανεξαρτητοποιηθεί από τη μητέρα του.
Κατά το δέκατο μήνα το μωράκι αρχίζει να ψάχνει κοινωνικές επαφές. Είναι ικανό να παίζει μόνο του, αλλά δεν του αρέσει να έχει κόσμο γύρω του. Στο χρόνο το παιδί έχει αποκτήσει τη θέση του μέσα στην οικογένεια, αναζητάει να επικοινωνήσει επαναλαμβάνοντας χειρονομίες και πράξεις που προκαλούν ενδιαφέρον στους οικείους του, είναι ικανό να υπακούσει σε εντολές, να ζητήσει, ξέρει να αναγνωρίζει τις συγκινήσεις και τις αντιδράσεις των άλλων και να προσαρμόζεται ανάλογα.
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο