Ερευνητική ομάδα του Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστόνης και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, με επικεφαλής την Δρ Αλισον Μ. Στουεμπ εξέτασε τον συσχετισμό μεταξύ διάρκειας του θηλασμού και της εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ αναλύοντας στοιχεία από δυο μεγάλες ομάδες γυναικών που είχαν αποκτήσει παιδιά.
Η πρώτη ομάδα περιελάμβανε 83.585 γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη Nurses Health Study και η δεύτερη ομάδα 73.418 γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη Nurses Health Study ΙΙ. Η δεύτερη ομάδα είναι ηλικιακά νεότερη. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα πρώτα 15 χρόνια μετά τον τελευταίο τοκετό, κάθε έτος θηλασμού συσχετίστηκε με 15% μείωση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη.
«Στη συγκεκριμένη ανάλυση λάβαμε υπόψη τη διατροφή, τη γυμναστική, το κάπνισμα, τη λήψη ή όχι πολυβιταμινών -δείκτης αν είναι συνειδητοποιημένα άτομα σε θέματα υγείας ή όχι- και πάλι προέκυψε όφελος 15%», εξηγεί η Δρ Στουεμπ. Πέραν των 15 ετών από τον τελευταίο τοκετό το όφελος δεν ήταν τόσο μεγάλο, αλλά τουλάχιστον για τα πρώτα 15 χρόνια προέκυπτε μακροχρόνια σχέση που προστατεύει τις γυναίκες από τον διαβήτη.
«Κατά κάποιο τρόπο η κύηση είναι μια προ-διαβητική κατάσταση, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη και αυτό είναι μέρος ενός τρόπου διασφάλισης ότι το έμβρυο λαμβάνει επαρκή ποσότητα σακχάρου. Μετά έρχεται ο θηλασμός ο οποίος, υπό μια έννοια, είναι μια αντι-διαβητική κατάσταση», σημειώνει η Αμερικανίδα ερευνήτρια.Βασιζόμενοι λοιπόν στα προαναφερόμενα στοιχεία οι ερευνητές υποθέτουν ότι ο θηλασμός επανακινεί τον οργανισμό μετά την κύηση.
Αν μια γυναίκα δεν θηλάσει το βρέφος για μια παρατεταμένη περίοδο, ο κίνδυνος διαβήτη αυξάνεται.
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο