Εγκυμοσύνη

[Elina Georgakaki]

καλησπέρα σας,

 

Είμαι 27 χρονών και η αλήθεια ειναι πως προσπάθησαμε με το φίλο μου (και οχι αντρα μου διοτι δεν ειμαι τυπος του γαμου) να κάνουμε παιδι, και δεν μενουμε καν μαζι ακομα. βασικα εγω επέμενα γιατι ένιωθα πως ήθελα μια αλλαγη ενα νεο βημα να προχωρήσω μπροστα. Οταν προσπαθησαμε λοιπον και οι φορες ηταν μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου, του ειπα να μη το συνεχισουμε κ πως δεν θα ενιωθα καλα και ασε να μεινουμε μαζι και συνεχιζουμε μετα (το ειχα μετανιωσει). Οπως καταλαβαίνετε έμαθα πως είμαι εγκυος. Η πρωτη σκεψη εκτρωση, η δευτερη να το κρατησω η τρίτη εκτρωση... και εχει μεινει σε αυτη. Παρ'ολα αυτα δεν το εχω κανει ακομα γιατι πρεπει να με δει η γυναικολογος μου.

Ειμαι ολοκληρη γυναικα και ομως οι γονεις μου μου εχουν μεταφερει το μηνυμα πως ειμαι παιδι ακομα παρότι η μανα μου εμενα στη ζωη μου δεν μου σταθηκε μανα αλλα σταθηκα εγω σε εκεινη σα μανα. δεν ημουν ποτε παιδι δεν επαιξα ποτε ξενοιαστα και παντα η μανα μου μου φορτωνε τα θεματα της και εγω τη παρηγορουσα απο τα 12 που θυμαμαι τον εαυτο μου.

Φοβαμαι να κανω παιδι δεν ειμαι τελικα ετοιμη, δεν το θελω πραγματικα πιστευω, φοβαμαι πως δεν θα μεγαλωσει σωστα πως θα με κουραζει θα θυμωνω θα το μαλωνω συνεχεια. Φοβαμαι μη παρω τα ψυχολογικα της μανας μου, φοβαμαι πως δεν θα του πω σε αγαπω οπως δεν το εχει κανει εκεινη ποτε αλλα το ξερω πως με αγαπαει.

ο συντροφος μου νιωθει ετοιμος και το θελει. Εγω ομως....

 

[Fainareti]

Elina καλως ήλθες στο φορουμ.

Θα προσπαθήσω να δω το θέμα σου αντικειμενικά και οχι εγωιστικά και δεν θα σου πω τα κλασσικά "Άλλες προσπαθούν χρόνια κτλ". Αντικειμενικά λοιπόν σου λεω πως καλό θα είναι να λύσεις τα προβληματά σου πρώτα πρώτα για εσένα. Είσαι λοιπόν μια γυναίκα λίγο πριν τα 30, που έχει την ευλογία να της έρθει ενα παιδί , αλλά φοβάται πως αυτά που πέρασε θα τα κάνει στο παιδί της...εύλογα λοιπόν και με κάθε ειλικρίνια θα σου πω το εξής " Ξέρεις καμια γυναίκα που όταν μένει έγκυος δεν φοβάται οτι θα μοιάσει στη μητέρα της;;;;;" Και αυτός ο φόβος αρκεί για να ρίξεις ενα παιδί; Υποσυνήδειτα όλες πιστεύουμε οτι θα μοιάσουμε στη μάνα μας, και όλες θέλουμε να πιστεύουμε οτι δεν θα το κάνουμε, κανείς όμως δεν μπορεί με σιγουριά να μας πει τι θα γίνει στο τέλος. Μπορεί να είμαστε μια καλύτερη ή και μια χειρότερη μάνα, απο την μητέρα που μας μεγάλωσε, το σίγουρο όμως είναι, οτι το παιδί το μόνο που θέλει είναι αγάπη. Μπορείς να του την δώσεις; Ειμαι σίγουρη πως μπορείς!!!

Αν με ρωτάς αν είναι καλύτερα να το ρίξεις ή να το κρατήσεις με το φόβο μη περάσει τα ίδια, είναι σαν να με ρωτάς αν θα πάρεις τον εύκολο δρόμο (αυτή τη φορά και κάθε φόρα που θα σου τυχαίνει μια εγκυμοσύνη) ή αν θα νικήσεις το παρελθόν και θα φτιάξεις ενα δικό σου καινούργιο και όμορφο μέλλον. Θες να δοκιμάσεις ή να τα παρατήσεις αυτη τη φορά και κάθε φορά? Να σκέφτεσαι πάντα πως υπάρχει η βοήθεια ψυχολόγου που μπορεί να σε συμβουλεύει κατα την διάρκεια της εγκυμοσύνης σου, αλλά και μετα για οποιοδήποτε θέμα προκύψει ,πολύ καλύτερα απο εμένα και τον καθένα.

Την τελική απόφαση σαφώς θα την πάρεις εσυ με τον σύντροφο σου, αλλα όποια και αν πάρεις ζύγισε καλά ποιός θα πληρώσει εν τέλει τα δικά σου " προβλήματα -φοβίες "... εύχομαι να μην είναι το παιδί... Οτι και αν αποφασίσεις σου εύχομαι να είσαι δυνατή και να κοιτάς μόνο μπροστά.

Με πολύ αγάπη.

[NicolVall]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Elina Georgakaki είπε:

καλησπέρα σας,

 

Είμαι 27 χρονών και η αλήθεια ειναι πως προσπάθησαμε με το φίλο μου (και οχι αντρα μου διοτι δεν ειμαι τυπος του γαμου) να κάνουμε παιδι, και δεν μενουμε καν μαζι ακομα. βασικα εγω επέμενα γιατι ένιωθα πως ήθελα μια αλλαγη ενα νεο βημα να προχωρήσω μπροστα. Οταν προσπαθησαμε λοιπον και οι φορες ηταν μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου, του ειπα να μη το συνεχισουμε κ πως δεν θα ενιωθα καλα και ασε να μεινουμε μαζι και συνεχιζουμε μετα (το ειχα μετανιωσει). Οπως καταλαβαίνετε έμαθα πως είμαι εγκυος. Η πρωτη σκεψη εκτρωση, η δευτερη να το κρατησω η τρίτη εκτρωση... και εχει μεινει σε αυτη. Παρ'ολα αυτα δεν το εχω κανει ακομα γιατι πρεπει να με δει η γυναικολογος μου.

Ειμαι ολοκληρη γυναικα και ομως οι γονεις μου μου εχουν μεταφερει το μηνυμα πως ειμαι παιδι ακομα παρότι η μανα μου εμενα στη ζωη μου δεν μου σταθηκε μανα αλλα σταθηκα εγω σε εκεινη σα μανα. δεν ημουν ποτε παιδι δεν επαιξα ποτε ξενοιαστα και παντα η μανα μου μου φορτωνε τα θεματα της και εγω τη παρηγορουσα απο τα 12 που θυμαμαι τον εαυτο μου.

Φοβαμαι να κανω παιδι δεν ειμαι τελικα ετοιμη, δεν το θελω πραγματικα πιστευω, φοβαμαι πως δεν θα μεγαλωσει σωστα πως θα με κουραζει θα θυμωνω θα το μαλωνω συνεχεια. Φοβαμαι μη παρω τα ψυχολογικα της μανας μου, φοβαμαι πως δεν θα του πω σε αγαπω οπως δεν το εχει κανει εκεινη ποτε αλλα το ξερω πως με αγαπαει.

ο συντροφος μου νιωθει ετοιμος και το θελει. Εγω ομως....

 

Καλησπέρα @Elina Georgakaki καταρχην όσα θα πω ειναι η γνώμη μου κ δεν εχω κανεναν σκοπο να σε προσβάλω ή να παρεξηγηθεις! θεωρώ πως ξεκιναει τελείως λάθος ολη η στάση σου προς το θεμα παιδι. Δεν φέρνουμε ενα παιδι στον κόσμο για να ξεκολλήσουμε κ να παμε παρακάτω γιατί θέλουμε μια αλλαγή...οταν θελουμε μια αλλαγη με το σύντροφο μας παμε ενα ταξιδι,σχεδιάζουμε το μελλον μας,συζούμε,παντρευομαστε ή τελοσπάντων κανουμε 1002 αλλα πραγματα που επιφέρουν αλλαγη στην ψυχολογία μας ή στην σχέση μας κ μπορουμε να τα διαχειριστούμε. Το να γεννήσεις κ να μεγαλώσεις εναν άνθρωπο κ να εισαι υπεύθυνος για αυτον σε ολη σου την ζωή ειναι η πιο σημαντική απόφαση που πρεπει να παρει ενας ανθρωπος κ κατα την γνώμη μου κατα κύριο λογο μια ώριμη γυναίκα κ μετέπειτα μητέρα.

λες πως οι γονεις σου σου εχουν μεταφέρει πως εισαι παιδι ενώ εισαι ολόκληρη γυναίκα ... συγνώμη αλλά εγω δεν διαβασα μνμ απο μια ολόκληρη γυναίκα ...

εγω αυτό που διακρίνω από το μνμ σου είναι μια απαξίωση προς τον εαυτό σου κ μια σύγκριση με την μητέρα σου που για τους δικους της λόγους δεν ηταν όπως θα ηθελες ισως εσυ να ηταν διπλα σου κ μια επιτηδευμένη ταύτιση μαζι της γιατι ισως σε βολευει πισω απο την ανυπαρξία της  να κρύβεις τον δικό σου εγωισμό κ την δική σου ανωριμότητα.

Το τι απόφαση θα παρεις σιγουρα δεν θα στο πω εγω όπως κ δεν εχει κανεις το δικαίωμα περα απο εσενα κ τον σύντροφο σου να αποφασίσετε. Εγω αυτο που θα σε συμβουλέψω ειναι να πατήσεις στα πόδια σου να συνέλθεις να κατσεις να μετρήσεις αν εισαι πιο δυνατή απο τους φόβους σου κ τις ανασφάλειες σου, αν ο σύντροφος σου ειναι ικανός να σε στηρίξει να σε βοηθήσει κ να σε καθοδηγήσει καπου καπου δεν είναι κακό. Εισαι σε ενα φορουμ που παρα πολλα κορίτσια ανάμεσα τους κ εγω παγιδεύτηκαν πολυ για να μπορέσουν να συλλάβουν,να κρατήσουν,να αντέξουν,να γεννήσουν,να χάσουν καποιες, να ξανα προσπαθήσουν κ αλλα τόσα προβληματα μα κ ευτυχία που ειμαι σίγουρη πως πολλα απο αυτα τα κορίτσια αν διαβάσουν το μνμ σου θα στεναχωρηθούν κ θα εκνευριστούν αρκετά. Κοιτα γυρω σου...μετρα τις αντοχές σου...κ για εμενα ζήσε αυτη την ευλογία κ στήριξε την επιλογη σου μεχρι τέλους. Ο θεος μαζι σου.

[Guest]

Δε θα σου μιλήσω και εγώ αντικειμενικά γιατι αντίθετα εγώ προσπαθώ όπως και άλλες κοπέλες εδώ μεσα. Θα παω τον εαυτο μου καποια χρονια πριν στα 27 οπου ΔΕΝ ηθελα να κανω παιδι. Θα ειμαι λιγο αυστηρη ομως και θα σου πω πως αν και εισαι ολοκληρη γυναικα, το να πιεσεις τον φιλο σου να κανετε παιδι επειδη ηθελες μια αλλαγη στη ζωή σου ήταν ανωριμο εξαρχης. Δεν ηταν δηλαδη ατύχημα/απροσεξία. Ηταν συνειδητο λάθος. Δε θα σε καταδικασω για αυτο (αλλωστε ποια ειμαι εγω για να το κανω). Ουτως η αλλως η τιμωρια μας παντα ειναι το ιδιο το αποτελεσμα. Για καποια που ειναι ευλογια η εγκυμοσυνη για σενα τωρα ηρθε ως "τιμωρια"σε μια λαθος συνειδητη επιλογη. επειδή ολοι κανουμε λαθη ομως (αλλοι μεγαλυτερα αλλοι μικροτερα), θα σου ελεγα οτι την απάντηση μαλλον την ξέρεις ήδη. Τη νιώθεις μεσα σου. Φαντασου τον εαυτο σου την επομενη μέρα της γέννας ή την επόμενη μέρα της έκτρωσης. Οσο μπορείς. Τι απο τα δυο δεν μπορεις να διαχειριστεις? Τι απο τα δυο δε θα μπορείς να αντέξεις σε 2-3 -10 χρονια απο τωρα? αυτο που νιωθεις να σε πνιγει αυτη ειναι και η λύση σου. Θα πανε ολα καλα απο δω και περα οποια αποφαση και αν παρεις, ωστοσο φρόντισε και για τοδικο σου καλο, να σκεφτεσαι τα πραγματα στις αληθινες τους προεκτασες και οχι σαν μια αλλαγη επειδη βαρεθηκες την καθημερινοτητα σου. Τα καλυτερα σου ευχομαι και εδω μεσα οποια αποφαση και να παρεις θα βρεις καποια κοπελα να σου σταθει εστω και πισω απο την ανωνυμια ενος φορουμ!

ΥΓ Ποτέ μη συγκρίνεσαι με τη μανα σου. Εγω αντιθετως πιστευω οτι οι ωριμοι ανθρωποι φιλτραρουν αυτα που εχουν ζησει και δεν επαναλαμβάνουν ό,τι δεν τους άρεσε να τους κανουν.!!

[Guest]

Συμφωνω με τα κορίτσια παραπάνω.Χρειάζεται να τα βρεις με τον εαυτο σου κ να δουλέψεις πολυ μαζι του οποια αποφαση και να παρεις.Θελει χρονο,κοπο κ δυναμη.Στο εύχομαι.

[Elina Georgakaki]

στις πριν 12 λεπτά, ο/η Fainareti είπε:

Elina καλως ήλθες στο φορουμ.

Θα προσπαθήσω να δω το θέμα σου αντικειμενικά και οχι εγωιστικά και δεν θα σου πω τα κλασσικά "Άλλες προσπαθούν χρόνια κτλ". Αντικειμενικά λοιπόν σου λεω πως καλό θα είναι να λύσεις τα προβληματά σου πρώτα πρώτα για εσένα. Είσαι λοιπόν μια γυναίκα λίγο πριν τα 30, που έχει την ευλογία να της έρθει ενα παιδί , αλλά φοβάται πως αυτά που πέρασε θα τα κάνει στο παιδί της...εύλογα λοιπόν και με κάθε ειλικρίνια θα σου πω το εξής " Ξέρεις καμια γυναίκα που όταν μένει έγκυος δεν φοβάται οτι θα μοιάσει στη μητέρα της;;;;;" Και αυτός ο φόβος αρκεί για να ρίξεις ενα παιδί; Υποσυνήδειτα όλες πιστεύουμε οτι θα μοιάσουμε στη μάνα μας, και όλες θέλουμε να πιστεύουμε οτι δεν θα το κάνουμε, κανείς όμως δεν μπορεί με σιγουριά να μας πει τι θα γίνει στο τέλος. Μπορεί να είμαστε μια καλύτερη ή και μια χειρότερη μάνα, απο την μητέρα που μας μεγάλωσε, το σίγουρο όμως είναι, οτι το παιδί το μόνο που θέλει είναι αγάπη. Μπορείς να του την δώσεις; Ειμαι σίγουρη πως μπορείς!!!

Αν με ρωτάς αν είναι καλύτερα να το ρίξεις ή να το κρατήσεις με το φόβο μη περάσει τα ίδια, είναι σαν να με ρωτάς αν θα πάρεις τον εύκολο δρόμο (αυτή τη φορά και κάθε φόρα που θα σου τυχαίνει μια εγκυμοσύνη) ή αν θα νικήσεις το παρελθόν και θα φτιάξεις ενα δικό σου καινούργιο και όμορφο μέλλον. Θες να δοκιμάσεις ή να τα παρατήσεις αυτη τη φορά και κάθε φορά? Να σκέφτεσαι πάντα πως υπάρχει η βοήθεια ψυχολόγου που μπορεί να σε συμβουλεύει κατα την διάρκεια της εγκυμοσύνης σου, αλλά και μετα για οποιοδήποτε θέμα προκύψει ,πολύ καλύτερα απο εμένα και τον καθένα.

Την τελική απόφαση σαφώς θα την πάρεις εσυ με τον σύντροφο σου, αλλα όποια και αν πάρεις ζύγισε καλά ποιός θα πληρώσει εν τέλει τα δικά σου " προβλήματα -φοβίες "... εύχομαι να μην είναι το παιδί... Οτι και αν αποφασίσεις σου εύχομαι να είσαι δυνατή και να κοιτάς μόνο μπροστά.

Με πολύ αγάπη.

Αγαπητή Fainareti,

Σε ευχαριστώ πάρα πολυ για την απάντηση σου. 

Η αληθεια είναι πως με συγκίνησε.

Απλα προσπαθώ να πάρω τη "σωστή" απόφαση και μου ειναι ειλικρινά απιστευτα δυσκολο, γιατι δεν χωράνε λάθη σε κάτι τετοιο.

Εχει απόλυτο δικιο , ειναι δικα μου προβληματα και απλα δεν θελω με τιποτα να τα μεταφερω στο παιδι..

[Elina Georgakaki]

στις πριν 14 λεπτά, ο/η NicolVall είπε:

Καλησπέρα @Elina Georgakaki καταρχην όσα θα πω ειναι η γνώμη μου κ δεν εχω κανεναν σκοπο να σε προσβάλω ή να παρεξηγηθεις! θεωρώ πως ξεκιναει τελείως λάθος ολη η στάση σου προς το θεμα παιδι. Δεν φέρνουμε ενα παιδι στον κόσμο για να ξεκολλήσουμε κ να παμε παρακάτω γιατί θέλουμε μια αλλαγή...οταν θελουμε μια αλλαγη με το σύντροφο μας παμε ενα ταξιδι,σχεδιάζουμε το μελλον μας,συζούμε,παντρευομαστε ή τελοσπάντων κανουμε 1002 αλλα πραγματα που επιφέρουν αλλαγη στην ψυχολογία μας ή στην σχέση μας κ μπορουμε να τα διαχειριστούμε. Το να γεννήσεις κ να μεγαλώσεις εναν άνθρωπο κ να εισαι υπεύθυνος για αυτον σε ολη σου την ζωή ειναι η πιο σημαντική απόφαση που πρεπει να παρει ενας ανθρωπος κ κατα την γνώμη μου κατα κύριο λογο μια ώριμη γυναίκα κ μετέπειτα μητέρα.

λες πως οι γονεις σου σου εχουν μεταφέρει πως εισαι παιδι ενώ εισαι ολόκληρη γυναίκα ... συγνώμη αλλά εγω δεν διαβασα μνμ απο μια ολόκληρη γυναίκα ...

εγω αυτό που διακρίνω από το μνμ σου είναι μια απαξίωση προς τον εαυτό σου κ μια σύγκριση με την μητέρα σου που για τους δικους της λόγους δεν ηταν όπως θα ηθελες ισως εσυ να ηταν διπλα σου κ μια επιτηδευμένη ταύτιση μαζι της γιατι ισως σε βολευει πισω απο την ανυπαρξία της  να κρύβεις τον δικό σου εγωισμό κ την δική σου ανωριμότητα.

Το τι απόφαση θα παρεις σιγουρα δεν θα στο πω εγω όπως κ δεν εχει κανεις το δικαίωμα περα απο εσενα κ τον σύντροφο σου να αποφασίσετε. Εγω αυτο που θα σε συμβουλέψω ειναι να πατήσεις στα πόδια σου να συνέλθεις να κατσεις να μετρήσεις αν εισαι πιο δυνατή απο τους φόβους σου κ τις ανασφάλειες σου, αν ο σύντροφος σου ειναι ικανός να σε στηρίξει να σε βοηθήσει κ να σε καθοδηγήσει καπου καπου δεν είναι κακό. Εισαι σε ενα φορουμ που παρα πολλα κορίτσια ανάμεσα τους κ εγω παγιδεύτηκαν πολυ για να μπορέσουν να συλλάβουν,να κρατήσουν,να αντέξουν,να γεννήσουν,να χάσουν καποιες, να ξανα προσπαθήσουν κ αλλα τόσα προβληματα μα κ ευτυχία που ειμαι σίγουρη πως πολλα απο αυτα τα κορίτσια αν διαβάσουν το μνμ σου θα στεναχωρηθούν κ θα εκνευριστούν αρκετά. Κοιτα γυρω σου...μετρα τις αντοχές σου...κ για εμενα ζήσε αυτη την ευλογία κ στήριξε την επιλογη σου μεχρι τέλους. Ο θεος μαζι σου.

Σε ευχαριστω για το μνμ σου. 

Δεν θα διακιολογηθω για το τροπο που το εγραψα (βιαστηκα να μιλησω στη δουλεια που ειμαι και που εμαθα πως ειμαι εγκυος πριν απο 6 μερες και δεν σκεφτομαι τπτ αλλο απο το παρω τη σωστη αποφαση).

Κρατω τα λογια σου που μου φανηκαν πολυ σπουδαια και συμφωνω σε πολλα που εχουν να κανω με τα ψυχολογικα και τη μανα μου και σε καμια περιπτωση δεν ειμαι εδω για να θίξω κανεναν.

 

[Elina Georgakaki]

στις πριν 9 λεπτά, ο/η Kat-Cat είπε:

Δε θα σου μιλήσω και εγώ αντικειμενικά γιατι αντίθετα εγώ προσπαθώ όπως και άλλες κοπέλες εδώ μεσα. Θα παω τον εαυτο μου καποια χρονια πριν στα 27 οπου ΔΕΝ ηθελα να κανω παιδι. Θα ειμαι λιγο αυστηρη ομως και θα σου πω πως αν και εισαι ολοκληρη γυναικα, το να πιεσεις τον φιλο σου να κανετε παιδι επειδη ηθελες μια αλλαγη στη ζωή σου ήταν ανωριμο εξαρχης. Δεν ηταν δηλαδη ατύχημα/απροσεξία. Ηταν συνειδητο λάθος. Δε θα σε καταδικασω για αυτο (αλλωστε ποια ειμαι εγω για να το κανω). Ουτως η αλλως η τιμωρια μας παντα ειναι το ιδιο το αποτελεσμα. Για καποια που ειναι ευλογια η εγκυμοσυνη για σενα τωρα ηρθε ως "τιμωρια"σε μια λαθος συνειδητη επιλογη. επειδή ολοι κανουμε λαθη ομως (αλλοι μεγαλυτερα αλλοι μικροτερα), θα σου ελεγα οτι την απάντηση μαλλον την ξέρεις ήδη. Τη νιώθεις μεσα σου. Φαντασου τον εαυτο σου την επομενη μέρα της γέννας ή την επόμενη μέρα της έκτρωσης. Οσο μπορείς. Τι απο τα δυο δεν μπορεις να διαχειριστεις? Τι απο τα δυο δε θα μπορείς να αντέξεις σε 2-3 -10 χρονια απο τωρα? αυτο που νιωθεις να σε πνιγει αυτη ειναι και η λύση σου. Θα πανε ολα καλα απο δω και περα οποια αποφαση και αν παρεις, ωστοσο φρόντισε και για τοδικο σου καλο, να σκεφτεσαι τα πραγματα στις αληθινες τους προεκτασες και οχι σαν μια αλλαγη επειδη βαρεθηκες την καθημερινοτητα σου. Τα καλυτερα σου ευχομαι και εδω μεσα οποια αποφαση και να παρεις θα βρεις καποια κοπελα να σου σταθει εστω και πισω απο την ανωνυμια ενος φορουμ!

ΥΓ Ποτέ μη συγκρίνεσαι με τη μανα σου. Εγω αντιθετως πιστευω οτι οι ωριμοι ανθρωποι φιλτραρουν αυτα που εχουν ζησει και δεν επαναλαμβάνουν ό,τι δεν τους άρεσε να τους κανουν.!!

Αγαπητή Kat- Cat,

 

ευχαριστω και σε ενα για τα λογια σου. 

Το συντροφο μου το ξερω απο τα 16 μου. Ειμασταν και τοτε μαζι.

Ειναι ο μονος αντρας π ειπα πως ναι μπορω να κανω παιδι.

Και οταν τ ειπα να προχωρησουμε συνειδητα το εννοουσα το φανταζομουν να το κραταμε αγκαλια το μωρο κ τρελαινομουν απο χαρα .

Οταν εμαθα ομως πως ειμαι εγκυος.. ενιωσα απιστευτο φοβο...

Απλα ακομα προσπαθω να παρω τη "σωστη " αποφαση..

 

[Elina Georgakaki]

στις πριν 9 λεπτά, ο/η Athena D. είπε:

Συμφωνω με τα κορίτσια παραπάνω.Χρειάζεται να τα βρεις με τον εαυτο σου κ να δουλέψεις πολυ μαζι του οποια αποφαση και να παρεις.Θελει χρονο,κοπο κ δυναμη.Στο εύχομαι.

Ευχαριστω παρα πολυ .. ευχομαι να παρω τη σωστη αποφαση..

[Λευτέρης]

Καλησπέρα κι από μενα και καλωσηρθες!

Θα σου πω με τη σειρα μου ότι συμφωνω με τις απαντησεις των κοριτσιων, ειδικοτερα με αυτο που λεει η @NicolVall ότι όταν νιώθουμε ότι θελουμε μια αλλαγη δε νομιζω ότι το παιδι είναι η πιο σοφη επιλογή....

Επισης συμφνω απολυτα με την φιλεναδα μου @FainaretiΑν νιώθεις ότι εχεις καποια ψυχολογικα θεματα που πρεπει να εμβαθύνεις, να αντιμετωπίσεις και να διαχειριστείς, τοτε ασχετα με το τι αποφαση θα παρεις με την εγκυμοσυνη σου, καλο θα ηταν να το κανεις... Υπαρχουν πολλοι που μπορουν να σε βοηθησουν γιατι όπως τα παρουσιάζεις δεν ξερω αν θα "περασουν" ποτε αυτές σου οι σκεψεις αν δεν τις αντιμετωπίσεις, ειτε σε αυτην ειτε σε επομενη εγκυμοσυνη.

Δεν προκειται να σου πω να μην το κανεις ή να το κανεις, φυσικα αυτο είναι καθαρα δικη σου αποφαση, απλα σκεψου το πολύ καλα, σιγουρα αν νιώθεις ότι δεν μπορεις να του δωσεις την αγαπη που χρειαζεται για να μεγαλώσει τοτε μαλλον θα πρεπει να το σκεφτεις οντως πολύ σοβαρα, από την άλλη ολες εχουμε θεματα, φοβιες, αγχη έναν κακο χαμο στην εγκυμοσυνη μας και αν το θελεις το αντιμετωπίζεις..... Δεν ξερω τι να σου πω, το μονο ότι είναι πολύ κριμα που εχεις βαλει τον εαυτο σου σε αυτή τη θεση να παρει μια τοσο δυσκολη αποφαση... Γιατι για να το συζητάς εδώ και να ψάχνεις απασντησεις δεν εισαι σιγουρη ότι θελεις να το ριξεις, αλλιως θα το εκανες και δεν θα εδινες λογαριασμο σε κανενα (φανταζομαι!) οποτε μηπως πρεπει να επικεντρωθείς σε αυτή σου την αμφιβολια που σε εφερε εδώ σημερα? μηπως αυτή είναι η αγαπη για το μωρο σου? ?(λεω εγω τωρα.....)

Φιλικα

[Guest]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Elina Georgakaki είπε:

Αγαπητή Kat- Cat,

 

ευχαριστω και σε ενα για τα λογια σου. 

Το συντροφο μου το ξερω απο τα 16 μου. Ειμασταν και τοτε μαζι.

Ειναι ο μονος αντρας π ειπα πως ναι μπορω να κανω παιδι.

Και οταν τ ειπα να προχωρησουμε συνειδητα το εννοουσα το φανταζομουν να το κραταμε αγκαλια το μωρο κ τρελαινομουν απο χαρα .

Οταν εμαθα ομως πως ειμαι εγκυος.. ενιωσα απιστευτο φοβο...

Απλα ακομα προσπαθω να παρω τη "σωστη " αποφαση..

 

Δε στα λεω με κακια τα παραπάνω πιστευω το καταλαβαινεις! Θα δεις τι θα κανεις και ειμαι σιγουρη οτι μονο κουβεντιαζοντας με τον εαυτο σου ειλικρινα μπορεις να αποφασισεις και να πορευτεις και στο μελλον!