Το δικό μας όνειρο...

[Anemi 5]

Καλησπέρα σας!!! Είμαι καινούρια στην παρέα του Mammyland και θα σας μιλήσω για την προσωπική μου δυσκολία στο θέμα σύλληψης. Είμαι 29, παντρεμένη εδώ και 3.5 χρόνια και προσπαθούμε για μωράκι εδώ και 2 χρόνια. Ανακαλύψαμε πρόσφατα ότι η προλακτίνη μου είναι στο 80, μετά από μια γενική αίματος που έκανα ΤΥΧΑΙΑ σε όλες τις ορμόνες, έτσι για να δω που βρίσκομαι. Τον Ιούνιο, παρά την αυξημένη προλακτίνη, είχα την πρώτη μου παλίνδρομη -δυστυχώς- κύηση 3 εβδομάδων, γεγονός που με στενοχώρησε βαθιά. Τουλάχιστον ξεδιαλύθηκε το γιατί δεν μπορώ να συλλάβω ενώ εγώ και ο άντρας μου ακολουθούμε έναν αρκετά προσεκτικό και υγιεινό τρόπο ζωής και δεν έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα υγείας (κάναμε όλες τις σχετικές εξετάσεις). Η ενδοκρινολόγος μου μου είπε πως οφείλεται κυρίως στο στρες (εχω χασει τον ενα απο τους γονεις μου πριν 4 χρονια, καθως και περασα ενα πολυ ασχημο επεισοδιο πριν 2 χρονια με καποιους συγγενεις που με κανανε να παθω μεχρι και κρισεις πανικου απο τη στενοχωρια. Επισης αυτα τα χρονια δεν εργαζομαι πια -λογω κρισης, οχι λογω επιθυμιας να μην εργαστω, απλα δεν βρισκω πουθενα εργασια στην πολη οπου ζουμε- και σκεφτειτε τι σημαινει αυτο για εναν ανθρωπο που λατρευει να εργαζεται και να προσφερει εργο...  ) Ολα τα παραπανω, τα οποια δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο κακο μου κανανε, μου ανεβασανε την ερημη την προλακτινη και εχω να ανεβω πλεον το δικο μου Γολγοθα μεχρι να κρατησουμε στα χερια μας το πρωτο μας παιδακι. Οι συγγενεις, οι γνωστοι, και γενικα οσοι δεν ξερουν επι χρονια εξακολουθουν να με φερνουν σε δυσκολη θεση και να μου ευχονται καθε τρεις και λιγο, η να μου λενε ''αντε βαλτε μπροστα για μωρο'' κλπ... αφηστε που οταν βλεπω μανουλες,εγκυους, μωρα κλπ ξεσπαω σε κλαματα... ο αντρουλης μου με υποστηριζει παρα πολυ και αισθανομαι ευλογημενη που ειμαστε μια γροθια σε αυτο το δυσκολο ταξιδι... την πεμπτη θα κανω  μαγνητικη για να εξετασουμε το ενδεχομενο προλακρινωματος, αν και η ενδοκρινολογος μου και ενας νευροχειρουργος γνωστος μας μας ειπανε οτι ειναι πολυ δυσκολο με αυτη την μικρη τιμη και την κανουμε εντελως προληπτικα. Και απο εκει και επειτα θα δουμε τι θα κανω ως προς το να ξεκινησω την σχετικη θεραπεια για να τη ρυθμισω. Συν τοις αλλοις, τα τελευταια 2 χρονια πηρα 18 κιλα και οσο κι αν προσπαθησα δεν μπορουσα να χασω πανω απο 2-3, κι ας παλεψα με διαιτες γυμναστηριο τρεξιμο κλπ. Παλιοτερα μαλιστα ασχολουμουν με καποιο αθλημα και η ψυχολογια μου ωρες ωρες πιανει πατο οταν βλεπω τα παλια μου ρουχα 2 νουμερα πιο κατω να μπαινουν στο παταρι... Φυσικα και προεχει η υγεια μου, απλα ολα αυτα παιζουν ρολο στην καλη ψυχολογια... αυτες τις μερες με εχει πιασει μια φοβια με την διαδικασια της μαγνητικης... φοβαμαι μηπως με πιασει κριση πανικου απο τον κλειστο χωρο, μηπως μου βρουνε κατι κακο, μηπως μηπως μηπως... το ξερω πως πρεπει να χαλαρωσω... φοβαμαι μηπως η μαγνητικη δειξει κατι κακο, αναπαντεχο... ο αγγελος μου ειναι ο αντρας μου που μου κραταει το χερι συνεχως και για αυτον θελω να ειμαι καλα...για να του χαρισω το παιδακι που τοσο πολυ θελουμε να κανουμε μαζι και να ειναι ευτυχισμενος...θελω να ειμαι καλα για ΕΚΕΙΝΟΝ... 

 

Σας εχει τυχει κατι παρομοιο; Καθε συμβουλη θα την εκτιμουσα βαθια μιας και δεν το εχω συζητησει με αλλους παρα μονο μεσα στον στενο κυκλο της οικογενειας μας (επειδη ο κοσμος...κοσμος ειναι και παντα θα ΛΕΕΙ τα δικα του για οτι και να του πεις...τα ξερετε αυτα, ειδικα στην ελληνικη επαρχια...)

 

Σας ευχαριστω πολυ που αφιερωσατε χρονο να διαβασετε και τη δικη μου ιστορια...

[Rena88 250]

στις πριν 22 ώρες, ο/η Anemi είπε:

Καλησπέρα σας!!! Είμαι καινούρια στην παρέα του Mammyland και θα σας μιλήσω για την προσωπική μου δυσκολία στο θέμα σύλληψης. Είμαι 29, παντρεμένη εδώ και 3.5 χρόνια και προσπαθούμε για μωράκι εδώ και 2 χρόνια. Ανακαλύψαμε πρόσφατα ότι η προλακτίνη μου είναι στο 80, μετά από μια γενική αίματος που έκανα ΤΥΧΑΙΑ σε όλες τις ορμόνες, έτσι για να δω που βρίσκομαι. Τον Ιούνιο, παρά την αυξημένη προλακτίνη, είχα την πρώτη μου παλίνδρομη -δυστυχώς- κύηση 3 εβδομάδων, γεγονός που με στενοχώρησε βαθιά. Τουλάχιστον ξεδιαλύθηκε το γιατί δεν μπορώ να συλλάβω ενώ εγώ και ο άντρας μου ακολουθούμε έναν αρκετά προσεκτικό και υγιεινό τρόπο ζωής και δεν έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα υγείας (κάναμε όλες τις σχετικές εξετάσεις). Η ενδοκρινολόγος μου μου είπε πως οφείλεται κυρίως στο στρες (εχω χασει τον ενα απο τους γονεις μου πριν 4 χρονια, καθως και περασα ενα πολυ ασχημο επεισοδιο πριν 2 χρονια με καποιους συγγενεις που με κανανε να παθω μεχρι και κρισεις πανικου απο τη στενοχωρια. Επισης αυτα τα χρονια δεν εργαζομαι πια -λογω κρισης, οχι λογω επιθυμιας να μην εργαστω, απλα δεν βρισκω πουθενα εργασια στην πολη οπου ζουμε- και σκεφτειτε τι σημαινει αυτο για εναν ανθρωπο που λατρευει να εργαζεται και να προσφερει εργο...  ) Ολα τα παραπανω, τα οποια δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο κακο μου κανανε, μου ανεβασανε την ερημη την προλακτινη και εχω να ανεβω πλεον το δικο μου Γολγοθα μεχρι να κρατησουμε στα χερια μας το πρωτο μας παιδακι. Οι συγγενεις, οι γνωστοι, και γενικα οσοι δεν ξερουν επι χρονια εξακολουθουν να με φερνουν σε δυσκολη θεση και να μου ευχονται καθε τρεις και λιγο, η να μου λενε ''αντε βαλτε μπροστα για μωρο'' κλπ... αφηστε που οταν βλεπω μανουλες,εγκυους, μωρα κλπ ξεσπαω σε κλαματα... ο αντρουλης μου με υποστηριζει παρα πολυ και αισθανομαι ευλογημενη που ειμαστε μια γροθια σε αυτο το δυσκολο ταξιδι... την πεμπτη θα κανω  μαγνητικη για να εξετασουμε το ενδεχομενο προλακρινωματος, αν και η ενδοκρινολογος μου και ενας νευροχειρουργος γνωστος μας μας ειπανε οτι ειναι πολυ δυσκολο με αυτη την μικρη τιμη και την κανουμε εντελως προληπτικα. Και απο εκει και επειτα θα δουμε τι θα κανω ως προς το να ξεκινησω την σχετικη θεραπεια για να τη ρυθμισω. Συν τοις αλλοις, τα τελευταια 2 χρονια πηρα 18 κιλα και οσο κι αν προσπαθησα δεν μπορουσα να χασω πανω απο 2-3, κι ας παλεψα με διαιτες γυμναστηριο τρεξιμο κλπ. Παλιοτερα μαλιστα ασχολουμουν με καποιο αθλημα και η ψυχολογια μου ωρες ωρες πιανει πατο οταν βλεπω τα παλια μου ρουχα 2 νουμερα πιο κατω να μπαινουν στο παταρι... Φυσικα και προεχει η υγεια μου, απλα ολα αυτα παιζουν ρολο στην καλη ψυχολογια... αυτες τις μερες με εχει πιασει μια φοβια με την διαδικασια της μαγνητικης... φοβαμαι μηπως με πιασει κριση πανικου απο τον κλειστο χωρο, μηπως μου βρουνε κατι κακο, μηπως μηπως μηπως... το ξερω πως πρεπει να χαλαρωσω... φοβαμαι μηπως η μαγνητικη δειξει κατι κακο, αναπαντεχο... ο αγγελος μου ειναι ο αντρας μου που μου κραταει το χερι συνεχως και για αυτον θελω να ειμαι καλα...για να του χαρισω το παιδακι που τοσο πολυ θελουμε να κανουμε μαζι και να ειναι ευτυχισμενος...θελω να ειμαι καλα για ΕΚΕΙΝΟΝ... 

 

Σας εχει τυχει κατι παρομοιο; Καθε συμβουλη θα την εκτιμουσα βαθια μιας και δεν το εχω συζητησει με αλλους παρα μονο μεσα στον στενο κυκλο της οικογενειας μας (επειδη ο κοσμος...κοσμος ειναι και παντα θα ΛΕΕΙ τα δικα του για οτι και να του πεις...τα ξερετε αυτα, ειδικα στην ελληνικη επαρχια...)

 

Σας ευχαριστω πολυ που αφιερωσατε χρονο να διαβασετε και τη δικη μου ιστορια...

Καλησπέρα, @Anemi!! Δεν έχω κάποια παρόμοια εμπειρία σαν τη δική σου,όσον αφορά τη προλακτινη και της κρίσεις πανικού,αλλά θελω να σου πω οτι κατα τα αλλα σε καταλαβαίνω απόλυτα!!

Ζω κι εγω στην επαρχία και ξέρω πόσο άσχημο είναι να σε βλέπουν και κάθε φορά να σε ρωτάνε έχουμε κάποιο ευχάριστο...Επίσης καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι όταν βλέπεις άλλες εγκύουλες..Σίγουρα νιώθεις περίεργα και λες γιατί αυτή και όχι εγώ;?Δεν είναι κάτι κακο..Είναι κατο απολύτως λογικό και ανθρώπινο..Προσπάθησε να μην δίνεις σημασία σε ότι σου λένε οι γύρω σου και μην ενοχοποιείς τον ευατο σου για τα συναισθήματα που νιώθεις!!

Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να μην αγχώνεσαι για την εξέταση..Τίποτα άσχημο δεν θα σου συμβεί,γιατί προφανώς αν υπήρχε κάτι σοβαρό θα είχες και τα ανάλογα συμπτώματα!!

Επιπλέον,είναι πολύ θετικό ότι έμεινες έστω και και φορά έγκυος,ανεξάρτητου αποτελέσματος!!Αφού συνέβη μια φορά,θα ξανασυμβεί!!Αυτό να σκέφτεσαι..

Όσον αφορά τις κρίσεις πανικού,αν δεν μπορείς να τις καταπολεμήσεις μόνη σου,καλό θα ήταν να επισκεφθείς κάποιον ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι..Επίσης,μπορεί να σε βοηθήσει αρκετά και στο θέμα του άγχους που βιώνεις από την απώλεια του γονέα σου,τα επεισόδια με τους συγγενείς σου,καθώς και με το θέμα της εργασίας...

Όσον αφορά την δουλειά,μπορείς να βρεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει,να γεμίσεις τις ώρες σου και να νιώσεις δημιουργικη!!Πιστεύω ότι όντως είναι πολύ δύσκολο ένας άνθρωπος που εργάζοταν πάντα,να αναγκάζεται να κάθεται στο σπίτι σε μια τόσο παραγωγική ηλικία,χωρίς να είναι επιλογή του..

Και κάτι ακόμα...Καλά θα είσαι πρώτα από όλα για τον εαυτό σου και μετά για τον άνθρωπο σου!!

Ότι χρειαστείς,εδώ είμαστε..

[KONSTANTIA 682]

στις πριν 26 λεπτά, ο/η Rena88 είπε:

Και κάτι ακόμα...Καλά θα είσαι πρώτα από όλα για τον εαυτό σου και μετά για τον άνθρωπο σου!!

Ότι χρειαστείς,εδώ είμαστε..

Ξεκινάω και εγώ από την τελευταία ατάκα της @Rena88 και θα σου πω ότι αν δεν είσαι πρώτα εσύ καλά για τον εαυτό σου δεν μπορείς να είσαι ούτε καλά για τον άλλον ούτε να μπεις σε μια πιο ήρεμη φάση στην ζωή σου. Δεν έχω εμπειρία από αυξημένη προλακτίνη, ούτε από κρίσεις πανικού και σου εύχομαι ολόψυχα κουράγιο και μια εγκυμοσύνη στα κοντά!

[Niki94 1013]

Καλός ήρθες στην παρέα μας.. πόσο σωστά όλα αυτά που λες λες και βλέπω τον εαυτό μου σε μερικά από αυτά και ίδια στης κρίσεις πανικού μιας και βιώνω τους 11 τελευταίους μήνες. Και τώρα σκέψου ότι άρχισα να βγενω τον τελευταίο μήνα. Εμένα μου απογοήτευσαν αυστηρός της προσπαθιες για παιδάκι μέχρι να αντιμετωπίσω της κρίσεις.

Έχω κι εγώ άστατο κύκλο αλλά έχω σπω εσύ έχεις πολυκυστικες ωοθήκες η απλά άστατο κυκλο; 

Μαγνητική γιατί δεν επέλεξες να κάνεις σε πιο νέα τεχνολογίας που είναι ανοιχτό και δεν έχεις θεμα. Παντός καλό είναι να ενημερώσεις εκεί που θα την κάνεις ότι έχεις θεμα με κρίσεις πανικού θα σου δώσουν λογικά οδηγίες πως να την κάνεις δλδ θα σου πουν να ηρεμήσεις να πάρεις βαθιά ανάσα και φυσικά να κλείσεις τα μάτια και να μην τα ανοίξεις καθόλου μέχρι να σου πουν όπως μπορεί να σου έχουν και μουσική πάει ανάλογος το κέντρο εγώ που έκανα αξονική το καλοκαίρι αυτά μου είπαν και την έβγαλα μια χαρά μέχρι να με πάρουν είχα φτάσει παλμούς 200 και έτρεμα σαν ψάρι και φυσικά έπαθα και κρίσεις μέχρι να έρθει και όταν με φώναξαν δια μαγείας έφυγαν όλα αυτά το μόνο που έκανα ήταν να ακούσω τι μου είπαν και εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τον άντρα μου και τραγούδαγα από μέσα μου να ξεφύγει το μυαλό από όλα αυτά. Οπότε χαλαρά δεν θα σου βρουν κάτι και πας προς το ποιο γλυκό όνειρο σας. Και σου εύχομαι πολύ σύντομα να μας λες τα πιο ευχάριστα νέα..!! 

Παντός σκέψου ότι πρέπει να είσαι καλά εσύ πρώτα και όλα θα έρθουν δεν θέλουμε άγχος και στρες και ια έρθει.. και σ2 όλο αυτό είναι δυπλα σου ο άντρας σου αυτό μετράει πάρα πολύ... 

[vula 8]

Εγω θα σου προτεινα αφου μπηκες σε διαδικασια να δεις τι γινεται με την προλακτινη να δεις οπωσδηποτε και το θεμα της ψυχολογιας.Και για τις κρισεις πανικου αλλα και για το ποσα "φορτωσες" πανω σου με ολα αυτα που γραφεις.Η μητροτητα ειναι απαιτητικη και καμια φορα απο την πιεση που νιωθουμε για να βγαλουμε εις περας την καθημερινοτητα ολα αυτα που κουβαλαμε μεσα μας γιγαντονονται και σκανε.Στο λεω απο προσωπικη εμπειρια!Ασε που μια ηρεμη ψυχολογια ειναι το α και το ω για μια επιτυχημενη συλληψη

[Χρυσάφω 280]

στις πριν 10 ώρες, ο/η NikhNikh είπε:

Καλός ήρθες στην παρέα μας.. πόσο σωστά όλα αυτά που λες λες και βλέπω τον εαυτό μου σε μερικά από αυτά και ίδια στης κρίσεις πανικού μιας και βιώνω τους 11 τελευταίους μήνες. Και τώρα σκέψου ότι άρχισα να βγενω τον τελευταίο μήνα. Εμένα μου απογοήτευσαν αυστηρός της προσπαθιες για παιδάκι μέχρι να αντιμετωπίσω της κρίσεις.

Έχω κι εγώ άστατο κύκλο αλλά έχω σπω εσύ έχεις πολυκυστικες ωοθήκες η απλά άστατο κυκλο; 

Μαγνητική γιατί δεν επέλεξες να κάνεις σε πιο νέα τεχνολογίας που είναι ανοιχτό και δεν έχεις θεμα. Παντός καλό είναι να ενημερώσεις εκεί που θα την κάνεις ότι έχεις θεμα με κρίσεις πανικού θα σου δώσουν λογικά οδηγίες πως να την κάνεις δλδ θα σου πουν να ηρεμήσεις να πάρεις βαθιά ανάσα και φυσικά να κλείσεις τα μάτια και να μην τα ανοίξεις καθόλου μέχρι να σου πουν όπως μπορεί να σου έχουν και μουσική πάει ανάλογος το κέντρο εγώ που έκανα αξονική το καλοκαίρι αυτά μου είπαν και την έβγαλα μια χαρά μέχρι να με πάρουν είχα φτάσει παλμούς 200 και έτρεμα σαν ψάρι και φυσικά έπαθα και κρίσεις μέχρι να έρθει και όταν με φώναξαν δια μαγείας έφυγαν όλα αυτά το μόνο που έκανα ήταν να ακούσω τι μου είπαν και εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τον άντρα μου και τραγούδαγα από μέσα μου να ξεφύγει το μυαλό από όλα αυτά. Οπότε χαλαρά δεν θα σου βρουν κάτι και πας προς το ποιο γλυκό όνειρο σας. Και σου εύχομαι πολύ σύντομα να μας λες τα πιο ευχάριστα νέα..!! 

Παντός σκέψου ότι πρέπει να είσαι καλά εσύ πρώτα και όλα θα έρθουν δεν θέλουμε άγχος και στρες και ια έρθει.. και σ2 όλο αυτό είναι δυπλα σου ο άντρας σου αυτό μετράει πάρα πολύ... 

Μπραβο σου κοριτσι μου!Καλη δυναμη και να πανε ολα καλα στο μελλον!

[Niki94 1013]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Χρυσάφω είπε:

Μπραβο σου κοριτσι μου!Καλη δυναμη και να πανε ολα καλα στο μελλον!

Σε ευχαριστώ πολύ. Κι σε εσένα τα καλύτερα..

[Anemi 5]

Καλημέρα σε όλες σας...

Θα σας μιλήσω ανοιχτά: έπειτα από την απώλεια που βίωσα, μία θεία μου (αδερφη της μαμας μου που εχασα) και οι κόρες της με τις οποίες μεγαλώσαμε μαζί έκριναν πως εγώ, ο αδερφός και ο άλλος μας γονέας δεν έχουμε πλέον καμία σημασία για αυτούς εφοσον δεν υπαρχει στη ζωη ο ανθρωπος που μας συνδεει, και μας κόψανε κάθε επαφή. Μαλιστα επι ενα χρονο συνεχισαν να φερονται οπως παντα, μας επισκεπτοντουσαν, πηγαινα τις εβλεπα, ειχαμε μια νορμαλ καθημερινοτητα και μια μερα, ΕΤΣΙ, ΞΑΦΝΙΚΑ, Χωρις κανεναν λογο, αποφασισανε να μην μας ξαναμιλησουν ποτε. Αυτα τα τρια ατομα ομως για εμενα ηταν σαν δευτερη μανα και σαν αδερφες αντιστοιχα. Μεγαλωσαμε μαζι με τα κοριτσια, τα σπιτια μας ηταν ενα κυριολεκτικα και ενιωθα οτι μπορουσα να τις εμπιστευτω και οτι ο πονος απαλυνε οταν βρισκομουν μαζι τους. Ακομη και αυτες, επειτα απο ψυχολογικη πιεση της μανας τους που τους ελεγε απιστευτα ψεμματα για εμενα και την οικογενεια μου (τα μαθαμε απο αλλους συγγενεις που δεν πιστεψαν φυσικα ουτε λεξη και φροντισαν να μας ενημερωσουν τι πραττουν ακριβως),κοψανε και μαζι μου καθε επαφη. Με πονεσε πολυ βαθια ολο αυτο. Λεγαμε οτι οταν μεγαλωσουμε η μια θα γινοταν κουμπαρα της αλλης κλπ, με τη μια ζησαμε μαζι για ενα διαστημα  στην ιδια πολη ως φοιτητριες, με τη θεια μιλουσαμε καθε μερα στο τηλεφωνο, με βοηθουσε στο να μαθω να μαγειρευω ή πως να κανω αλλα πραγματα τα οποια δυστυχως η μανουλα μου που εχασα δεν προλαβε να μου μαθει κλπ,  και γενικα ειχαμε ενα πολυ ισχυρο δεσιμο. Πλεον δεν μιλαμε. Ο αντρας μου που συνεργαζεται με ειδικους υγειας, ρωτησε και εκεινος καποιους γνωστους μας ψυχολογους και αφου συζητησα μαζι τους αρκετες φορες κριναμε πως καλο θα ειναι να κοψω καθε επαφη και να μην επιτρεψω ποτε να ερθουν σε επαφη μαζι μου. Και πως οι κρισεις πανικου οφειλονται τοσο στην πρωτη κυρια απωλεια, οσο και σε αυτη την "απωλεια". Επισης και οι 3 ψυχολογοι που επισκεφθηκα μου ειπανε πως δεν χρειαζομαι καποια ειδικη καθοδηγηση περαιτερω μιας και ειμαι πραγματικα δυνατος χαρακτηρας, απλα να προσεχω πολυ να μην ερχομαι σε επαφη με τοξικες καταστασεις και να εστιαζω στα ομορφα που με περιβαλλουν.  

Οσον αφορα το θεμα του παιδιου, δεν αισθανομαι οτι δεν ειμαι ετοιμη..Απεναντιας το επιθυμω βαθια επειδη πιστευω πολυ στην ιεροτητα της οικογενειας. Στον δεσμο αυτο, τον πανισχυρο, τον εντελως ανιδιοτελη και γεματο αγαπη... Ειναι και το αντικειμενο μου τετοιο (εκπαιδευτικος - της  γενιας που δεν προλαβαν να διοριστουν απο οτι καταλαβατε ) , οποτε επιδιωκω καθε επαφη με τα παιδια συνεχως.

Οι κρισεις πανικου ξεκινησαν το βραδυ που απεβαλλα. Δηλαδη προσφατα σχετικα. Εκεινο το βραδυ ειχε τυχει να ειμαι και μονη μου στο σπιτι (ο αντρας μου ηταν σε βραδινη βαρδια) και ειχα ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΕΙ. Ενω ημουν ξαπλωμενη, το κεφαλι μου γυριζε και ζαλιζομουν απιστευτα, φοβηθηκα για τη ζωη μου πρωτη φορα τοσο πολυ. Νομιζα οτι ειχα παθει κατι σοβαρο, οτι κινδυνευα και δεν ξερω κι εγω τι αλλο. Απο τον φοβο μου ετρεμαν τα ποδια μου επι 2 ωρες ασταματητα, μεχρι που ηρθε ο αδερφος μου κι η νυφη μου απο τη διπλανη πολη να μεινουν μαζι μου. Και με το που ηρθαν εννοειται αμεσως χαλαρωσε το σωμα μου και ξεραθηκα στον υπνο. Την επομενη ημερα επιβεβαιωθηκε η αποβολη και ημουν ενα ρακος ψυχολογικα. 

@NikhNikh ούτε πολυκυστικές έχω, ούτε θυρεοειδή, ούτε θέμα με άλλες ορμόνες, μόνο η προλακτίνη έχει επηρεαστεί... ο κύκλος μου ξεκίνησε να είναι αστατος το τελευταιο 8μηνο ας πουμε, και ο γυναικολογος μου μαζι με την ενδοκρινολογο μου ειπανε πως ειναι λογω προλακτινης ξεκαθαρα..

Συγχωρεστε με που πηρα φορα και σας τα γραφω ολα μαζεμενα...Απλα οπως ανεφερα και πριν, ακομη και οι τοιχοι εχουν αυτια..! Και ειναι η πρωτη φορα που αναφερομαι ελευθερα σε πραγματα που συζητω μονο με την οικογενεια μου...Οπως και να εχει, καθε απαντηση με εμψυχωνει και με κανει να ελπιζω οτι ολα θα πανε καλα...γιατι το ξερω οτι στο τελος ολα καλα θα πανε...απλα ο δρομος μεχρι το ''καλα'' ειναι δυσκολος...!

[Niki94 1013]

Κατάλαβα κοπέλα μου κοίτα θα σου πω ότι συμφωνώ με τους ψυχολόγους που σου είπαν να "αφαιρέσεις " αυτούς τους ανθρώπους ξέρω είναι δύσκολο μιας τα ίδια έγινε και με το σόι του άντρα μου όταν παντρευτικατε για άγνωστο λόγο που δεν καθίσαμε να ασχοληθούμε απλα τοπικά αν τους συναντήσουμε. Καλό ειναι στην ζωή μας να ξεδιαλινουμε τους ανθρώπους που θέλουμε και μας θέλουν γιατί αυτό μας κάνει καλό στην ψυχολογική υγεία μας. Ξέρω πως είναι να βιώνεις μια απώλεια μιας και το εζεισα με έναν πολύ δικό μου άνθρωπο που τώρα έχω να αντιμετωπίσω της κρίσεις μου μιας και με έβλαψαν να το πω πολύ. Η κρίσεις πανικού ερχοντε από το πουθενά χωρίς να της καταλάβεις δυστηχος. Εσύ αυτό που να κάνεις από εδώ και πέρα ειμαι να είσαι καλά με τον αντρουλι σου και να κάνετε πολλές επαφές και θα έρθει πολύ σύντομα αν φτιάξεις και την προλακτινη σου θα έρθει άμεσος.. 

[Anemi 5]

Καλή μου @NikhNikh σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου... Πλέον έχω συνηθίσει μιας και πέρασαν χρόνια και έπρεπε να προφυλάξω τον εαυτό μου και την οικογένεια μου από κάθε τοξική κατάσταση...πόσο μάλλον έχοντας μεγαλώσει σε μια οικογένεια που μας έμαθε να φερόμαστε με αγάπη και τιμιότητα απέναντι σε όλους, με τάραξε πολύ όλο αυτό...αλλά ήταν ένα τεράστιο μάθημα από ότι φαίνεται, το οποίο σαφώς και χρειάστηκα το χρόνο μου για να το ξεπεράσω... οπως και να έχει, εγώ ακόμη βάζω και αυτά τα άτομα στην προσευχή μου και ας μην τα ξαναδώ ποτέ. 

Δόξα τω Θεώ, ο άνθρωπός μου έχει μονίμως αισιόδοξη ψυχολογία (νομίζω ότι είναι και από τους βασικούς λόγους που τον ερωτεύτηκα να είμαι ειλικρινής  ) και μόνο και μόνο αυτό με κάνει να θέλω να αφήσω τα δύσκολα πίσω μου και να προσπαθώ να επιστρέψω σε μια υγιέστερη και πιο ανέμελη εκδοχή του εαυτού μου, όπως δηλαδή ήμουν πριν κάποια χρόνια. Μπορώ να πω οτι παρά την αποβολή που μου έτυχε το καλοκαίρι, όλο αυτό κάπως έδεσε ακόμη περισσότερο τη σχέση με τον άντρα μου. Προσπάθησε κι ο γλυκός μου να κάνει ότι μπορεί για να μην μπω σε διαδικασία λύπης παραπάνω από το φυσιολογικό, με έπαιρνε να πάμε για μπανάκια όλο το καλοκαίρι όποτε μπορούσαμε, φεύγαμε σε χωριό ή φίλους, εκδρομές όποτε το επέτρεπαν και τα οικονομικά μας, γενικά ήταν με το χαμόγελο στα χείλη όπως είναι πάντα. Θεωρώ μεγάλη ευλογία το ότι έχω δίπλα μου έναν τέτοιο άνθρωπο... 

@NikhNikh μου επιτρέπεις να σε ρωτησω πως αντιμετωπίζεις τις κρίσεις πανικού; Με έχει βοηθήσει πολύ το να παίρνω ανάσες με συγκεκριμένο τρόπο και να σκέφτομαι πως δεν ειναι τιποτα και θα περάσει. Ιδρωνουν τα χερια μου και νομιζω οτι θα μου συμβει κατι κακο, αλλα εκεινη τη στιγμη νιωθω σαν να παλευω μεσα μου με ενα μικρο τερατακι το οποιο σιγα σιγα το βαζω κατω. Σε διαστημα 6 μηνων εχω παθει 5 κρισεις (η μια η μεγαλη οταν απεβαλλα και αλλες 4 πιο ελαφρας μορφης). Οι ψυχολογοι μας ειπανε οτι η πρωτη ουσιαστικα ηταν κριση χαρακτηριστικη, οι υπολοιπες απλα ειναι εντονος φοβος κατα βαση, και οσο περναει ο καιρος εφοσον πλεον καταφερνω να το παλευω μονη μου, θα μειωθουν, μπορει και να μην εμφανιστουν παλι. Αλλα τουλαχιστον τωρα ξερω τι ειναι και προσπαθω να το αντιμετωπισω.. που θα παει... θα ερθει και η μαγικη εκεινη στιγμουλα που θα δουμε μια μεγαλη χοριακη, και, υγιεις πια και ηρεμες, θα μπορουμε να χαρουμε για ολα αυτα τα χρονια που παλευουμε και κανουμε υπομονη για να γινουμε μανουλες...

Ασε που σε λιγες μερες γενναει και μια γυναικα πρωτου ξαδερφου του αντρα μου... και κανονικα θα πρεπει να παμε να τους επισκεφθουμε οταν σαραντησει...δεν ξερω αν μπορω σε αυτη τη φαση... σε μια συμφοιτητρια μου που γεννησε προσφατα της εκανα ενα δωρακι πριν γεννησει και της τηέφωνησα μολις σαραντησε το μωρακι, και δεν εχω παει να την δω, δεν μπορω... ο αντρας μου μου λεει πως δεν χρειαζεται να πιεζομαι και να μην με απασχολει καθολου, και οτι δεν εγινε και τιποτα αν δεν τους επισκεφθουμε. Απλα στον αδερφο του οταν γεννησε η γυναικα του πηγα με μεγαλη χαρα, γιατι τοτε μαλλον πολυ απλα δεν ειχαμε βαλει μπροστα για νινακι, δεν ειχαμε ουτε παντρευτει ακομη...και θελω να ειμαι σωστη... 

Ευχομαι ωρες ωρες να ημουν αναισθητη...και να κοιταζω μονο οτι με κανει να αισθανομαι καλα, χωρις να με απασχολει η γνωμη των αλλων (πχ τι θα πει ο ταδε αν δεν τον επισκεφθω οταν γεννησουν)

[Niki94 1013]

Με βοήθεια από γιατρό την ξεπερναω από ότι κατάλαβα εσεί πας σε ψυχολόγο καλό είναι αν θες μα συνεχίσεις θα σε βοηθήσει πολύ σε όλα ίδια θα μπορείς να μιλάς και να τα ξεπερνάς. Εγώ δεν θυμάμαι πόσες κρίσεις έχω περάσει αλλά αποφεύγα ότι μπορούσα δλδ εμένα για 9 μήνες μέσα σε ένα σπίτι πήγα και διακοπές και σκέψου εμένα μέσα στο ξενοδοχείο ούτε μπάνιο στην θάλασσα δεν έκανα πολλά και όσα έκανα τα έκανα νε φόβο πολύ είμαι 1 μήνα τώρα που βγενω και ξανά κάνω πράγματα μεν όχι ολλα αλλά βγενω. Και με έχει βοηθήσει πολύ.

Ά επίσης αυτό που με βοήθησε είναι να έχω ένα τετράδιο και να γράφω όλα αυτά που γινόταν ακόμη και σκέψεις αν θες κάντο πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ θα βγάζεις τα μέσα σου σαν να μιλάς σε κάποιον. 

Εγώ αποφεύγω όσο μπορώ να πιγενω σε μηνυτήρια η σε βαφτίσεις αν μπορώ φυσικά 

[Anemi 5]

Ρώτησα τη γνώμη κάποιων γνωστών μας ψυχολόγων για την ακρίβεια για το πως να διαχειριστώ κάποιες καταστάσεις, καθώς έκριναν όλοι ότι δεν χρειάζομαι κάποια ιδιαίτερη ψυχολογική βοήθεια, μόνο να αποδεχτώ κάποια γεγονότα και να πιστεύω περισσότερο στις δυνάμεις μου, καθως και στο οτι μπορω να αντιμετωπιζω πλεον καποιες καταστασεις. Αυτό που λες με το να βγεις από το σπίτι το καταλαβαίνω... Θα αναφερω ένα περιστατικό που μου συνεβη το καλοκαίρι, ένα μήνα μετά την παλίνδρομη κύηση, όπου βρεθήκαμε με κάποιους γνωστούς στο δρόμο και μας φωνάξανε για καφε. Αυτοί ήταν 3 άντρες και 3 γυναίκες. Κάτσαμε κι άρχισαν να έρχονται ένας ένας. Ε... και οι 3 ηταν έγκυες!!! και να έχουν και μωρά/παιδια/σκυλια μαζί...Με το που συνειδητοποιώ τι γίνεται (και μάλιστα το ένα ζευγάρι ήξερε για την παλίνδρομη μου), μου κόπηκε η ανάσα. Και όλοι, λες και ηταν βαλτοι, αρχισανε να μιλανε για εγκυμοσυνες κλπ. Ο αντρας μου με κοιταξε και καταλαβε οτι δεν ενιωθα καλα. Μου ειχε κοπει η ανασα, είχα ιδρωσει και του ελεγα διακριτικα ''παμε να φυγουμε σε παρακαλω''. Φυγαμε σκαρφιζομενοι μια δικαιολογια...Εκτοτε δεν θελω να ξαναβρεθω με παρεες αναλογες εξω, και αποφευγω να βγαινω σε τετοιες περιπτωσεις. Μονο με τον αντρα μου η καποιους πολυ στενους μας φιλους θελω να βρισκομαι σε εξοδους κλπ. μεχρι να αισθανθω παλι πιο σιγουρη και δυνατη να αντιμετωπισω τετοιες περιστασεις.

Ολα θελουν τον χρονο τους... και ειναι πολυ ενθαρρυντικο το οτι ξεκινησες να κανεις σιγα σιγα προοδο σε αυτο, δειχνει μεγαλη θεληση και δυναμη για να αλλαξεις αυτο που σε δυσκολευει να αισθανεσαι καλα καλη μου... ευχομαι απο καρδιας να συνεχιζεις καθε μερα με ολο και περισσοτερα και μεγαλυτερα βηματα... και το λεω για να το πιστεψω κι εγω...ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ!!! 

Διαβαζω και αλλες ιστοριες εδω μεσα στο φορουμ και βλεπω καποιες περιπτωσεις που το παλεψανε και το καταφερανε, με πολυ υπομονη κοπο και προσπαθεια...μα και κυριως πιστη και ελπιδα...εμεις δεν θα παψουμε να ελπιζουμε...!!!

Ευχομαι να εχω την ιδια ηρεμια που εχω και αυτη τη στιγμη μεθαυριο που εχω την μαγνητικη μου...για να δουμε...παντως ακομη και το οτι γραφω εδω μεσα μου εχει δημιουργησει μια αισθηση περισσοτερης ηρεμιας...αυτο που ελεγες με το γραψιμο ισχυει και σε αυτη την περιπτωση! 

 

[Niki94 1013]

Καταλαβαίνωκαλό είναι να το αντιμετωπίσεις ιδικά αυτό με την παρέα αν είναι έγκυες γιατί σκέψου οτι αν βγεις έξω για ψώνια θα δεις εγκυουλες τι να κάνουμε όπως και να έχει και φυσικά κάθε εγκυουλες μπορεί να έχει μια μεγάλη ιστορία από πισο δεν είναι όλα όπως τα βλέπουμε στα έργα με την μια να έρχεται μεν υπαρχουν και αυτά αλλά πολύ σπάνια όπως εσύ όπως και άλλες κοπέλες προσπάθησαν και έφτασαν εκεί. Ξέρω κι εγώ όταν έβλεπα εγκυουλες έλεγα στον άντρα μου εγώ ποτέ θα γίνω και μου έλεγε μην βιάζεσαι θα έρθει και η δικιά σου σηρα και ειμαι συγουρο ότι θα έρθει. Παντός αυτό μπορείς να το καταπολεμήσει και μόνη σου και με την βοήθεια κάποιου ψυχολόγου θα σε βοηθήσει πως να αντιμετωπίζεις αυτό και είναι απόλυτο φυσιολογικό. 

Για την μαγνητική σου σου εύχομαι καλά αποτελέσματα για αρχή και ειμαι σίγουρη ότι θα μας πεις ότι δεν ήταν τίποτα προσπαθούσε να αντιστρέψεις της σκέψης σου εκείνη την ώρα της αναμονής ξέρω είναι δύσκολο αλλά μπορείς να σκεφτείς ότι τόσος κόσμος κάνει και δεν έχει γίνει τίποτα και φυσικά να ενημερώσεις τις κοπέλες θα ξέρουν να διαχειριστούν και φυσικά με το παραμικρό σταματάει αλλά θα πας που θα πας σκέψου ότι θα την βγάλεις για να μην ξανά τρέχεις.. 

[vula 8]

Ολα καλα θα πανε,θα το δεις.Στο μονο  που διαφωνω με τον αντρα σου,που χιλια μπραβο που σε στηριζει τοσο ειναι οτι δεν ειναι κακο να θρηνησεις για το παιδακι σου,που εχασες.Θα ξαλαφρωσεις κιολας

[Χρηστιαννα 153]

Γεια σου σχετικα με την μαγνητική εγω οταν ειχα κανει εγκεφαλου μου ειχαν βαλει ενα ειδικο καθρεφτάκι που εβλεπα μπροστα στα ποδια την τζαμαρια κ ευλεπα τον γιατρο κ την φιλη μου που με παρακολουθουσαν κ ετσι τα καταφερα γιατι κ εγω φοβομουν θα εισαι τελειως ασφαλης δεν μπορει να σου συμβει τιποτα εκει μεσα παρε βαθιες ανασες κ σκεψου πως θα τελειωσει θα τα καταφερεις. Εχω χασει τον πατερα μου εχω σχεδον ανυπαρκτη σχεση με τους συγγενεις προσπαθω να κανω παιδι εδω κ 8 χρονια ειμαι επισης ανεργη εχω πολλες φοβιες κ πολλα πολλα ακομα το μονο που κανω ειναι να προχωραω κ προσπαθω να ειμαι καλα με τους ανθρωπους που αγαπαω τη μια πεφτουμε την αλλη σηκωνόμαστε ετσι πρεπει να ειναι. Πρεπει να προσπαθησεις να εισαι καλα το περισσοτερο καιρο τουλαχιστον. θα το κανεις για σενα κ για τον αντρα σου κ μαζι θα τα ξεπερνατε ολα.Να εισαι δυνατη οτι εγινε παει εγινε δεξου το κ προσπαθησε να ζησεις με αυτο αυτες ειναι οι ζωες μας απο εδω κ περα ολα θα πανε καλητερα. Σου ευχομαι οτι επιθυμεις. 😘

[Niki94 1013]

Τι έγινε με την μαγνητική ;; όλα καλά;