Μετάβαση σε περιεχόμενο

Η γέννηση του παιδιου μου...


Recommended Posts

Κοριτσια απιστευτο μου φαινεται πως γραφω εδω....

μετα απο 6 χρονια 5 εγκυμοσυνες..Πολυ βουβο πονο πολυ σφιξιμο στην καρδια..

Ηρθε η ωρα που περιμενα!Με μια τεραστια κοιλια περιμενα πως και πως την ωρα που θα εφερνα στον κοσμο το παιδακι μου.

Να σημειωσω οτι ζουμε στην Ολλανδια.Ειχε ερθει και η αδελφη μου για λιγες μερες και περιμεναμε πως και πως το γεγονος.

40 εβδομαδες και τιποτα..Την παρασκευη στις 40+5 αρχισα να αισθανομαι πονο σε σημειο να διπλωνομαι στα δυο...

Παιρνω τηλεφωνο και ξεκιναω για το νοσοκομειο ..Μετα απο καρδιοτοκογραφους κλπ μου λενε να επιστρεψω σπιτι γιατι δεν εχω καθολου διαστολη...

Γυρναω στο σπιτι διπλωμενη στα δυο και σε δυο ωρες ξαναπαιρνω τηλεφωνο στο νοσοκομειο γιατι οι πονοι ειχαν γινει αβασταχτοι..

Με συμβουλευουν να μεινω στο νοσοκομειο ,να παρω εν υπνωτικο και δυο παρακεταμολες και αν δεν με πιασει να ζητησω μορφινη ετσι ωστε την επομενη μερα να ειναι μαλακος ο τραχηλος.

Οντως δεν με επιασαν τα χαπια και φωναξα την νοσοκομα λεγοντας της οτι ποναω .Επεσα στην αλλαγη της βαρδιας και δεν την ειχαν ενημερωσει για την μορφινη...

με συτμβουλεψε απλα να κοιμαμαι μεταξυ των οδυνων....Η νυχτα περασε απιστευτα βασανιστικα βογκουσα....Το πρωι η γιατρος αφου απορησε γιατι δεν ζητησα μορφινη μου ειπε οτι δεν υπαρχει αλλη λυση πλεον απο το να μου κανουν προκληση με ορο

Αφου οι πονοι ειχαν δυναμωσει και δεν μπορουσα να περπατησω φτανω στο δωματιο οπου θα γεννουσα ξαπλωνω και ετοιμαζουν τον ορο.Εδω δεν εχει ξυρισμα κλυσμα κλπ.

Ζητησα αμεσως επισκληριδιο και μου ειπαν οτι φυσικα σε λιγο θα μου φερουν τα χαρτια να υπογραψω και θα περιμεναμε τους δικους μου να με συνοδεψουν στον κατω οροφο στον αναισθησιολογο.....Αργοτερα ηρθε η μαια με την γιατρο και ανανστατωμενες μου ειπαν οτι λογω μια ς πολυ σοβαρης εγχειρησης που γινοταν κατω ο αναισθησιολογος αρνειται να διακοψει για τις επομενες τρεις ωρες...

Κοριτσια ηταν σαν να μου ανακοινωναν το πιο πενθιμο γεγονος νομιζα οτι θα πεθανω απο τους πονους...Εν τω μεταξυ ηρθε ο αντρας μνου με την αδελφη μου εκεινος ηρθε διπλα μου και μου κρατουσε το χερι οι γιατροι και οι μαιες μου ελεγαν τι να κανω εγω να τους λεω δεν αντεχω αλλο οι οδυνες δυναμωναν.. Σε καποια στιγμη ακουω την νοσοκομα να καλει τον αντρα μου να διαλεξουν τα ρουχα του μωρου να ειναι ετοιμα..

αρχισα να σπρωχνω με μανια και οταν δεν ειχα οδυνες ηθελα να βγει να τελειωνω και ταυτοχρονα τους ελεγα δεν θα τα καταφερω δεν αντεχω....Με τα πολλα δεν ξερω που βρηκα τη δυωαμη και σε ενα τελευταιο σπρωξιμο ακουω ολους να χαιρονται αισθανομαι το τιποτα απο πονους και προσγειωνεται στην κοιλια μου ενα πλασματακι...απορημενο με κλειστα ματακια να γυρναει το κεφαλακι δεξια αριστερα.....Το αγκαλιασα και το πλησιασα στο στηθοπς οπου απιστευτο αρχισε να ψευτο θηλαζει...το τυλιξαν και μου το αφησαν για καμποση ωρα....Δεν τα πλενουν την πρωτη μερα...

Το λωρο τον εκοψαν μετα απο λιγο (ο αντρας μου).Η αδελφη μου εβγαζε φωτογραφιες εγω ημουν σαν μεθυσμενη.....

Το μωρο δεν εφυγε απο διπλα μου παρα μονο για να το ζυγισουν (παλι εβαλαν τον αντρα μου να το κανει)και να το ντυσουν.

Μετα αρχισαν τα τηλεφωνα ,τα μηνυματα ,ηρθαν καποιοι φιλοι να με δουν..

Την ιδια νυχτα που εμεινα στο νοσοκομειο με το μωρακι μου διπλα ηταν νομιζω η πιο ευτυχισμενη νυχτα μετα απο πολλααααα χρονια.....Η θεα απο το δωματιο ηταν φανταστικη τη νυχτα..Σκεφτομουν ποσο ευγνωμων ειμαι..Ηρθα καποτε στην Ολλανδια με τιποτα μονο με μια βαλιτσα..Περασα νυχτες στα νοσοκομεια στην Ελλαδα με την μητερα μου αρρωστη....με μενα καποτε να πρεπει να διακοψω μια εγκυμοσυνη λογω προβληματων του μωρου..και τωρα επιτελους βλεπω τον κοσμο με αλλα ματια με αλλη ψυχη...σαν να μπαινει λιγο φως .....

Ευχομαι σε ολες τις πονεμενες γυναικες που τοσο λαχταρουν ενα μωρακι να το αποκτησουν! !!Οι μανουλες να χαιρονται ολες τα παιδακια τους!

Οι κοπελς απο το γκρουπακι μας να με συγχωρουν που δεν μπαινω συχνα πια ξερουν εκεινες οι πιο πολλες εχουν ηδη παιδακι και καταλαβαινουν οτι δεν εχω χρονο..Πολλα φιλια!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πω πω κοριτσάκι συγκινήθηκα με τις περιγραφές σου!Τι έκανες αγόρι ή κορίτσι;Εχω ζήσει παρόμοιες στιγμές φυσιολογικού τοκετού χωρίς επισκληρήδιο και θέλω να σου πω ότι αυτή την εμπειρία δε θα την ξεχάσεις ποτέ.Εγώ μετά από 2,5 χρόνια δε περνάει μέρα να μη σκεφτώ τη πρώτη φορά που αντίκρυσα τις κόρες μου όταν μου τις άφησαν πάνω μου έτσι κρεμασμένες από το λώρο όπως περιγράφεις.Δυνατές στιγμές ευλογημένη που τις έζησες να αισθάνεσαι!Να σου ζήσει καλά κουράγια!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Τι ομορφα λογια...με ομορφα συναισθηματα!!!! Να σου ζησει κοπελα μου και να ειναι γερο!!! Να εχει παντα υγεία! !! ! συγκινήθηκα και διηγηθηκες τον τοκετό απο την αλλη του μερια!!!

Πως άντεξες ομως χωρις επισκληριδιο?? Και εσυ μαρντιο??? Πως γίνετε βρε κοριτσια κ δεν λιποθυμησατε απο τον πονο???

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ευχαριστω πολυ κοριτσακια μου κι εσεις να χαιρεστε τα παιδακια σας.

Mardio αγορακι εκανα.Πραγματικα απιστευτη εμπειρια...

Janolino εκεινη την ωρα μαλλον δεν εχεις και αλλη εναλλακτικη!παντως εγω νομιζα οτι δεν θα αντεξω !

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αντε μαρη ηθελα να κλαψω τοσες μερες που εισαι??????...περιμενα την ιστορια τοκετου σου!!!! και παλι θερμα συγχαρητηρια...α ρε μανα οχι μονο γεννησες αλλα και φυσιολογικα φυσιολογικα χωρις αναισθησιες κλπ κλπ και παπαριες..........ΗΡΩΙΔΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΑΚΙ ΣΟΥ...να τον δεις οπως επιθυμειτε γερο και δυνατο...δενε ηξερα την ολη προιστορια ρε μανα.....ευλογημενη να εισαι και αξια μανουλα!!!! καλα ξενυχτια και καλους θηλασμους....το νου σου ε? στο νυχτικο με τα ελεφαντακια οποτε φρικαρεις...παντως πολυ κουλ στο εξωτερικο τους βρισκω....οχι οπως εδω που με ψυλλου πηδημα τσακ καισαρικη!!!!! εκανε παλι το θαυμα του ο Υψιστος......φιλια πολλα....οτι χρειαστεις ειμαι εδω μικρη...να μου φιλησεις το πατουσακι του μπεμπη σου!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Υπέροχη η περιγραφή σου! Πέρασες πολλά και σου αξίζει το καλύτερο!

Να σου ζήσει το αγοράκι σου!

Είδες ότι τελικά και οι πόνοι και η επισκληρίδιος είναι μια ιδέα και μόνο; Σίγουρα πονάς πολύ, αλλά αντέχεις. Εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες γεννάνε χωρίς επισκληρίδιο, εμείς γιατί να μην αντέξουμε; :)

Καλή λοχεία εύχομαι και καλούς θηλασμούς!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ελα βρε θηριο γεννησες

πωπω κοντεψες να το βγαλεις φανταρο καλε εσυ χαχα

να σου ζησει συνιντερνετικη φιλη

να το χαιρεστε το μικρακι σας

εμενα η περιγραφη σου μου αρεσε παρα πολυ

μακαρι να ηταν και εδω ελλαδα ετσι τα πραγματα και το ζουσαμε οι περισσοτερες γυναικες τοσο εντονα τον τοκετο

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

τι φοβερη περιγραφη...να σου ζησει ο μπεμπης σου..να ειναι τυχερος και καλοτυχος...μπραβο σου που αντεξες εστω και λογω συνθηκων τις ωδινες! σας ευχομαι καθε ευτυχια απο εδω και περα!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Προσθήκη...