Μαμάδες σε κρίση... φαγητού!

Πόσο ποτισμένες με το σύνδρομο της ελληνίδας μάνας; Επηρεασμένες από τις δεκάδες σαπουνόπερες που έχουν περάσει στο dna μας που όλη η οικογένεια μαζεμένη τρώει πουρέ αρακά και μούσλι για πρωινό, ακόμα και το 4χρονο τουρκάκι που λατρεύει να πίνει τσάι τριαντάφυλλο με χοντρές φέτες ψωμιού με βούτυρο και μέλι και από πάνω ένα μπακλαβαδάκι τίγκα στους ξηρούς καρπούς με τα ωμέγα3 ωφέλιμα λιπαρά...

Και το δικό μου τίποτα, κανα kinder στα μεγάλα κέφια...

Τι σου παρέχει το kinder αστέρι μου, γιατί δεν ακούς τη μανούλα που θέλει το καλό σου;; Πιές την πορτοκαλάδα σου να λάμψει το προσωπάκι σου...

Αχ αυτό το παιδί, θα με σκάσει..

Μα να μην εκτιμάει τις φακίτσες, να αναγουλιάζει με τα τρυφερότατα φασολάκια, να αντιδρά στο φρεσκότατο ψαράκι, αλλά παιδάκια δεν έχουν να φάνε και σύ κακομαθημένο δεν εκτιμάς τίποτα.

Και πάλι κλάματα και μικροεγκεφαλικά και πάλι χαλάσε η μέρα και των δυό μας.

Και οκ, ομολογώ πως και εγώ σα μάνα λυγίζω και υστεριάζω καμμιά φορά αλλά συζητώντας το πρόβλημα σιγά σιγά λύνεται...

Όντας υπέυθυνη για το μεγάλωμα ενός παιδιού που απ΄τη στιγμή που γεννιέται το ζυγίζουν και έπειτα κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα η διαδικασία επαναλαμβάνετε και παρακολουθείς πως όσο καλά το τρέφεις τόσο αυτό μεγαλώνει και φτάνει να γίνεται παιδάκι.

Από κει και πέρα είναι θέμα υγείας. Ποιος γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του υγιές. Και ο τρόπος για να χτίσει ένα γερό οργανισμό είναι η σωστή διατροφή.

Που έχουμε άδικο λοιπόν;

Ο τρόπος για να τα μάθουν όλα αυτά.

Εκεί είναι το λάθος.

Τα περισσότερα παιδιά αρνούνται να δοκιμάσουν φαγητά που στα μάτια και στη λογική τους φαντάζουν περίεργα εκτός φυσικά από εκείνα τα νοστιμότατα ζυμαρικά!!

Στο μεταξύ τα παιδιά συνήθως δεν τρώνε τις ποσότητες που σε εμάς φαντάζουν ιδανικές. Το στομαχάκι τους είναι μια σταλιά, πόσο να χωρέσουν;;

(Βεβαια από εκείνα τα σκασμένα τα πατατάκια χωράνε σακούλες ολόκληρες αν τα αφήσεις μπροστά τους. Δε θα ξεχάσω το πρώτο παρτι που ήταν προσκεκλημένη η μικρή μου κάπου δύο ετών και συναντήθηκε με πατατάκια και έπεσε με τα μούτρα.. Το παιδί μου έτρωγε συντηρητικά και αλάτια μπροστά στα μάτια μου - Τι σοκ...)

Και το μέγα σφάλμα ο εκβιασμός και η εξαγορά. Αν φας αυτό θα σου πάρω σοκαλάτα, παιχνίδι κλπ..

Και ποια δεν το χει κάνει... Αν δε είναι και η γιαγιά στη μέση την πατήσαμε. Το παιδί την κάνει αλογάκι, πίθηκο, μαιμού, τρένο, αεροπλάνο για να καταφέρουμε δυο μπουκιές - σιγά το πράμα. Το πιο ασφαλές συμπέρασμα είναι το κακομαθημένο παιδί, παρά το καλοταισμένο..

Χρυσοί κανόνες και μαγικά ραβδάκια δεν υπάρχουν.

Σε γενικές γραμμές η ώρα του φαγητού πρέπει να΄ναι σταθερή, στο τραπέζι και όχι οπουδήποτε αλλού, τα φαγητά καλομαγειρεμένα και κάπως ευπαρουσίαστα, όχι βία, εκβιασμοί, απειλές και βαριές κουβέντες που γρήγορα μετανιώνουμε και... ο Θεός Βοηθός!

Υπομονή και Αγάπη! Πάντα και μόνο αυτά. Αλλωστε καμμιά δεν ονειρεύεται ένα παραφουσκωμένο παιδί με έξτρα μπόυτια και μάγουλα που να μην μπορεί ούτε να κουνηθεί παρά μόνο για να φτάσει στο πιάτο του... για σκεφτείτε..

Θέλουμε τα παιδιά μας με υγεία, γερό οργανισμό και χαρούμενα με Υπομονή και Αγάπη!