Ο δημόσιος θηλασμός είναι ακόμη ταμπού;

Μητέρες οι οποίες ταΐζουν τα μωρά τους χωρίς να τις ενοχλούν τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών, μια και πρόκειται για μια φυσική κίνηση φροντίδας της μητέρας προς το παιδί της.

Και μπορεί στην Ελλάδα του 2013 ο μητρικός θηλασμός να μη θεωρείται ταμπού - με τις Ελληνίδες (89%) να τον επιθυμούν, αλλά μόνο το 1% αυτών να συνεχίζει και μετά τον τρίτο μήνα -, όμως, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν περιστατικά όπου οι μητέρες που θηλάζουν αντιμετωπίζονται με ρατσιστικό τρόπο.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κυρίας Ειρήνης Δαραβίγκα από τη Σαντορίνη, η οποία σταμάτησε έξω από εστιατόριο στα Φηρά για να θηλάσει την 23 μηνών κόρη της και δέχθηκε την παρατήρηση των εργαζομένων για την «ανάρμοστη» αυτή πράξη της.

«Στην αρχή με πλησίασε ο σερβιτόρος λέγοντάς μου με επιτακτικό τρόπο ότι το "θέαμα" δεν ήταν κατάλληλο για τους πελάτες του εστιατορίου. Στη συνέχεια βγήκε από την κουζίνα και η ιδιοκτήτρια, φωνάζοντάς μου να αποχωρήσω εάν δεν είμαι πελάτισσά της» μας περιγράφει η κυρία Δαραβίγκα. «Ταράχτηκα πάρα πολύ από τις φωνές τους, όπως και η κόρη μου, η οποία μου είχε ζητήσει το πιο φυσιολογικό πράγμα, να την ταΐσω» καταλήγει.

Ελλιπής ενημέρωση

«Δυστυχώς, αντιμετωπίζουμε καθημερινά πολλά παρόμοια περιστατικά, ακόμη και σε χώρους δημοσίων κτιρίων όπου προάγεται ο πολιτισμός, π.χ. το Μουσείο Ακρόπολης» δηλώνει η κυρία Σεβαστή Δημοσίου, νομικός του δικτύου ΙΒΦΑΝ στην Ελλάδα. «Επικρατεί μια λανθασμένη νοοτροπία για τον θηλασμό, η οποία εν μέρει απορρέει από το επιθετικό μάρκετινγκ των εταιρειών με τα υποκατάστατα γάλακτος, αλλά και από τη λανθασμένη ενημέρωση που δέχονται οι νέες μητέρες ακόμη και μέσα στο μαιευτήριο» συμπληρώνει η κυρία Δημοσίου.

«Ακόμη και στις μουσουλμανικές χώρες επιτρέπεται ο δημόσιος θηλασμός» δηλώνει η σύμβουλος θηλασμού κυρία Αγλαΐα Παπαδήμα. «Η επικράτηση όμως των ειδικών και των οικονομικών συμφερόντων περιόρισε τον θηλασμό, αποθαρρύνοντας τις νέες μητέρες να θηλάζουν τα παιδιά τους, παραβλέποντας τα πλεονεκτήματα που φέρει ο θηλασμός τόσο για την υγεία του παιδιού όσο και για αυτήν της μητέρας» συμπληρώνει.

Σύμφωνα μάλιστα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, «ο θηλασμός συντηρεί την υγιή ανάπτυξη και εξέλιξη. Νεογέννητα, βρέφη και μικρά παιδιά επιβιώνουν και ευδοκιμούν όταν τρέφονται με μητρικό γάλα αποκλειστικά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους».

Δεν έχει χώρο και χρόνο

Αυτό που δυστυχώς δεν λαμβάνουν υπόψη τους οι επικριτές του θηλασμού είναι ότι αποτελεί τον φυσικό τρόπο διατροφής των βρεφών και των νηπίων, συνεπώς δεν υπάρχει ωράριο και συγκεκριμένος χώρος όπου μπορεί να τραφεί ένα μωρό.

Στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Ελλάδα, τα γυναικεία στήθη θεωρούνται αποκλειστικά αντικείμενο σεξουαλικού πόθου και ευχαρίστησης. Με αποτέλεσμα οι μητέρες που θηλάζουν να δυσκολεύονται να εκτεθούν σε δημόσιο χώρο στα ενοχλητικά βλέμματα των άλλων και ως εκ τούτου πολλές φορές να στερούνται τις εξόδους με τα μωρά τους.

«Ποιος από εμάς θα έτρωγε το φαγητό του στην τουαλέτα; Γιατί λοιπόν το μωρό μου πρέπει να θηλάσει απομονωμένο από τον κόσμο και όχι όπως όλοι οι άνθρωποι;» διερωτάται η κυρία Κασσιανή Μιχοπούλου, μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού & Μητρότητας.

«Κανένας δεν έχει δικαίωμα να ισοπεδώνει την προσωπικότητα της θηλάζουσας μητέρας, να της στερεί την ελευθερία κίνησης και συμμετοχής στα κοινά» δηλώνει η κυρία Δημοσίου, συμπληρώνοντας πως «το κράτος οφείλει να σεβαστεί το συμφέρον των παιδιών που θηλάζουν, ώστε ο θηλασμός να είναι ανεμπόδιστος και απρόσκοπτος, όπου και όποτε το έχουν ανάγκη, χωρίς να εξαναγκάζεται η δυάδα μητέρας - βρέφους να καταφύγει σε ακατάλληλους χώρους υγειονομικά, π.χ. τουαλέτα, ή πολύ περισσότερο να θηλάζει το παιδί καλυμμένο με σεντόνι ή με κάποιο άλλο σκέπασμα».