Μετάβαση σε περιεχόμενο

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ.


Recommended Posts

ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΕΝΑ.Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΓΙΟΣ 5ΧΡΟΝΩΝ ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΟΥ 10ΜΗΝΩΝ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ.ΠΟΛΥ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ,ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ,ΦΩΝΑΖΕΙ,ΠΕΤΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΣ&ΥΠΑΚΟΥΟΣ.ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΜΩΡΙΑ,& ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΡΙΑ.ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ.:unsure:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Rakalena καλημερα! Πριν ξεκινησω να σου δωσω την συμβουλη μου να σου τονισω οτι δεν εχω προσωπικη εμπειρια πανω στο θεμα για το λογο οτι δεν εχω ακομα δευτερο παιδακι. Απλα οτι εχει πεσει στην αντιληψη μου απο φιλους , συγγενεις κτλ. Συνηθως τα παιδακια που αποκτουν αδελφακια αλλαζει η συμπεριφορα τους. Αυτο μπορει να συμβαινει γιατι νομιζουν οτι απειλουνται. επειδη οταν γεννιεται ενα νεο μωρακι σε μια οικογενεια οι περισσοτεροι στρεφουμε το ενδιαφερον μας εκει. Με αποτελεσμα το μεγαλυτερο παιδι να νιωθει ζηλια (προς το μωρο) γιατι πιστευει πως εχασε την αποκλειστικοτητα που ειχε. Μερικες φορες φταινε και οι γονεις σε αυτο χωρις να το κανουν εσκεμμένα. Τα παιδακια αυτα που ζηλευουν Παρατηρουν μεχρι και την πιο απλη λεπτομερεια σε σχεση με το αλλο τους αδελφακι. Αυτο που θα σε συμβουλευα ειναι να κανεις υπομονη και να προσεξετε λιγο την συμπεριφορα σας απεναντι του. Τι εννοω:Μην τον κανατε να νιωθει απομωνομενος και οτι πρωτο σας μελιμα ειναι το μωρο, οταν λετε γλυκολογα στο μωρο να λετε και στον μεγαλο, οταν πηγαινετε για ψωνια του μωρου παντα να περνετε κατι και στον μεγαλο, να μιλατε αρκετα στο μωρο για το μεγαλο του αδελφακι ετσι ωστε να τον εξυψώνεται, να μην τον συγκρίνετε με το μωρο και πανω απο ολα συζητηση πολυ συζητηση. Αυτα ειχα να σου πω! Υπομονη! Μην στεναχωριεσαι ολα αυτα στο προγραμμα ειναι. Η αδελφη μου ειναι 12 χρονων παρ ολα αυτα ζηλευει τον 6άχρονο αδελφο μου.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Rakalena καλημερα! Πριν ξεκινησω να σου δωσω την συμβουλη μου να σου τονισω οτι δεν εχω προσωπικη εμπειρια πανω στο θεμα για το λογο οτι δεν εχω ακομα δευτερο παιδακι. Απλα οτι εχει πεσει στην αντιληψη μου απο φιλους , συγγενεις κτλ. Συνηθως τα παιδακια που αποκτουν αδελφακια αλλαζει η συμπεριφορα τους. Αυτο μπορει να συμβαινει γιατι νομιζουν οτι απειλουνται. επειδη οταν γεννιεται ενα νεο μωρακι σε μια οικογενεια οι περισσοτεροι στρεφουμε το ενδιαφερον μας εκει. Με αποτελεσμα το μεγαλυτερο παιδι να νιωθει ζηλια (προς το μωρο) γιατι πιστευει πως εχασε την αποκλειστικοτητα που ειχε. Μερικες φορες φταινε και οι γονεις σε αυτο χωρις να το κανουν εσκεμμένα. Τα παιδακια αυτα που ζηλευουν Παρατηρουν μεχρι και την πιο απλη λεπτομερεια σε σχεση με το αλλο τους αδελφακι. Αυτο που θα σε συμβουλευα ειναι να κανεις υπομονη και να προσεξετε λιγο την συμπεριφορα σας απεναντι του. Τι εννοω:Μην τον κανατε να νιωθει απομωνομενος και οτι πρωτο σας μελιμα ειναι το μωρο, οταν λετε γλυκολογα στο μωρο να λετε και στον μεγαλο, οταν πηγαινετε για ψωνια του μωρου παντα να περνετε κατι και στον μεγαλο, να μιλατε αρκετα στο μωρο για το μεγαλο του αδελφακι ετσι ωστε να τον εξυψώνεται, να μην τον συγκρίνετε με το μωρο και πανω απο ολα συζητηση πολυ συζητηση. Αυτα ειχα να σου πω! Υπομονη! Μην στεναχωριεσαι ολα αυτα στο προγραμμα ειναι. Η αδελφη μου ειναι 12 χρονων παρ ολα αυτα ζηλευει τον 6άχρονο αδελφο μου.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εμένα η μεγάλη μου κόρη είναι 2,5 χρονών και η μικρή κοντά 1 χρονού όποτε από την μικρή εμπειρία μου θα ήθελα να σου πω, πως χρειάζεται χρόνος, υπομονή και πολύ συζήτηση.

Ο μεγάλος αδελφός δεν "πρέπει" να αγαπάει το μικρό. Τον μικρό τον αγαπούν οι γονείς του όπως ακριβώς και τον μεγάλο.

Μπορείς να δώσεις εσύ λεκτικά μια λύση στο μεγάλο σου για να διοχετευσει τα συναισθήματα της αδελφικής "ζήλειας" Μπορείς να του πεις κάποια στιγμή ¨Σε καταλαβάινω από την ώρα που ήρθε ο αδελφός σου στο σπίτι δεν περνάς και τόσο καλά, πόλλες φορές είσαι θυμωμένος γιατί δεν μπορείς να κάνεις πχ φασαρία, να πάιξεις χωρίς να σε κηνηγάει,να κάνεις κάτι. ¨εχεις δίκιο σε καταλάβαινω είναι μια δύσκολη στιγμή. Αλλά φαντάσου σε λίγο καιρό που θα μεγαλώσει και θα παίζεται/τρέχετε/κάνετε ποδήλατο μαζί.

Επίσης μπορείς να τονώνεις το πόσο καλός είναι ο μεγάλος και να του λές " πόσο τυχερός είναι ο μικρός που σε έχει αδελφό του (που είσαι καλός και έξυπνος και ξέρεις τόσα παιχνίδια και σχέδια και τραγούδια και θα του τα μάθεις όλα αυτά τα ώραία πράγματα"

Νομίζω βοηθάει!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εμένα η μεγάλη μου κόρη είναι 2,5 χρονών και η μικρή κοντά 1 χρονού όποτε από την μικρή εμπειρία μου θα ήθελα να σου πω, πως χρειάζεται χρόνος, υπομονή και πολύ συζήτηση.

Ο μεγάλος αδελφός δεν "πρέπει" να αγαπάει το μικρό. Τον μικρό τον αγαπούν οι γονείς του όπως ακριβώς και τον μεγάλο.

Μπορείς να δώσεις εσύ λεκτικά μια λύση στο μεγάλο σου για να διοχετευσει τα συναισθήματα της αδελφικής "ζήλειας" Μπορείς να του πεις κάποια στιγμή ¨Σε καταλαβάινω από την ώρα που ήρθε ο αδελφός σου στο σπίτι δεν περνάς και τόσο καλά, πόλλες φορές είσαι θυμωμένος γιατί δεν μπορείς να κάνεις πχ φασαρία, να πάιξεις χωρίς να σε κηνηγάει,να κάνεις κάτι. ¨εχεις δίκιο σε καταλάβαινω είναι μια δύσκολη στιγμή. Αλλά φαντάσου σε λίγο καιρό που θα μεγαλώσει και θα παίζεται/τρέχετε/κάνετε ποδήλατο μαζί.

Επίσης μπορείς να τονώνεις το πόσο καλός είναι ο μεγάλος και να του λές " πόσο τυχερός είναι ο μικρός που σε έχει αδελφό του (που είσαι καλός και έξυπνος και ξέρεις τόσα παιχνίδια και σχέδια και τραγούδια και θα του τα μάθεις όλα αυτά τα ώραία πράγματα"

Νομίζω βοηθάει!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΤΕΙΣ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΣΤΑΚΙ 22 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ.ΘΑ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΕΤΕΡΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ? ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΧΑΛΑΣΩ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ 2 ΠΑΙΔΙ.ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ?:;) ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΤΕΙΣ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΣΤΑΚΙ 22 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ.ΘΑ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΕΤΕΡΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ? ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΧΑΛΑΣΩ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ 2 ΠΑΙΔΙ.ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ?:;) ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κοριτσια ειναι απιστευτο τι παρατηρουν τα παιδια!!! Μου ελεγε μια φιλη που εχει δυο παιδακια οτι η κορη της που ειναι 5 ετων θυμηθηκε στα γενεθλια της, που ηταν ενα χρονο μετα του αδερφου της, οτι στον αδερφο της ειχαν μπαλονια στο μπαλκονι ενω σε εκεινη οχι. Μετα απο σχεδον 1 χρονο!!!!

Παντως εγω πιστευω οτι αν το χειριστουν σωστα οι γονεις και οι συγγενεις, τα παιδια δε θα ζηλευουν. Βλεπω πχ την ανηψια μου. Ειναι 6 και ο αδερφος της 2,5. Οταν ειμαστε στο ιδιο δωματιο και με τα δυο, εγω και ο αντρας μου κανουμε σε εκεινη να φαινεται οτι την αγαπαμε περισσοτερο, παιζουμε μαζι της πιο πολυ, και ποτε δεν εδειξε να ζηλευει τις λιγες φορες που πλησιαζαμε και τον αδερφο της. Αντιθετα η μητερα της, εχει τρελη αδυναμια στον μικρο, κατι που φαινεται παρα πολυ εντονα.Πχ οταν η μικρη την πλησιαζει να την παρει αγκαλια, εκεινη αρχιζει και της φωναζει οτι βαριεται να την παρει αγκαλια κτλ, κατι που θεωρω απαραδεκτο για μητερα. Εκει βλεπεις οτι η μικρη το καταλαβαινει και παει συνεχεια πανω της, της λεει ''μαμα, εμενα δε με αγαπατε'' και αλλα τετοια. Αντιθετα, στον μπαμπα της που την κανακευει πιο πολυ, δε λεει ποτε τετοια πραγματα!

Εγω με τον αδερφο μου εχουμε πολλα χρονια διαφορα και ομως ποτε δεν το ζηλεψα, ισα ισα που τον λατρευα και τον προσεχα. Και οπως μου εξηγησε η μαμα μου, οταν γεννηθηκε ο μικρος μας, εκεινη μπροστα μου εδειχνε οτι αγαπαει πιο πολυ εμενα (ελεγε πχ ''αχ, αυτος ο αδερφος σου με κουραζει πολυ,δεν ειναι καλο παιδι σαν εσενα''κτλ), και τον επαιρνε πιο πολλες αγκαλιες μονο οταν κοιμομουν. Ισως γι αυτο να μην τον ζηλεψα ποτε, δεν ξερω. Ολα παντως θελουν ισορροπια!

Και παντα πρεπει να δειχνουμε στο μεγαλο παιδι οτι παρολο που αγαπαμε και το μωρο, δε παψαμε να αγαπαμε και εκεινο πολυ.

Ενα ωραιο κολπο ειναι οταν γεννηθει το μωρο, να παρουμε ενα παιχνιδι, να το δωσουμε στο μεγαλο παιδι και να του πουμε οτι του το εχει παρει το μικρο του αδερφακι.

Συγγνωμη αν σας ζαλισα!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κοριτσια ειναι απιστευτο τι παρατηρουν τα παιδια!!! Μου ελεγε μια φιλη που εχει δυο παιδακια οτι η κορη της που ειναι 5 ετων θυμηθηκε στα γενεθλια της, που ηταν ενα χρονο μετα του αδερφου της, οτι στον αδερφο της ειχαν μπαλονια στο μπαλκονι ενω σε εκεινη οχι. Μετα απο σχεδον 1 χρονο!!!!

Παντως εγω πιστευω οτι αν το χειριστουν σωστα οι γονεις και οι συγγενεις, τα παιδια δε θα ζηλευουν. Βλεπω πχ την ανηψια μου. Ειναι 6 και ο αδερφος της 2,5. Οταν ειμαστε στο ιδιο δωματιο και με τα δυο, εγω και ο αντρας μου κανουμε σε εκεινη να φαινεται οτι την αγαπαμε περισσοτερο, παιζουμε μαζι της πιο πολυ, και ποτε δεν εδειξε να ζηλευει τις λιγες φορες που πλησιαζαμε και τον αδερφο της. Αντιθετα η μητερα της, εχει τρελη αδυναμια στον μικρο, κατι που φαινεται παρα πολυ εντονα.Πχ οταν η μικρη την πλησιαζει να την παρει αγκαλια, εκεινη αρχιζει και της φωναζει οτι βαριεται να την παρει αγκαλια κτλ, κατι που θεωρω απαραδεκτο για μητερα. Εκει βλεπεις οτι η μικρη το καταλαβαινει και παει συνεχεια πανω της, της λεει ''μαμα, εμενα δε με αγαπατε'' και αλλα τετοια. Αντιθετα, στον μπαμπα της που την κανακευει πιο πολυ, δε λεει ποτε τετοια πραγματα!

Εγω με τον αδερφο μου εχουμε πολλα χρονια διαφορα και ομως ποτε δεν το ζηλεψα, ισα ισα που τον λατρευα και τον προσεχα. Και οπως μου εξηγησε η μαμα μου, οταν γεννηθηκε ο μικρος μας, εκεινη μπροστα μου εδειχνε οτι αγαπαει πιο πολυ εμενα (ελεγε πχ ''αχ, αυτος ο αδερφος σου με κουραζει πολυ,δεν ειναι καλο παιδι σαν εσενα''κτλ), και τον επαιρνε πιο πολλες αγκαλιες μονο οταν κοιμομουν. Ισως γι αυτο να μην τον ζηλεψα ποτε, δεν ξερω. Ολα παντως θελουν ισορροπια!

Και παντα πρεπει να δειχνουμε στο μεγαλο παιδι οτι παρολο που αγαπαμε και το μωρο, δε παψαμε να αγαπαμε και εκεινο πολυ.

Ενα ωραιο κολπο ειναι οταν γεννηθει το μωρο, να παρουμε ενα παιχνιδι, να το δωσουμε στο μεγαλο παιδι και να του πουμε οτι του το εχει παρει το μικρο του αδερφακι.

Συγγνωμη αν σας ζαλισα!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Γειά σας και από μένα. Εγώ έχω έναν γιο 3,5 χρονών και μια κόρη 2 μηνών. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ο γιος μου στο σπίτι ήταν κανονικός δεν μας έδειχνε κάποιο σημάδι ζήλιας, στον παιδικό σταθμό, όμως, που πάει η δασκάλα μας είπε ότι την 1η εβδομάδα που ήρθε το μωρό στο σπίτι εκείνος έγινε επιθετικός στα άλλα παιδάκια, άρχισε να τα σπρώχνει, ένα μάλιστα έπεσε και κάτω. Αυτό που κάναμε ήταν το εξής: του δείξαμε περισσότερη προσοχή, παίζαμε περισσότερο μαζί του, ο μπαμπάς του πήγαινε βόλτες μαζί του, εγώ καθόμουν μαζί του τα απογεύματα και διαβάζαμε τα βιβλία που έχει. Έτσι η επιθετικότητα στο σχολείο σταμάτησε!! Του λέμε ότι η αδελφούλα του όλο κακά κάνει, όλο κλαίει κλπ. Αλλά δείχνει να την αγαπάει, τη φυλάει στο κεφαλάκι, της λέει κάθε πρωί καλημέρα, όταν πηγαίνει στον παιδικό σταθμό την χαιρετάει, την καληνυχτίζει το βράδυ.

Όταν βάζω την μικρή να ρευτεί από την μια μεριά έρχεται και εκείνος από την άλλη. Όταν κρατώ την μικρή στην αγκαλιά και της τραγουδάω έρχεται και εκείνος και κάθεται στα πόδια μου και ασχολούμε με εκείνον, του τραγουδάω, χορεύουμε κλπ. Βέβαια δεν έχουμε αλλάξει τη διαδικασία του ύπνου επειδή ήρθε η μικρή. δηλαδή θα πάει με τον μπαμπά να πλύνει τα δόντια του το βράδυ - όπως και πριν - και εγώ τον ετοιμάζω για ύπνο, τον καληνυχτώ και μετά ο μπαμπάς του πάλι!!! Ο χαμός γίνεται όταν είναι η ώρα του ύπνου του γιου μας και η μικρή κλαίει γιατί θέλει να πιει γάλα. Τότε καθυστερούμε για 2 λεπτά το γάλα και επισπεύδουμε τη διαδικασία του ύπνου του γιου μας!!! Χαμός στο σπίτι!!!

Πάντως η λύση είναι να δείχνουμε περισσότερη προσοχή στο μεγάλο αφού το μικρό δεν πολυκαταλαβαίνει!!! Η τιμωρία δεν νομίζω να φέρνει αποτέλεσμα ειδικά αν το μεγάλο έκανε κάτι που αφορούσε στο μικρό! μάλλον αντίθετα αποτελέσματα θα φέρει :(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Γειά σας και από μένα. Εγώ έχω έναν γιο 3,5 χρονών και μια κόρη 2 μηνών. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ο γιος μου στο σπίτι ήταν κανονικός δεν μας έδειχνε κάποιο σημάδι ζήλιας, στον παιδικό σταθμό, όμως, που πάει η δασκάλα μας είπε ότι την 1η εβδομάδα που ήρθε το μωρό στο σπίτι εκείνος έγινε επιθετικός στα άλλα παιδάκια, άρχισε να τα σπρώχνει, ένα μάλιστα έπεσε και κάτω. Αυτό που κάναμε ήταν το εξής: του δείξαμε περισσότερη προσοχή, παίζαμε περισσότερο μαζί του, ο μπαμπάς του πήγαινε βόλτες μαζί του, εγώ καθόμουν μαζί του τα απογεύματα και διαβάζαμε τα βιβλία που έχει. Έτσι η επιθετικότητα στο σχολείο σταμάτησε!! Του λέμε ότι η αδελφούλα του όλο κακά κάνει, όλο κλαίει κλπ. Αλλά δείχνει να την αγαπάει, τη φυλάει στο κεφαλάκι, της λέει κάθε πρωί καλημέρα, όταν πηγαίνει στον παιδικό σταθμό την χαιρετάει, την καληνυχτίζει το βράδυ.

Όταν βάζω την μικρή να ρευτεί από την μια μεριά έρχεται και εκείνος από την άλλη. Όταν κρατώ την μικρή στην αγκαλιά και της τραγουδάω έρχεται και εκείνος και κάθεται στα πόδια μου και ασχολούμε με εκείνον, του τραγουδάω, χορεύουμε κλπ. Βέβαια δεν έχουμε αλλάξει τη διαδικασία του ύπνου επειδή ήρθε η μικρή. δηλαδή θα πάει με τον μπαμπά να πλύνει τα δόντια του το βράδυ - όπως και πριν - και εγώ τον ετοιμάζω για ύπνο, τον καληνυχτώ και μετά ο μπαμπάς του πάλι!!! Ο χαμός γίνεται όταν είναι η ώρα του ύπνου του γιου μας και η μικρή κλαίει γιατί θέλει να πιει γάλα. Τότε καθυστερούμε για 2 λεπτά το γάλα και επισπεύδουμε τη διαδικασία του ύπνου του γιου μας!!! Χαμός στο σπίτι!!!

Πάντως η λύση είναι να δείχνουμε περισσότερη προσοχή στο μεγάλο αφού το μικρό δεν πολυκαταλαβαίνει!!! Η τιμωρία δεν νομίζω να φέρνει αποτέλεσμα ειδικά αν το μεγάλο έκανε κάτι που αφορούσε στο μικρό! μάλλον αντίθετα αποτελέσματα θα φέρει :(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εμενα κοριτσια τα παιδια μου ειναι 6 ο μεγαλος,3,5 ο μεσαιος και 2,5 μηνων η μικρη.Ποτε δεν αντιμετωπησα ζηλια.Ο ενας θα δωσει και την μπουκια του στον αλλο και οι δυο μαζι την εχουν την μπουμπου μας σαν κουκλα.ΤΑ ΔΥΟ ΒΒ αυτη την απορια ειχα και εγω.Αραγε θα αγαπαω τον 2ο οπως τον πρωτο;Απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα,τον λατρεψα.Η αγαπη μου δεν μοιραστηκε.100%αγαπω τον ενα κι 100% τον αλλο.Πιστεψε με ειναι ωραιο να μην εχουν μεγαλη διαφορα ηλικιας.Στο λεω εγω που εχω τρια.Θα κουραστεις λιγο περισσοτερο,αλλα το αποτελεσμα ειναι καταπληκτικο.Εμενα οι γιοι μου εχουν 2,5 χρονια διαφορας.Αν τους εβλεπες πως ξεψυχαει οενας για τον αλλο.Να βλεπεις τωρα τον μεγαλο να ταιζει τον μικρο,να του αλλαζει ρουχα...απιστευτο!Βεβαια δε λειπουν και οι τσακωμοι,φυσικο ειναι. Ομως οταν λειπει ο ενας απο το σπιτι,ο αλλος τρελενεται.Τωρα για το μωρο,ποτε δεν ειπα στους γιους μου "αυτη αφηστε τη,εσας αγαπω πιο πολυ"Απο την πρωτη στιγμη τους ξεκαθαρισα οτι οσο αγαπω αυτους, αγαπω κι εκεινη,μονο που επειδη ειναι μικρουλα πρεπει να τη φροντιζουμε λιγο περισσοτερο.Στη φροντιδα λοιπον της μικρουλας ειναι βοηθοι μου.Ο ενας θα φερει την πανα,ο αλλος θα την χτενησει κτλ.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εμενα κοριτσια τα παιδια μου ειναι 6 ο μεγαλος,3,5 ο μεσαιος και 2,5 μηνων η μικρη.Ποτε δεν αντιμετωπησα ζηλια.Ο ενας θα δωσει και την μπουκια του στον αλλο και οι δυο μαζι την εχουν την μπουμπου μας σαν κουκλα.ΤΑ ΔΥΟ ΒΒ αυτη την απορια ειχα και εγω.Αραγε θα αγαπαω τον 2ο οπως τον πρωτο;Απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα,τον λατρεψα.Η αγαπη μου δεν μοιραστηκε.100%αγαπω τον ενα κι 100% τον αλλο.Πιστεψε με ειναι ωραιο να μην εχουν μεγαλη διαφορα ηλικιας.Στο λεω εγω που εχω τρια.Θα κουραστεις λιγο περισσοτερο,αλλα το αποτελεσμα ειναι καταπληκτικο.Εμενα οι γιοι μου εχουν 2,5 χρονια διαφορας.Αν τους εβλεπες πως ξεψυχαει οενας για τον αλλο.Να βλεπεις τωρα τον μεγαλο να ταιζει τον μικρο,να του αλλαζει ρουχα...απιστευτο!Βεβαια δε λειπουν και οι τσακωμοι,φυσικο ειναι. Ομως οταν λειπει ο ενας απο το σπιτι,ο αλλος τρελενεται.Τωρα για το μωρο,ποτε δεν ειπα στους γιους μου "αυτη αφηστε τη,εσας αγαπω πιο πολυ"Απο την πρωτη στιγμη τους ξεκαθαρισα οτι οσο αγαπω αυτους, αγαπω κι εκεινη,μονο που επειδη ειναι μικρουλα πρεπει να τη φροντιζουμε λιγο περισσοτερο.Στη φροντιδα λοιπον της μικρουλας ειναι βοηθοι μου.Ο ενας θα φερει την πανα,ο αλλος θα την χτενησει κτλ.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

RAKALENA γεια σου,

Διάβασα προσεκτικά το μύνημά σου και ειλικρινά δε βρήκα κάτι από όσα γράφεις που να δείχνει ότι ο 5χρονος γιος σου ζηλεύει το 10 χρονο αδερφάκι του....

...Η ηλικία των 5 ετών είναι απο μόνη της δύσκολη.Είναι η ηλικία του πείσματος, του "ΕΓΩ"... Είναι η ηλικία που όσες μανούλες έχουμε ξεχάσει να βάλουμε όρια, επιβάλλεται να τα θέσουμε τώρα (σιγά σιγά βέβαια)!

Δεν πιστεύω ότι οι τιμωρίες σε αυτό το στάδιο θα βοηθήσουν...

Δείξε υπομονή, βάλε τα όρια σου, συνέχισε να του δείχνεις την αγάπη σου με λόγια και αγκαλίτσες και όλα θα πάνε καλά...Φάση είναι θα περάσει...

Φιλιά..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

RAKALENA γεια σου,

Διάβασα προσεκτικά το μύνημά σου και ειλικρινά δε βρήκα κάτι από όσα γράφεις που να δείχνει ότι ο 5χρονος γιος σου ζηλεύει το 10 χρονο αδερφάκι του....

...Η ηλικία των 5 ετών είναι απο μόνη της δύσκολη.Είναι η ηλικία του πείσματος, του "ΕΓΩ"... Είναι η ηλικία που όσες μανούλες έχουμε ξεχάσει να βάλουμε όρια, επιβάλλεται να τα θέσουμε τώρα (σιγά σιγά βέβαια)!

Δεν πιστεύω ότι οι τιμωρίες σε αυτό το στάδιο θα βοηθήσουν...

Δείξε υπομονή, βάλε τα όρια σου, συνέχισε να του δείχνεις την αγάπη σου με λόγια και αγκαλίτσες και όλα θα πάνε καλά...Φάση είναι θα περάσει...

Φιλιά..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

RAKALENA έγραψε:

ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΕΝΑ.Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΓΙΟΣ 5ΧΡΟΝΩΝ ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΟΥ 10ΜΗΝΩΝ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ.ΠΟΛΥ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ,ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ,ΦΩΝΑΖΕΙ,ΠΕΤΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΣ&ΥΠΑΚΟΥΟΣ.ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΜΩΡΙΑ,& ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΡΙΑ.ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ.:unsure:

Γεια σου .Θα σου πω τι έζησα πρόσφατα και έπαθα πλάκα. Ομπεμπης μου είναι ο πιο μικρός από τις ξαδερφούλες του. ΟΙ άλλες δυο είναι αρκετά μεγάλες όμως, με την μικρότερη έχουν 5 χρόνια διαφορά. Θα μου πεις είναι μεγάλη διαφορά. Κ όμως αυτό που είδα με εκανε να αλλάξω γνώμη. Κάθε φορά που πηγαίναμε σπίτι τους, ενώ οοιυπόλοιποι ασχολούνταν με τον δικό μου εγώ ασχολούμουν με τη μικρή ώστε ναμη νιώθει άσχημα. Ζηλεύει όμως ενδόμυχα, μας το έχειπει η μητέρα της. Μια μέρα καθόταν η πεθερά μου με τον μικρό στην αγκαλιά κόντά μου.Εγώ έπαιζα με τη μικρή και σε κάποια στιγμή πήγε να του τραγουδήσει ένα τραγουδάκι. Ο μπεμπης την κοιτούσε με θαυμασμό και εγώ έμεινα έκπληκτη καιτο τόνισα στην πεθερά μου. ΄Μόλις το είπα, συνέχισε να του τραγουδάω και ταυτόχρονα την βλέπω ένώ το πρόσωπό της κοιτούσε τον μπεμπη,τα μάτια της είχαν στραφεί πάνω μου.Με κοιτούσε λοξά και περίμενε να την παινέψω και άλλο. Συνέχιε να τραγουδάει και μετά του φώναξε "μπεμπούλη μου!!" και του φιλούσε τα΄χέρια. Εμείς προκαλούμε τη ζήλεια στα παιδιά κ πρέπει να προσέχουμε πάαααρα πολύ τη συμπεριφορά μας.Μην του λες πολλές φορες "μη αυτό, μη εκείνο σχετικά με το μωρό" αλλά αυτό που θες να αποφύγεις παρουσίασέ το αλλιώς. Αν δηλαδή θες να κάνει ησυχία που κοιμάται το μικρότερο πες του"θες ναπαίξουμε ένα παιχνίδι; Το παιχνίδι της σιωπής και της ησυχίας!!"και διάφορα άλλα παιχνίδα χωρίς να του τονίζεις ότι το κάνει για το μωρό.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

RAKALENA έγραψε:

ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΕΝΑ.Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΓΙΟΣ 5ΧΡΟΝΩΝ ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΟΥ 10ΜΗΝΩΝ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ.ΠΟΛΥ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ,ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ,ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ,ΦΩΝΑΖΕΙ,ΠΕΤΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΣ&ΥΠΑΚΟΥΟΣ.ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΜΩΡΙΑ,& ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΡΙΑ.ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ.:unsure:

Γεια σου .Θα σου πω τι έζησα πρόσφατα και έπαθα πλάκα. Ομπεμπης μου είναι ο πιο μικρός από τις ξαδερφούλες του. ΟΙ άλλες δυο είναι αρκετά μεγάλες όμως, με την μικρότερη έχουν 5 χρόνια διαφορά. Θα μου πεις είναι μεγάλη διαφορά. Κ όμως αυτό που είδα με εκανε να αλλάξω γνώμη. Κάθε φορά που πηγαίναμε σπίτι τους, ενώ οοιυπόλοιποι ασχολούνταν με τον δικό μου εγώ ασχολούμουν με τη μικρή ώστε ναμη νιώθει άσχημα. Ζηλεύει όμως ενδόμυχα, μας το έχειπει η μητέρα της. Μια μέρα καθόταν η πεθερά μου με τον μικρό στην αγκαλιά κόντά μου.Εγώ έπαιζα με τη μικρή και σε κάποια στιγμή πήγε να του τραγουδήσει ένα τραγουδάκι. Ο μπεμπης την κοιτούσε με θαυμασμό και εγώ έμεινα έκπληκτη καιτο τόνισα στην πεθερά μου. ΄Μόλις το είπα, συνέχισε να του τραγουδάω και ταυτόχρονα την βλέπω ένώ το πρόσωπό της κοιτούσε τον μπεμπη,τα μάτια της είχαν στραφεί πάνω μου.Με κοιτούσε λοξά και περίμενε να την παινέψω και άλλο. Συνέχιε να τραγουδάει και μετά του φώναξε "μπεμπούλη μου!!" και του φιλούσε τα΄χέρια. Εμείς προκαλούμε τη ζήλεια στα παιδιά κ πρέπει να προσέχουμε πάαααρα πολύ τη συμπεριφορά μας.Μην του λες πολλές φορες "μη αυτό, μη εκείνο σχετικά με το μωρό" αλλά αυτό που θες να αποφύγεις παρουσίασέ το αλλιώς. Αν δηλαδή θες να κάνει ησυχία που κοιμάται το μικρότερο πες του"θες ναπαίξουμε ένα παιχνίδι; Το παιχνίδι της σιωπής και της ησυχίας!!"και διάφορα άλλα παιχνίδα χωρίς να του τονίζεις ότι το κάνει για το μωρό.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΤΕ ΓΙΑ 2ο ΠΑΙΔΑΚΙ.22 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΜΗ ΚΟΙΤΑΣ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ(ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΑΡΚΕΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟΣ).ΑΝΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ.;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΤΕ ΓΙΑ 2ο ΠΑΙΔΑΚΙ.22 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΜΗ ΚΟΙΤΑΣ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ(ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΑΡΚΕΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟΣ).ΑΝΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ.;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Προσθήκη...