Συγγενείς-νεογέννητο και κακή ψυχολογία

[Poli91]

Καλησπέρα κορίτσια!!! Ίσως είναι κάπως νωρίς γι αυτό το ποστ αλλά με απασχολεί πολύ αυτό το θέμα και θα ήθελα τη γνώμη σας.

Είμαι έγκυος και σε ένα μήνα περίπου θα φέρω στον κόσμο το πρώτο μου παιδάκι!!! Αυτό που σκέφτομαι έντονα όσο περνάει ο καιρός είναι η πρώτη στιγμή και γενικά η επαφή που θα πρέπει να έχει το βρεφακι μου με τους συγγενείς κυρίως του άντρα μου! Με τους δικούς μου τα πηγαίνω τέλεια αλλά δυστυχώς βρίσκονται μακριά.

Γενικά δεν θέλω να μοιράζομαι πράγματα μαζί τους όσον αφορά το παιδί μου νιώθω απαίσια κάθε φορά που δείχνουν ενθουσιασμό για το νέο μέλος προσπαθώ να τους αποφεύγω μιας και δεν με έχουν στηρίξει καθόλου στην εγκυμοσύνη μου ούτε έχουν επισκεφθεί ποτέ το σπίτι μου. Δεν αντέχω στην ιδέα ότι θα έχουν το παιδί μου αγκαλιά και θα ακούω τα διάφορα σχόλια του τύπου που μοιάζει το παιδί κ.α.

Να το αφήνω στην πεθερά μου ας πούμε για  εξυπηρέτηση που θα έχω κάποια δουλειά να κάνω με τον άντρα μου ούτε λόγος!!! Δεν θέλω να το σκέφτομαι καν!! Αηδιάζω.

Ζω μακριά από τους δικούς μου συγγενείς οπότε είναι ανέφικτο να το αφήνω σ εκείνους.

Και όλα αυτά υπάρχουν στο μυαλό μου και με βασανίζουν πριν καν έρθει το παιδί στον κόσμο! Πόσο μάλλον όταν θα είμαι και λεχώνα και τα ψυχολογικά μου θα είναι πολύ μπερδεμένα τότε φοβάμαι πολύ την αντίδραση μου. Ένταξει ίσως μπορώ να ισχυριστώ κάποιες δικαιολογίες στην αρχή αλλά μέχρι πότε θα τους αποφεύγω δεν ξέρω....

Υπάρχει κάποια κοπέλα που αντιμετώπισε τέτοια δυσκολία?Πως το βίωσε και πως το αντιμετώπισε?

[Dreamer1]

Γεια σου κορίτσι μου!!! Με το καλό να έρθει στο κόσμο το μωράκι σου, να το χαρείς και να είναι πάντα υγιής και ευτυχισμένο. 

Είμαι κι εγώ έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι και είμαι 24 εβδομάδων τώρα, αλλά κι εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά... 

Και σκέψου ότι εμείς έχουμε καλές σχέσεις με την πεθερά μου αλλά δεν μπορώ να διανοηθω ότι θα της αφήσω την μπεμπα μου. Επίσης κι εγώ δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι θα την παίρνουν αγκαλιά και θα θέλουν να την φιλήσουν κι όλας!!! Παρεμπιπτόντως για τα φιλιά και τις αγκαλιές το έχω ξεκαθαρίσει από τώρα ότι είναι απαγορευμένα τον πρώτο καιρό. 

Εγώ σκέφτομαι και το άλλο γιατί όλοι μένουμε στο ίδιο χωριό πως θα δικαιολογώ το γεγονός ότι αφήνω το μωρό στην μαμά μου. η μαμά μου είναι 50 χρονών και η πεθερά μου 70 δεν ακούει καλά, ούτε βλέπει αλλά δεν το παραδέχεται ότι δεν μπορεί να κρατήσει παιδιά. Άσε που βλέπω και πως συμπεριφέρεται στα άλλα της εγκονια... 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα κι εγώ θα ήθελα να ακούσω και από άλλες κοπέλες πως το αντιμετώπισαν. 

[Poli91]

στις πριν 39 λεπτά, ο/η Dreamer1 είπε:

Γεια σου κορίτσι μου!!! Με το καλό να έρθει στο κόσμο το μωράκι σου, να το χαρείς και να είναι πάντα υγιής και ευτυχισμένο. 

Είμαι κι εγώ έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι και είμαι 24 εβδομάδων τώρα, αλλά κι εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά... 

Και σκέψου ότι εμείς έχουμε καλές σχέσεις με την πεθερά μου αλλά δεν μπορώ να διανοηθω ότι θα της αφήσω την μπεμπα μου. Επίσης κι εγώ δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι θα την παίρνουν αγκαλιά και θα θέλουν να την φιλήσουν κι όλας!!! Παρεμπιπτόντως για τα φιλιά και τις αγκαλιές το έχω ξεκαθαρίσει από τώρα ότι είναι απαγορευμένα τον πρώτο καιρό. 

Εγώ σκέφτομαι και το άλλο γιατί όλοι μένουμε στο ίδιο χωριό πως θα δικαιολογώ το γεγονός ότι αφήνω το μωρό στην μαμά μου. η μαμά μου είναι 50 χρονών και η πεθερά μου 70 δεν ακούει καλά, ούτε βλέπει αλλά δεν το παραδέχεται ότι δεν μπορεί να κρατήσει παιδιά. Άσε που βλέπω και πως συμπεριφέρεται στα άλλα της εγκονια... 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα κι εγώ θα ήθελα να ακούσω και από άλλες κοπέλες πως το αντιμετώπισαν. 

Σ ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου!!! Και εσύ με το καλό με ένα γερό μωράκι στην αγκαλιά σου!!!

Εχω καταλήξει στο ότι όλα εξαρτώνται από το τί άντρα έχεις δίπλα σου! Αν είναι υποστηρικτικός και σε καταλαβαίνει  θα την βρείτε μαζί τη λύση! Εγώ δυστυχώς έχω πέσει στην περίπτωση που είναι εξαρτημένος από την μανούλα του και κάνει ότι του λέει αυτή! Να σημειωθεί ότι εκείνος έχει κλείσει τα 38 και εκείνη τα 74!!!! Κακομαθημένος κ τεμπέλης όσο δεν πάει είμαι πολύ απογοητευμένη από τη συμπεριφορά του σε όλη την εγκυμοσύνη μου μέχρι που έφτασα σε σημείο να τον διώξω από το σπίτι... 

Έχω γενικότερα προβλήματα με αυτόν τον άνθρωπο αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

Όσον αφορά το θέμα μας εγώ θα πω ότι δεν θέλω καμία επίσκεψη μέχρι να σαραντησω και όποιος θέλει να έρθει εδώ να το δει το μωρό από κει και έπειτα... Το σπίτι μου είναι ανοιχτό για όλους θα πω εγω...Αν δεν δεχτούν κακό του κεφαλιού τους!! Ούτως η άλλως δεν έχουμε καλές σχέσεις μια ξινιλα παραπάνω ας την έχουν δεν με νοιάζει...

 

[Christine_]

Καλησπέρα κορίτσια ! 

Εγώ προσωπικά δεν έχω κάποιο θέμα τέτοιο με κανέναν από τους γονείς μας ούτε με τους παππούδες μας . 

Κι όλα αυτά γιατί από την αρχή με τον άντρα μου βάλαμε κάποια όρια εμείς . 

Δεν αφήσαμε περιθώριο διαπραγμάτευσης ούτε αμφισβήτησης. 

Οπότε δεν είχαμε κάποιο θέμα , ότι πήγε να ξεπεράσει το όριο μας στην αρχή έφαγε πόρτα οπότε όλα κύλησαν και κυλούν ομαλά 4 χρόνια τώρα . 

Αυτό λοιπόν που συμβουλεύω εγώ είναι να βάλετε τα όρια σας εσείς στους άλλους, είναι πολύ απλά τα πράγματα. Δεν μπορεί και κανένας να πει τίποτα. 

Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι είστε στην ίδια γραμμή με το σύζυγό , οπότε καλό είναι να καθίσετε πρώτα ήρεμα και να μιλήσετε με τον σύζυγό σαν ζευγάρι , να δείτε με ηρεμία πάνω απ' όλα τα θέλω σας και τα όρια σας , και μετά να τα ορίσετε στους άλλους. 

Τονίζω την ηρεμία γιατί είστε μια ομάδα , μαζί αποφασίζεται και μαζί λειτουργείτε. Δεν χωράνε φωνές και τσακωμοί. Θέλετε και οι δύο το ίδιο , το καλύτερο δλδ για τα παιδιά σας και για την ψυχική υγεία σας . 

Αυτά!

[Dreamer1]

στις πριν 18 ώρες, ο/η Poli91 είπε:

Σ ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου!!! Και εσύ με το καλό με ένα γερό μωράκι στην αγκαλιά σου!!!

Εχω καταλήξει στο ότι όλα εξαρτώνται από το τί άντρα έχεις δίπλα σου! Αν είναι υποστηρικτικός και σε καταλαβαίνει  θα την βρείτε μαζί τη λύση! Εγώ δυστυχώς έχω πέσει στην περίπτωση που είναι εξαρτημένος από την μανούλα του και κάνει ότι του λέει αυτή! Να σημειωθεί ότι εκείνος έχει κλείσει τα 38 και εκείνη τα 74!!!! Κακομαθημένος κ τεμπέλης όσο δεν πάει είμαι πολύ απογοητευμένη από τη συμπεριφορά του σε όλη την εγκυμοσύνη μου μέχρι που έφτασα σε σημείο να τον διώξω από το σπίτι... 

Έχω γενικότερα προβλήματα με αυτόν τον άνθρωπο αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

Όσον αφορά το θέμα μας εγώ θα πω ότι δεν θέλω καμία επίσκεψη μέχρι να σαραντησω και όποιος θέλει να έρθει εδώ να το δει το μωρό από κει και έπειτα... Το σπίτι μου είναι ανοιχτό για όλους θα πω εγω...Αν δεν δεχτούν κακό του κεφαλιού τους!! Ούτως η άλλως δεν έχουμε καλές σχέσεις μια ξινιλα παραπάνω ας την έχουν δεν με νοιάζει...

 

Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ να σαι καλά!!! 

Είναι κρίμα που δεν τα πάτε καλά έχεις κουβεντιάσει μαζί του αυτά που σε ενοχλούν; Τώρα που έμεινες έγκυος έχει αλλάξει η συμπεριφορά του; Γενικά κι εμείς τώρα τα βλέπουμε όλα λίγο πιο υπερβολικά μπορώ να πω λόγω της κατάστασης μας. 

Εγώ πιστεύω πάντως ότι Δεν παίζει ρόλο μόνο η συμπεριφορά του άντρα δυστυχώς. Εμείς σαν ζευγάρι έχουμε πολύ καλή χημεία τα συζητάμε όλα καλά και κακά και πάντα υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Το θέμα είναι ο χαρακτήρας όλων των άλλων. Εμείς είμαστε και οι δύο εντελώς ανεξάρτητοι εδώ και χρόνια από τους γονείς μας 37 ο άντρας μου 27 εγώ. 

Το θέμα είναι ξεκάθαρα ο χαρακτήρας του τρίτου για μένα. Ενώ έχουμε βάλει τα όρια μας από την αρχή και στις δύο οικογένειες, οι δικοί μου τα σέβονται όλα ενώ η πεθερά μου τίποτα. Έχουμε μαλώσει κι εγώ με εκείνη και το άντρας μου μαζί της αλλά δεν λέει να καταλάβει. Έχει μάθει να περνάει το δικό της, αλλά εγώ δεν το δέχομαι αυτό. 

Το λάθος για εμάς έγινε το διάστημα που μέναμε σπίτι της μέχρι να μπορέσουμε να φτιάξουμε το δικό μας όπου εκεί δεν μπορούσα να κάνω κουμάντο γιατί δεν ήταν σπίτι μου και ένιωθα και υποχρέωση.

Δεν ξέρω μωρέ καταλαβαίνω τις σκέψεις σου γενικά κι εγώ αυτό θα πω μέχρι να σαραντησει το μωρό δεν έρχεται κανείς σπίτι και ειδικά τώρα με τις καταστάσεις που επικρατούν έχουμε και δικαιολογία..  

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί εγώ να είναι η υπερβολική. Άλλες πάλι όχι... 

 

[Kallia.Geo]

Καλησπέρα κορίτσι μου .. σου έχω στείλει μήνυμα προσωπικό 

[Poli91]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Dreamer1 είπε:

Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ να σαι καλά!!! 

Είναι κρίμα που δεν τα πάτε καλά έχεις κουβεντιάσει μαζί του αυτά που σε ενοχλούν; Τώρα που έμεινες έγκυος έχει αλλάξει η συμπεριφορά του; Γενικά κι εμείς τώρα τα βλέπουμε όλα λίγο πιο υπερβολικά μπορώ να πω λόγω της κατάστασης μας. 

Εγώ πιστεύω πάντως ότι Δεν παίζει ρόλο μόνο η συμπεριφορά του άντρα δυστυχώς. Εμείς σαν ζευγάρι έχουμε πολύ καλή χημεία τα συζητάμε όλα καλά και κακά και πάντα υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Το θέμα είναι ο χαρακτήρας όλων των άλλων. Εμείς είμαστε και οι δύο εντελώς ανεξάρτητοι εδώ και χρόνια από τους γονείς μας 37 ο άντρας μου 27 εγώ. 

Το θέμα είναι ξεκάθαρα ο χαρακτήρας του τρίτου για μένα. Ενώ έχουμε βάλει τα όρια μας από την αρχή και στις δύο οικογένειες, οι δικοί μου τα σέβονται όλα ενώ η πεθερά μου τίποτα. Έχουμε μαλώσει κι εγώ με εκείνη και το άντρας μου μαζί της αλλά δεν λέει να καταλάβει. Έχει μάθει να περνάει το δικό της, αλλά εγώ δεν το δέχομαι αυτό. 

Το λάθος για εμάς έγινε το διάστημα που μέναμε σπίτι της μέχρι να μπορέσουμε να φτιάξουμε το δικό μας όπου εκεί δεν μπορούσα να κάνω κουμάντο γιατί δεν ήταν σπίτι μου και ένιωθα και υποχρέωση.

Δεν ξέρω μωρέ καταλαβαίνω τις σκέψεις σου γενικά κι εγώ αυτό θα πω μέχρι να σαραντησει το μωρό δεν έρχεται κανείς σπίτι και ειδικά τώρα με τις καταστάσεις που επικρατούν έχουμε και δικαιολογία..  

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί εγώ να είναι η υπερβολική. Άλλες πάλι όχι... 

 

Αχ αυτές οι πεθερές γιατί να μας κάνουν τη ζωή πιο δυσκολη??? Καθόλου υπερβολική δεν είσαι ίσα ίσα που πρέπει να βάζουμε προτεραιότητα την υγεία των παιδιών μας γιατί αν συμβεί κάτι χτύπα ξύλο εμείς θα τρέχουμε αυτό οφείλουν να το σεβαστούν και ας αφήσουν την κακία και τα πικροχολα σχόλια τους στην άκρη.

Εγώ ελπίζω να βρω και κάποια άκρη με το σύζυγό κάποια στιγμή γιατί πέρα από τσακωμούς δεν κάνουμε τίποτα άλλο. Μια συνεχόμενη γκρίνια και όλα του φταίνε η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη σε όλη μου την εγκυμοσύνη και νιώθω μεγάλη πικρία για αυτό γιατί δεν ξέρω σε τι βαθμό έχει επηρεαστεί το παιδί μου από όλα αυτά που πέρασα.

Οπότε καθόμουν να συζητήσουμε τα προβλήματα μας αδιαφορούσε είτε δεν παραδεχόταν ποτέ ότι κάπου έφταιξε και πάλι τσακονωμασταν. Αυτο όμως ποτέ δεν θα αλλάξει. Πλέον δεν μπορώ να τον διαχειριστώ και από το να κλαίω και να στεναχωριέμαι δεν του δίνω σημασία και έχω απομακρυνθεί. Τον στέλνω και στη μάνα του για κανένα 10ημερο και έτσι έχω βρει την ηρεμία μου.

Πριν το μωρό είμασταν πολύ καλύτερα και υποτίθεται πως ήταν συνειδητή η αποφαση.Έχω μεγάλη απορία να δω την συμπεριφορά του και ελπίζω να αλλάξει προς το καλύτερο όταν με το καλό έρθει στον κόσμο! 

[Zeta.]

Κορίτσια οι ορμόνες σας κάνουν πάρτυ τώρα που είστε εγκυούλες,  γι αυτό κ αυξάνονται οι αρνητικές σκέψεις για την πεθερά. Το λέω γιατί ακριβώς το ίδιο συνέβαινε  σε μένα. Με την υποστήριξη του άντρα μου βάλαμε κάποιους κανόνες, αλλά φυσικά δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι τηρούνται όταν αφήνω το παιδί σε αυτή. Δυστυχώς επειδή είναι κ εμένα η μανούλα μου μακρυά δεν έχω άλλο άτομο για βοήθεια. Κ πραγματικά όσο δυνατές κ να είμαστε θέλουμε βοήθεια κ δεν αναφέρομαι σε αυτή που θα μας δώσουν οι άντρες μας. Από την άλλη εμένα είναι στα 58 κ πολύ δραστήρια, στην ηλικία των 70 δεν ξέρω κατά πόσο θα εμπιστευόμουνα. Με το καλό εύχομαι τα μωράκια σας!!!