Μια νηπιακή ηλικία που δίνει στο παιδί την ευκαιρία να επιδοκιμάζεται και να είναι σεβαστό για τις προθέσεις του και τις προσπάθειές του συμβάλει στο να αναπτύξει σε αυτήν την περίοδο σιγουριά για τις δικές του ικανότητες.
Όλοι έχουμε ανάγκη να αισθανόμαστε ότι είμαστε αποδεκτοί και σεβαστοί για το άτομό μας, όταν διαμέσου της επιδοκιμασίας το άτομο αποκτάει σιγουριά και εμπιστοσύνη για τις ικανότητες του.
Αν θέλουμε και η επιδοκιμασία έχει μεγάλη σημασία. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι με το παιδί όταν εκφράζουμε κάποια επιφύλαξη ή αποδοκιμασία κάνοντάς το να καταλάβει πως η τιμωρία δεν απευθύνεται κατευθείαν προς αυτό, μα προς μια συμπεριφορά του ή πράξη που πρέπει να μάθει να την αποφεύγει.
Το παιδί έχει ανάγκη από την σιγουριά που βασίζεται στην πεποίθηση ότι γίνεται αποδεκτό όπως είναι. Αυτό το είδος της σιγουριάς και της αυτοεκτίμησης αυξάνει αργά με τα χρόνια και προέρχεται από την ικανοποίηση των προσωπικών του αναγκών, από την ευχαρίστηση να καταφέρνει να κάνει κάτι και από την αίσθηση ότι είναι αγαπητό στους άλλους.
Πολύ συχνά, αντίθετα, η έλλειψη σιγουριάς γεννιέται από μια συμπεριφορά μεγάλης κριτικής σε σχέση με το παιδί, από έλλειψη ανεξαρτησίας και από την ελάχιστη δυνατότητα που του προσφέρεται για να δώσει διέξοδο στις επιθυμίες του.
Το παιδί έχει ανάγκη, και οι γονείς του το υποστηρίζουν , από τη βοήθεια τους για να ξεπερνάει τη σύγκρουση μεταξύ των πρωτόγονων ενστίκτων και της επιθυμίας να συμμορφώνεται με το περιβάλλον και μεταξύ της επιθυμίας να παραμείνει στο στάδιο της ανεξαρτησίας και της θέλησης να μεγαλώσει. Έχει για το λόγο αυτό ανάγκη από μια πειθαρχία που θα το βοηθά να αναπτύξει την αίσθηση της αυτοκυριαρχίας και ταυτόχρονα να προστατεύεται από εκείνες τις εξωτερικές εμπειρίες και τα εσωτερικά ένστικτα που θα μπορούσαν να είναι πολύ ισχυρά για αυτό.
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο