Μάθε, παιδί μου, κολύμπι από την... κούνια!

Η κυρία Μπάρμπιερ ήθελε η κόρη της να μάθει κολύμπι πριν πάει για τις σύντομες διακοπές της και έτσι την έγραψε στο γειτονικό κολυμβητήριο.

Δεν είχε ιδέα πόσο πολύ φοβόταν η κόρη της το νερό. «Ούρλιαζε και έκλαιγε και αρνιόταν πεισματικά να μπει στον χώρο της πισίνας», λέει η νεαρή μητέρα στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς». «Της είπα ορθά - κοφτά ότι πλήρωσα τα μαθήματα και εννοώ να τα κάνει και γύρισα την πλάτη μου για να πάω να καθήσω στις κερκίδες».

Η μικρή την ακολούθησε φωνάζοντας «σε μισώ», αλλά ο δάσκαλος της κολύμβησης, εξοικειωμένος προφανώς με παιδιά που τρέμουν το νερό, την έπεισε να μπει. Σήμερα, οκτώ χρόνια αργότερα, είναι μια δεινή, πανευτυχής κολυμβήτρια.

Το κολύμπι είναι κάτι που όλα τα παιδιά πρέπει να ξέρουν, ακόμα κι αν δεν πηγαίνουν ποτέ στην παραλία, διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στο νερό. «Παγίδες» νερού υπάρχουν παντού – όχι μόνο στις παραλίες και τις δημόσιες ή ιδιωτικές πισίνες, αλλά σε λίμνες, σιντριβάνια, ποτάμια, τεχνητές λιμνούλες και υδάτινα πάρκα αναψυχής.

Ένα μικρό παιδί μπορεί να πνιγεί σε 60 εκατοστά νερού. Σύμφωνα με την Επιτροπή Ασφαλείας Καταναλωτικών Προϊόντων των ΗΠΑ, την περίοδο 2004-2006 σαράντα εφτά μικρά παιδιά έχασαν τη ζωή τους στη χώρα από ατυχήματα σε φουσκωτές πισίνες. Ένα μικρό παιδί που σκύβει πάνω από μια πλαστική πισίνα μπορεί εύκολα να πέσει με το κεφάλι και να μην προλάβει να σηκωθεί αρκετά γρήγορα.

Αναρίθμητα παιδιά δεν ξέρουν να κολυμπούν, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό εξηγεί γιατί ο πνιγμός αποτελεί τη δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου μεταξύ παιδιών, εφήβων και νέων ηλικίας 1-19 ετών. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον τέσσερα στα δέκα παιδιά δεν ξέρουν να κολυμπούν – με τα ποσοστά στις μειονότητες να φτάνουν έως και το 70%.

Από 1 έτους

Πριν από τέσσερα χρόνια η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής αναθεώρησε τις συστάσεις της για το θέμα, συνιστώντας να μαθαίνουν κανονικό κολύμπι όλα τα παιδιά ηλικίας 4 ετών και άνω και ενθαρρύνοντας πλέον τους γονείς να προτρέπουν τα παιδιά ηλικίας 1-4 ετών να εξοικειωθούν με το νερό, διότι μελέτες έχουν δείξει πως διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο πνιγμού εάν πηγαίνουν από μικρή ηλικία στο κολυμβητήριο.

Επιπλέον, όταν εξοικειώνονται από μωρά με το νερό, τους είναι πολύ πιο εύκολο να μάθουν κανονικό κολύμπι όταν φτάσουν στα 4 τους χρόνια.

Γιατί, όμως, φοβούνται πολλά παιδιά το νερό; Το πρόβλημα συχνά οφείλεται στους ενηλίκους που δεν ξέρουν να κολυμπούν επειδή οι ίδιοι φοβούνται το νερό και έμμεσα ή άμεσα μεταδίδουν τον φόβο τους στα παιδιά τους.

Επιπλέον, οι γονείς δεν είναι πάντοτε οι καλύτεροι δάσκαλοι κολύμβησης για τα παιδιά τους, διότι πολλοί επιλέγουν να αγνοούν τους φόβους τους και προσπαθούν να τα εξαναγκάσουν να μπουν στο νερό, γεγονός που επιτείνει το πρόβλημα.

Προσπαθήστε, λοιπόν, να βρείτε τα μαθήματα κολύμβησης που ταιριάζουν καλύτερα στο παιδί σας. Αν φοβάται πολύ ή νιώθει νευρικό γύρω από το νερό, μπορεί να μην κατορθώσει να αποδώσει σε μια μεγάλη τάξη, αλλά να τα πάει καλά με έναν δάσκαλο που θα μαθαίνει κολύμπι σε λίγα παιδιά ή και θα του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, τουλάχιστον τις δυο - τρεις πρώτες φορές.

Φροντίστε επίσης να μιλήσετε εκ των προτέρων στον δάσκαλο για τους φόβους του παιδιού, καθώς και να κάθεστε σε σημείο όπου εκείνο θα σας βλέπει ενόσω κάνει μάθημα για να νιώθει ασφαλές.

Δεν αποκτά «ανοσία»

Τα μαθήματα κολύμβησης στα παιδιά συνήθως αρχίζουν με την εξοικείωσή τους με το νερό. Μαθαίνουν να βρέχουν το πρόσωπό τους, να κάνουν μπουρμπουλήθρες στο νερό καθώς και να παίρνουν ανάσες. Στη συνέχεια μαθαίνουν να επιπλέουν και να αναπνέουν ήρεμα όταν κάνουν απλές κινήσεις με τα χεράκια τους.

Όσο καλό κολύμπι κι αν μάθει ένα παιδί, όμως, ποτέ δεν αποκτά «ανοσία» στον πνιγμό, προειδοποιεί ο δρ Τζέφρι Βάις, κύριος συγγραφέας των αναθεωρημένων οδηγιών της ΑΑΡ και παιδίατρος στο Νοσοκομείο Παίδων του Φίνιξ στην Αριζόνα. Και συνιστά στους γονείς να έχουν τα παιδιά υπό συνεχή και στενή επίβλεψη όταν βρίσκονται μέσα ή γύρω από το νερό – κάτι που ισχύει ακόμα και για τα μεγαλύτερα παιδιά του Δημοτικού.

Πρέπει επίσης να τους μάθουν να μην κολυμπούν ποτέ μόνα – ένας κανόνας που πρέπει να συνοδεύει ακόμα και τους εφήβους και τους ενηλίκους – καθώς και να μη βουλιάζουν «για πλάκα» τα άλλα παιδιά, ούτε να φέρονται παρορμητικά μέσα στο νερό.

Απαραίτητο είναι ακόμα, σύμφωνα με την ΑΑΡ, οι ενήλικοι που προσέχουν τα παιδιά στο νερό να ξέρουν καρδιοπνευμονική ανάνηψη (ένα παιδί μπορεί να χάσει τις αισθήσεις του μέσα σε μόλις μισό λεπτό αν βουλιάξει στο νερό).