Το χαρτζιλίκι στα παιδιά !

Μια συνηθισμένη τακτική από τους γονείς είναι να μη δίνουν εβδομαδιαία χαρτζιλίκι, αλλά σταδιακά κάποια μικρά ποσά ως αντάλλαγμα της βοήθειας στο σπίτι η της εκτέλεσης κάποιων θελημάτων. Με τον τρόπο αυτό πιστεύουν ότι κάνουν το παιδί υπεύθυνο και ότι έτσι μπορεί να καταλάβει ότι το χρήμα κερδίζετε.

Αυτό το σύστημα αντίθετα δεν κάνει το παιδί υπεύθυνο γιατί δεν μαθαίνει τις δικές του ευθύνες σαν μέλος της οικογένειας αλλά συνεργάζεται μόνο όταν υπάρχει επιβράβευση. Ακόμα τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ότι αυτός δεν είναι ένας πραγματικός τρόπος για να κερδίζουν. Το χρήμα δε πρέπει να δεσμεύει τη συμπεριφορά του, τους σχολικούς βαθμούς, τη βοήθεια που παρέχει.

Άλλοι γονείς δίνουν στα παιδιά τους χρήματα όταν το ζητάνε, ελέγχοντας έτσι τα έξοδά του, αλλά δε συμφωνούν να διαχειρίζεται το παιδί μόνο του τα χρήματα. Άλλοι δίνουν ένα ορισμένο ποσό κανονικά στο παιδί, παρέχοντάς του με αυτό τον τρόπο τα χρήματα που έχει ανάγκη και συγχρόνως την ευκαιρία να μάθει να διαχειρίζεται το χρήμα με καλό τρόπο. Το παιδί αισθάνεται καλύτερα όταν διαχειρίζεται μικρά ποσά, που θα αυξάνονται ανάλογα με την ηλικία του.

Αυξάνοντας το ποσό δε σημαίνει αναγκαστικά ότι ξοδεύουμε περισσότερα για το παιδί, αλλά έτσι του δίνουμε μια μεγαλύτερη δυνατότητα να διαλέγει και να ξοδεύει από μόνο του. Όταν το παιδάκι ζητάει χρήματα κάθε φορά που θέλει να αγοράσει κάτι, δεν κάθεται να σκεφτεί αν αυτό που θέλει αξίζει τα λεφτά του. Αν όμως πρέπει να διαχειρίζεται τα λεφτά του, αρχίζει και σκέφτεται πώς πρέπει να τα ξοδέψει γιατί ξέρει πως δεν θα έχει άλλα μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Συχνά είναι πολύ δύσκολο για το παιδί να αποφασίσει και σε αυτό το κομμάτι χρειάζεται τη συμβουλή του γονέα. Θα πρέπει να αποφεύγετε να το πιέζετε και να προσπαθείτε να περιορίζεστε μόνο στις συμβουλές.

Η απόφαση για το τι θα κάνει με τα χρήματα αφορά μόνο εκείνο, αφού όταν κάνει επιλογές από μόνο του, οι απογοητεύσεις και οι ικανοποιήσεις που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα των επιλογών του, κάνουν το παιδί να αναπτύσσει την κριτική του ικανότητα.

Όσο μεγαλώνει το παιδί έχει ανάγκη να διαχειρίζεται περισσότερα χρήματα, όχι μόνο για την απόκτηση περιττών πραγμάτων, αλλά και για ορισμένων σημαντικών και απαραίτητων αναγκών. Έτσι, γύρω στα δέκα χρόνια, το ποσό που του δίνουμε πρέπει να συμπεριλαμβάνει κι ένα ποσό που αφορά τα βιβλία και το ρουχισμό του.

Μερικοί γονείς προσπαθούν να εμφυτεύσουν στα παιδιά, ακόμα και στα πολύ μικρά, τη συνήθεια της αποταμίευσης, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η οικονομία δεν έχει καμία σημασία για το παιδί. Το να βάζει στην άκρη χρήματα για μια πιθανή μελλοντική ανάγκη δεν έχει για το παιδί απολύτως κανένα νόημα. Τέλος, πρέπει να ξέρουμε ότι ένα παιδί που δίνει υπερβολική σημασία στην οικονομία δε συμπεριφέρεται σίγουρα πιο σωστά σχετικά με το χρήμα από ένα παιδί που δεν κάνει καθόλου οικονομία.