Τι είναι η φίμωση τι βαλανοποσθικές συμφύσεις και πότε χρειάζεται επέμβαση

Στον πέμπτο μήνα της ενδομήτριας ζωής ο σχηματισμός αυτός του δέρματος που ονομάζουμε πόσθη είναι πλήρης.

Καλύπτει τελείως τη βάλανο με την οποία και συμφύεται δηλαδή είναι πολύ καλά κολλημένη. Κάτω από την επίδραση ανδρογόνων σχηματίζονται μικρά κενά διαστήματα μεταξύ της πόσθης και της βαλάνου. Αυτά τα κενά αυξάνουν σε μέγεθος και ενώνονται το ένα με το άλλο, διαχωρίζοντας τελείως την πόσθη από τη βάλανο.

Η διαδικασία του διαχωρισμού είναι συνήθως ατελής κατά τη γέννηση και συνεχίζεται μέσα στην παιδική ζωή.

Κατά τη γέννηση η πόσθη τραβιέται προς τα κάτω αποκαλύπτοντας τη βάλανο μόνο σε ένα ποσοστό 4% των παιδιών. Στα μισά νεογέννητα αγόρια δεν μπορεί κανείς να δει ούτε το στόμιο της ουρήθρας. Έως την ηλικία των 6 μηνών η πόσθη τραβιέται τελείως προς τα κάτω σε ένα ποσοστό 20% των αγοριών.

Μέχρι την ηλικία των 3 ετών 10% των αγοριών έχουν ακόμη πόσθη η οποία δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα κάτω. Βέβαια σχεδόν σε όλα τα αγόρια μέχρι την ηλικία των 17 ετών η πόσθη έχει ανοίξει κανονικά.

Αν ορίσουμε σαν φίμωση μονάχα την αδυναμία να τραβήξει κανείς την πόσθη προφανώς όλα τα νεογέννητα αγόρια έχουν φίμωση. Παρ’ όλα αυτά η φίμωση που καθορίζεται μ’ αυτόν τον τρόπο είναι συνήθως μία φυσιολογική οντότητα και δεν έχει καμία παθολογική συνέπεια. Πρόκειται λοιπόν για τη φυσιολογική νεογνική φίμωση, που δεν χρειάζεται οποιαδήποτε επέμβαση.

Ένα συνηθισμένο λάθος στην απόπειρα να εξετάσει κανείς το πέος είναι να τραβήξει την πόσθη προς τη βάση του πέους, τότε συνήθως βλέπει ένα άνοιγμα σαν κεφαλής καρφίτσας που μπορεί να οδηγήσει λανθασμένα στη διάγνωση μιας αληθινά παθολογικής φίμωσης. Παρόλα αυτά εάν η πόσθη τραβηχτεί περιφερικά προς τα μας τότε μπορεί κανείς να δει ότι το άνοιγμα της πόσθης είναι αρκετά φαρδύ και με κανένα τρόπο δεν εμποδίζει την ούρηση.

Αληθινή παθολογική φίμωση είναι πολύ σπάνια πριν την ηλικία των 5 ετών. Προκαλείται συνήθως από συνεχείς βαλανοποσθίτιδες οδηγώντας σε μία ίνωση του στόμιου της πόσθης και πραγματική στένωση για την οποία η περιτομή είναι απόλυτη ένδειξη.

Παρ’όλα αυτά η βαλανοποσθίτιδα από μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη περιτομής γιατί είναι συνήθως ήπια, αυτοπεριοριζόμενη και λίγα παιδιά πάσχουν από παραπάνω από ένα επεισόδια. Για την αντιμετώπισή της είναι αρκετή η συντηρητική θεραπεία της με αντιβιοτικά.

Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε ότι και οι συμφύσεις δηλαδή τα σημεία που η βάλανος και η πόσθη είναι ακόμη κολλημένες είναι μία φυσιολογική διεργασία και πρέπει κανείς να τις αφήνει τελείως μόνες τους.

Ο βίαιος διαχωρισμός συνήθως χωρίς αναισθησία οδηγεί σε πόνο, αιμορραγία, και ακόμη σε παραφίμωση. Αυτή η βίαιη πράξη είναι τελείως αχρείαστη διότι ο αυτόματος διαχωρισμός συμβαίνει φυσιολογικά ούτως ή άλλως μόνος του. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στο γεγονός ότι καμία ειδική φροντίδα δεν χρειάζεται για το πέος ενός αγοριού.

Είναι τελείως αχρείαστη η έλξη της πόσθης σαν ρουτίνα για να βοηθήσει την αποκάλυψη της βαλάνου ή να διευκολύνει τον φυσιολογικό διαχωρισμό.

Αφού η πόσθη έχει χωρίσει μόνη της από τη βάλανο, το αγόρι πρέπει να ενθαρρύνεται να καθαρίζει αυτή την περιοχή όπως και όταν πλένεται πίσω από τα αυτιά του. Η νεογνική περιτομή και η περιτομή παιδιών που δεν υπάγονται στην κατηγορία της παθολογικής φίμωσης, είναι βάρβαρη μεσαιωνική και ακρωτηριαστική πρακτική.

Ο Παιδοχειρουργός κος Μαρινόπουλος εκπαιδεύθηκε στην Αγγλία στην Νεογνική Χειρουργική και την Λαπαροσκοπική Χειρουργική. Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί του τηλεφωνικώς ή μέσω του email του Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Εθνικής Αμύνης 32α Θεσσαλονίκη

54621

τηλ:.2310 240697

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.