Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται σε γυναίκες που παρουσιάζουν ανισορροπίες στο ψυχικό επίπεδο και στις οποίες η επιθυμία ενός παιδιού είναι ένα κυρίαρχο και καθοριστικό συναίσθημα. Επομένως, μπορεί να συμβεί να αισθάνεται η γυναίκα μια σειρά από συμπτώματα της εγκυμοσύνης.
Ξαφνικά έχει αμηνόρροια και είναι πεπεισμένη ότι είναι έγκυος. Στη συνέχεια δηλώνει ότι αισθάνεται τα καθοριστικά συμπτώματα του πρώτου τριμήνου: ναυτία, εμετό, σιελόρροια, κράμπες στα πόδια, πόνους στη μέση κτλ. Ο γιατρός θα τη συμβουλέψει να κάνει το τεστ εγκυμοσύνης, που φυσικά θα είναι αρνητικό, γιατί στα ούρα αυτής της γυναίκας δεν υπάρχει η χοριακή γοναδοτροπίνη καθώς δεν υπάρχει ούτε το έμβρυο ούτε το χόριο που την εκκρίνουν.
Παρ'όλα αυτά η σταθερή πεποίθηση της εγκυμοσύνης παραμένει. Οι μήνες περνούν και ο όγκος της κοιλιάς αυξάνει, το στήθος σκληραίνει, μερικές φορές υπάρχει έκκριση πρωτογάλακτος και το βάρος αυξάνει όπως σε μια πραγματική εγκυμοσύνη.
Η αύξηση του όγκου της μήτρας (όμοια με κυοφορούσα μήτρα ενός μήνα) οφείλεται σε υπεραιμία των αιμοφόρων αγγείων της. Μερικές γυναίκες σε αυτή την κατάσταση φτάνουν και τον υποθετικό ένατο μήνα της εγκυμοσύνης και ακόμα παρά πέρα στο να έχουν δηλαδή κρίσεις ωδινών κατά διαστήματα, ακριβώς σαν να είχαν αρχίσει οι ωδίνες του τοκετού.
Φαίνεται ότι ο μηχανισμός με τον οποίο ο γυναικείος οργανισμός μπορεί να παρουσιάσει τέτοιες μεταβολές έχει ορμονική βάση. Δηλαδή, οι ψυχοφυσικές διαταραχές επηρεάζουν την υποθαλαμική έκκριση (RF) και επομένως και εκείνη της υπόφυσης (γοναδοτροπίνη). Με τη σειρά τους αυτές προκαλούν την έκκριση ορμονών των ωοθηκών έτσι ώστε να παραμένει το ωχρό σωμάτιο και χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί γονιμοποίηση με υψηλά επίπεδα ορμόνης στην κυκλοφορία και μεταβολές του ενδομήτριου που είναι τυπικές στην εγκυμοσύνη.
Η θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι αρμοδιότητα του μαιευτήρα αλλά πρέπει να ανατρέξουμε στην ψυχολογική και ψυχιατρική θεραπεία.
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο