Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Λοιπον κορίτσια επειδή είμαι στο στάδιο που περιμένω να γεννήσω κ δεν έχω καθόλου εμεπιρία από αυτά αν θέλετε αφηγηθείτε την δική σας ιστορία όταν καταλάβατε ότι έπρεπε να πάτε στην κλινική ,τι ακολούθησε κ πως εξελίχθηκαν τα πράγματα! Εϊμαι όλο αυτια!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • Απαντήσεις 324
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Το πρωτο μου παιδι το γεννησα με καισαρικη στην 39η εβδομαδα!Ολα πηγαν καλα και δεν ειχα ιδεα τι σημαινουν συσπασεις και ρηξη υμενων!Στο δευτερο παιδι μου,ηταν Καθαρα Δευτερα αυτου του μηνα και πηγαινα να ξαπλωσω για βραδυ.Πριν 3 μερες να σημειωσω οτι ειχα κατι πονους σαν περιοδου και δεν περνουσαν με τιποτα!Συσπασεις της μητρας ειπε ο γιατρος,ξεκουραση και οχι αγχος!Πως να μην ειχα ομως αφου δεν ηξερα καν που θα γεννουσα!Ολα στραβα πηγαιναν!Τεσπα,γυρω στις 02:45 ξημερωματα Τριτης πια και ενω το πρωι ειχα κανονισει να παμε Φλωρινα για να δω γιατρο και να κανονισω ραντεβου για καισαρικη στις 20 Μαρτη,ξαφνικα ενω ημουν χαλαρη και ξαπλωμενη,νιωθω να τρεχουν υγρα,σαν να κατουριεμαι!!Λεω απο μεσα μου κατουρηθηκα,ξεφτιλιστηκα:blush: και πηγα να αλλαξω!Αλλαξα και ξαναξαπλωσα και αρχισαν παλι να τρεχουν υγρα,πιο πολλα...Πηγα τουαλετα και ειδα λιγη βλεννα με αιματακι στην σερβιετα...Αυτο ηταν ειπα,εσπασαν τα νερα!Παω στον αντρα μου τον ξυπναω και του λεω:''δεν θελω να σε αναστατωσω,αλλα νομιζω οτι εσπασαν τα νερα''.Το επαθε το εγκεφαλικο και αρχισε να τρεχει πανικοβλητος!Δεν ενιωθα πονους,τιποτα...Ηρθαν οι δικοι του να προσεχουν τον αλλο γιο μας και φυγαμε με μια θεια του για Φλωρινα!Περασαμε ενα βουνο,χιονιζε κιολας,οι στροφες με ζαλιζαν και εκανα και εμετο και ειχα και τα υγρα,μαυρο χαλι!!Εφτασα στο νοσοκομειο μεσα στην αηδια:woohoo: και δεν ειχα καν τα ρουχα του μωρου μαζι,γιατι τα ειχα στην Αθηνα ακομη...πηρα τους δικους μου να ξεκινησουν απο Αθηνα και ξεκινησε η διαδικασια προετοιμασιας μου για χειρουργειο!Να φανταστεις πανω στον πανικο δεν ειχα παρει σχεδον τιποτα μαζι μου!!Αστα!!08:20 γεννησα τον κουκλο μου στην 37η εβδομαδα!3200!Γι'αυτο οχι κουραση και αγχος,την πατησα απο αυτα και ευτυχως δεν βγηκε προωρο!Αν ειναι φυσιολογικος τοκετος,μην τρομαξεις αν δεις οτι κατουριεσαι...αντε με το καλο!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Το πρωτο μου παιδι το γεννησα με καισαρικη στην 39η εβδομαδα!Ολα πηγαν καλα και δεν ειχα ιδεα τι σημαινουν συσπασεις και ρηξη υμενων!Στο δευτερο παιδι μου,ηταν Καθαρα Δευτερα αυτου του μηνα και πηγαινα να ξαπλωσω για βραδυ.Πριν 3 μερες να σημειωσω οτι ειχα κατι πονους σαν περιοδου και δεν περνουσαν με τιποτα!Συσπασεις της μητρας ειπε ο γιατρος,ξεκουραση και οχι αγχος!Πως να μην ειχα ομως αφου δεν ηξερα καν που θα γεννουσα!Ολα στραβα πηγαιναν!Τεσπα,γυρω στις 02:45 ξημερωματα Τριτης πια και ενω το πρωι ειχα κανονισει να παμε Φλωρινα για να δω γιατρο και να κανονισω ραντεβου για καισαρικη στις 20 Μαρτη,ξαφνικα ενω ημουν χαλαρη και ξαπλωμενη,νιωθω να τρεχουν υγρα,σαν να κατουριεμαι!!Λεω απο μεσα μου κατουρηθηκα,ξεφτιλιστηκα:blush: και πηγα να αλλαξω!Αλλαξα και ξαναξαπλωσα και αρχισαν παλι να τρεχουν υγρα,πιο πολλα...Πηγα τουαλετα και ειδα λιγη βλεννα με αιματακι στην σερβιετα...Αυτο ηταν ειπα,εσπασαν τα νερα!Παω στον αντρα μου τον ξυπναω και του λεω:''δεν θελω να σε αναστατωσω,αλλα νομιζω οτι εσπασαν τα νερα''.Το επαθε το εγκεφαλικο και αρχισε να τρεχει πανικοβλητος!Δεν ενιωθα πονους,τιποτα...Ηρθαν οι δικοι του να προσεχουν τον αλλο γιο μας και φυγαμε με μια θεια του για Φλωρινα!Περασαμε ενα βουνο,χιονιζε κιολας,οι στροφες με ζαλιζαν και εκανα και εμετο και ειχα και τα υγρα,μαυρο χαλι!!Εφτασα στο νοσοκομειο μεσα στην αηδια:woohoo: και δεν ειχα καν τα ρουχα του μωρου μαζι,γιατι τα ειχα στην Αθηνα ακομη...πηρα τους δικους μου να ξεκινησουν απο Αθηνα και ξεκινησε η διαδικασια προετοιμασιας μου για χειρουργειο!Να φανταστεις πανω στον πανικο δεν ειχα παρει σχεδον τιποτα μαζι μου!!Αστα!!08:20 γεννησα τον κουκλο μου στην 37η εβδομαδα!3200!Γι'αυτο οχι κουραση και αγχος,την πατησα απο αυτα και ευτυχως δεν βγηκε προωρο!Αν ειναι φυσιολογικος τοκετος,μην τρομαξεις αν δεις οτι κατουριεσαι...αντε με το καλο!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Το πρωτο μου παιδι το γεννησα με καισαρικη στην 39η εβδομαδα!Ολα πηγαν καλα και δεν ειχα ιδεα τι σημαινουν συσπασεις και ρηξη υμενων!Στο δευτερο παιδι μου,ηταν Καθαρα Δευτερα αυτου του μηνα και πηγαινα να ξαπλωσω για βραδυ.Πριν 3 μερες να σημειωσω οτι ειχα κατι πονους σαν περιοδου και δεν περνουσαν με τιποτα!Συσπασεις της μητρας ειπε ο γιατρος,ξεκουραση και οχι αγχος!Πως να μην ειχα ομως αφου δεν ηξερα καν που θα γεννουσα!Ολα στραβα πηγαιναν!Τεσπα,γυρω στις 02:45 ξημερωματα Τριτης πια και ενω το πρωι ειχα κανονισει να παμε Φλωρινα για να δω γιατρο και να κανονισω ραντεβου για καισαρικη στις 20 Μαρτη,ξαφνικα ενω ημουν χαλαρη και ξαπλωμενη,νιωθω να τρεχουν υγρα,σαν να κατουριεμαι!!Λεω απο μεσα μου κατουρηθηκα,ξεφτιλιστηκα:blush: και πηγα να αλλαξω!Αλλαξα και ξαναξαπλωσα και αρχισαν παλι να τρεχουν υγρα,πιο πολλα...Πηγα τουαλετα και ειδα λιγη βλεννα με αιματακι στην σερβιετα...Αυτο ηταν ειπα,εσπασαν τα νερα!Παω στον αντρα μου τον ξυπναω και του λεω:''δεν θελω να σε αναστατωσω,αλλα νομιζω οτι εσπασαν τα νερα''.Το επαθε το εγκεφαλικο και αρχισε να τρεχει πανικοβλητος!Δεν ενιωθα πονους,τιποτα...Ηρθαν οι δικοι του να προσεχουν τον αλλο γιο μας και φυγαμε με μια θεια του για Φλωρινα!Περασαμε ενα βουνο,χιονιζε κιολας,οι στροφες με ζαλιζαν και εκανα και εμετο και ειχα και τα υγρα,μαυρο χαλι!!Εφτασα στο νοσοκομειο μεσα στην αηδια:woohoo: και δεν ειχα καν τα ρουχα του μωρου μαζι,γιατι τα ειχα στην Αθηνα ακομη...πηρα τους δικους μου να ξεκινησουν απο Αθηνα και ξεκινησε η διαδικασια προετοιμασιας μου για χειρουργειο!Να φανταστεις πανω στον πανικο δεν ειχα παρει σχεδον τιποτα μαζι μου!!Αστα!!08:20 γεννησα τον κουκλο μου στην 37η εβδομαδα!3200!Γι'αυτο οχι κουραση και αγχος,την πατησα απο αυτα και ευτυχως δεν βγηκε προωρο!Αν ειναι φυσιολογικος τοκετος,μην τρομαξεις αν δεις οτι κατουριεσαι...αντε με το καλο!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Το πρωτο μου παιδι το γεννησα με καισαρικη στην 39η εβδομαδα!Ολα πηγαν καλα και δεν ειχα ιδεα τι σημαινουν συσπασεις και ρηξη υμενων!Στο δευτερο παιδι μου,ηταν Καθαρα Δευτερα αυτου του μηνα και πηγαινα να ξαπλωσω για βραδυ.Πριν 3 μερες να σημειωσω οτι ειχα κατι πονους σαν περιοδου και δεν περνουσαν με τιποτα!Συσπασεις της μητρας ειπε ο γιατρος,ξεκουραση και οχι αγχος!Πως να μην ειχα ομως αφου δεν ηξερα καν που θα γεννουσα!Ολα στραβα πηγαιναν!Τεσπα,γυρω στις 02:45 ξημερωματα Τριτης πια και ενω το πρωι ειχα κανονισει να παμε Φλωρινα για να δω γιατρο και να κανονισω ραντεβου για καισαρικη στις 20 Μαρτη,ξαφνικα ενω ημουν χαλαρη και ξαπλωμενη,νιωθω να τρεχουν υγρα,σαν να κατουριεμαι!!Λεω απο μεσα μου κατουρηθηκα,ξεφτιλιστηκα:blush: και πηγα να αλλαξω!Αλλαξα και ξαναξαπλωσα και αρχισαν παλι να τρεχουν υγρα,πιο πολλα...Πηγα τουαλετα και ειδα λιγη βλεννα με αιματακι στην σερβιετα...Αυτο ηταν ειπα,εσπασαν τα νερα!Παω στον αντρα μου τον ξυπναω και του λεω:''δεν θελω να σε αναστατωσω,αλλα νομιζω οτι εσπασαν τα νερα''.Το επαθε το εγκεφαλικο και αρχισε να τρεχει πανικοβλητος!Δεν ενιωθα πονους,τιποτα...Ηρθαν οι δικοι του να προσεχουν τον αλλο γιο μας και φυγαμε με μια θεια του για Φλωρινα!Περασαμε ενα βουνο,χιονιζε κιολας,οι στροφες με ζαλιζαν και εκανα και εμετο και ειχα και τα υγρα,μαυρο χαλι!!Εφτασα στο νοσοκομειο μεσα στην αηδια:woohoo: και δεν ειχα καν τα ρουχα του μωρου μαζι,γιατι τα ειχα στην Αθηνα ακομη...πηρα τους δικους μου να ξεκινησουν απο Αθηνα και ξεκινησε η διαδικασια προετοιμασιας μου για χειρουργειο!Να φανταστεις πανω στον πανικο δεν ειχα παρει σχεδον τιποτα μαζι μου!!Αστα!!08:20 γεννησα τον κουκλο μου στην 37η εβδομαδα!3200!Γι'αυτο οχι κουραση και αγχος,την πατησα απο αυτα και ευτυχως δεν βγηκε προωρο!Αν ειναι φυσιολογικος τοκετος,μην τρομαξεις αν δεις οτι κατουριεσαι...αντε με το καλο!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

πωπω...καλα φοβερή κατάσταση! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!Κ εγώ έχω τέτοιους πόνους,ωρες ωρες ανυπόφορους. Μάλλον κ εγω από μέρα σε μέρα είμαι!!Τα νερά όταν έσπασαν εσύ ένιωθες να κατουράς ή κάτι που δεν το έλεγχες;

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

πωπω...καλα φοβερή κατάσταση! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!Κ εγώ έχω τέτοιους πόνους,ωρες ωρες ανυπόφορους. Μάλλον κ εγω από μέρα σε μέρα είμαι!!Τα νερά όταν έσπασαν εσύ ένιωθες να κατουράς ή κάτι που δεν το έλεγχες;

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

πωπω...καλα φοβερή κατάσταση! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!Κ εγώ έχω τέτοιους πόνους,ωρες ωρες ανυπόφορους. Μάλλον κ εγω από μέρα σε μέρα είμαι!!Τα νερά όταν έσπασαν εσύ ένιωθες να κατουράς ή κάτι που δεν το έλεγχες;

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

πωπω...καλα φοβερή κατάσταση! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!Κ εγώ έχω τέτοιους πόνους,ωρες ωρες ανυπόφορους. Μάλλον κ εγω από μέρα σε μέρα είμαι!!Τα νερά όταν έσπασαν εσύ ένιωθες να κατουράς ή κάτι που δεν το έλεγχες;

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πάντως μην το έχεις για δεδομένο ότι θα σπάσουν τα νερά. Εμένα και στις δύο γέννες μου έσπασε τα νερά ο γιατρός προς το τέλος.Οι συσπάσεις μου ξεκίνησαν στην πρώτη γέννα στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 11 το βράδυ έλεγα ότι αποκλείεται να είναι πόνοι γέννας. Τελικά κατά τις 4 τα ξημερώματα πήγα στο μαιευτήριο νομίζοντας ότι δε θα με κρατήσουν γιατί μου είχε καρφωθεί ότι είναι ψευδόπονοι.

Γέννησα στις 9 το πρωί φυσιολογικά με επισκληρίδιο και όλα γίναν στην ώρα τους και όπως έπρεπε. Ο άντρας μου ήταν μαζί μου και τις 2 φορές και είναι ότι ώραιότερο έχουμε ζήσει.

Σου εύχομαι να γεννήσεις φυσιολογικά και να το ευχαριστηθείς όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο όπως σου το λέω!!

Να ξέρεις ότι αυτές τις στιγμές θα τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πάντως μην το έχεις για δεδομένο ότι θα σπάσουν τα νερά. Εμένα και στις δύο γέννες μου έσπασε τα νερά ο γιατρός προς το τέλος.Οι συσπάσεις μου ξεκίνησαν στην πρώτη γέννα στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 11 το βράδυ έλεγα ότι αποκλείεται να είναι πόνοι γέννας. Τελικά κατά τις 4 τα ξημερώματα πήγα στο μαιευτήριο νομίζοντας ότι δε θα με κρατήσουν γιατί μου είχε καρφωθεί ότι είναι ψευδόπονοι.

Γέννησα στις 9 το πρωί φυσιολογικά με επισκληρίδιο και όλα γίναν στην ώρα τους και όπως έπρεπε. Ο άντρας μου ήταν μαζί μου και τις 2 φορές και είναι ότι ώραιότερο έχουμε ζήσει.

Σου εύχομαι να γεννήσεις φυσιολογικά και να το ευχαριστηθείς όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο όπως σου το λέω!!

Να ξέρεις ότι αυτές τις στιγμές θα τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πάντως μην το έχεις για δεδομένο ότι θα σπάσουν τα νερά. Εμένα και στις δύο γέννες μου έσπασε τα νερά ο γιατρός προς το τέλος.Οι συσπάσεις μου ξεκίνησαν στην πρώτη γέννα στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 11 το βράδυ έλεγα ότι αποκλείεται να είναι πόνοι γέννας. Τελικά κατά τις 4 τα ξημερώματα πήγα στο μαιευτήριο νομίζοντας ότι δε θα με κρατήσουν γιατί μου είχε καρφωθεί ότι είναι ψευδόπονοι.

Γέννησα στις 9 το πρωί φυσιολογικά με επισκληρίδιο και όλα γίναν στην ώρα τους και όπως έπρεπε. Ο άντρας μου ήταν μαζί μου και τις 2 φορές και είναι ότι ώραιότερο έχουμε ζήσει.

Σου εύχομαι να γεννήσεις φυσιολογικά και να το ευχαριστηθείς όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο όπως σου το λέω!!

Να ξέρεις ότι αυτές τις στιγμές θα τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πάντως μην το έχεις για δεδομένο ότι θα σπάσουν τα νερά. Εμένα και στις δύο γέννες μου έσπασε τα νερά ο γιατρός προς το τέλος.Οι συσπάσεις μου ξεκίνησαν στην πρώτη γέννα στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 11 το βράδυ έλεγα ότι αποκλείεται να είναι πόνοι γέννας. Τελικά κατά τις 4 τα ξημερώματα πήγα στο μαιευτήριο νομίζοντας ότι δε θα με κρατήσουν γιατί μου είχε καρφωθεί ότι είναι ψευδόπονοι.

Γέννησα στις 9 το πρωί φυσιολογικά με επισκληρίδιο και όλα γίναν στην ώρα τους και όπως έπρεπε. Ο άντρας μου ήταν μαζί μου και τις 2 φορές και είναι ότι ώραιότερο έχουμε ζήσει.

Σου εύχομαι να γεννήσεις φυσιολογικά και να το ευχαριστηθείς όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο όπως σου το λέω!!

Να ξέρεις ότι αυτές τις στιγμές θα τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Με το καλο κοριτσι μου!!! Εγω γεννησα κοριτσακι με καισαρικη και δεν εχω να σου περιγραψω κατι./ το μονο που ξερω ειναι οτι η διαφορα με το σπασιμο νερων με το κατουρημα ειναι οτι το τσισα μπορεις να τα σταματησεις τα νερα αν σπασουν δεν μπορεις να το κανεις και εκει ειναι η διαφορα για να το καταλαβεις οπως οτι τα ουρα μυριζουν και ειναι κιτρινα ενω τα νερα διαφανα και αοσμα!!προσεχε μην την πατησεις οπως μια γνωστη που την ξαναεπεσε για υπνο ενω ειχαν σπασει τα νερα!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Με το καλο κοριτσι μου!!! Εγω γεννησα κοριτσακι με καισαρικη και δεν εχω να σου περιγραψω κατι./ το μονο που ξερω ειναι οτι η διαφορα με το σπασιμο νερων με το κατουρημα ειναι οτι το τσισα μπορεις να τα σταματησεις τα νερα αν σπασουν δεν μπορεις να το κανεις και εκει ειναι η διαφορα για να το καταλαβεις οπως οτι τα ουρα μυριζουν και ειναι κιτρινα ενω τα νερα διαφανα και αοσμα!!προσεχε μην την πατησεις οπως μια γνωστη που την ξαναεπεσε για υπνο ενω ειχαν σπασει τα νερα!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Με το καλο κοριτσι μου!!! Εγω γεννησα κοριτσακι με καισαρικη και δεν εχω να σου περιγραψω κατι./ το μονο που ξερω ειναι οτι η διαφορα με το σπασιμο νερων με το κατουρημα ειναι οτι το τσισα μπορεις να τα σταματησεις τα νερα αν σπασουν δεν μπορεις να το κανεις και εκει ειναι η διαφορα για να το καταλαβεις οπως οτι τα ουρα μυριζουν και ειναι κιτρινα ενω τα νερα διαφανα και αοσμα!!προσεχε μην την πατησεις οπως μια γνωστη που την ξαναεπεσε για υπνο ενω ειχαν σπασει τα νερα!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Με το καλο κοριτσι μου!!! Εγω γεννησα κοριτσακι με καισαρικη και δεν εχω να σου περιγραψω κατι./ το μονο που ξερω ειναι οτι η διαφορα με το σπασιμο νερων με το κατουρημα ειναι οτι το τσισα μπορεις να τα σταματησεις τα νερα αν σπασουν δεν μπορεις να το κανεις και εκει ειναι η διαφορα για να το καταλαβεις οπως οτι τα ουρα μυριζουν και ειναι κιτρινα ενω τα νερα διαφανα και αοσμα!!προσεχε μην την πατησεις οπως μια γνωστη που την ξαναεπεσε για υπνο ενω ειχαν σπασει τα νερα!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! ;) Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):):):):)

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!! ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! ;) Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):):):):)

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!! ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! ;) Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):):):):)

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!! ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! ;) Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):):):):)

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!! ;)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συγκινήθηκα τώρα!! Ειδικά εκεί που λες ότι σε κοιτούσε με τα ματάκια της κ εγώ θα έκλαιγα κ μάλλον θα κλάψω όταν τον δω!Ανυπομονώ να δω τη φατσούλα του!Μάλλον κ εκείνος θα έχει εγωνία να με γνωρίσει χεχε!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συγκινήθηκα τώρα!! Ειδικά εκεί που λες ότι σε κοιτούσε με τα ματάκια της κ εγώ θα έκλαιγα κ μάλλον θα κλάψω όταν τον δω!Ανυπομονώ να δω τη φατσούλα του!Μάλλον κ εκείνος θα έχει εγωνία να με γνωρίσει χεχε!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συγκινήθηκα τώρα!! Ειδικά εκεί που λες ότι σε κοιτούσε με τα ματάκια της κ εγώ θα έκλαιγα κ μάλλον θα κλάψω όταν τον δω!Ανυπομονώ να δω τη φατσούλα του!Μάλλον κ εκείνος θα έχει εγωνία να με γνωρίσει χεχε!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συγκινήθηκα τώρα!! Ειδικά εκεί που λες ότι σε κοιτούσε με τα ματάκια της κ εγώ θα έκλαιγα κ μάλλον θα κλάψω όταν τον δω!Ανυπομονώ να δω τη φατσούλα του!Μάλλον κ εκείνος θα έχει εγωνία να με γνωρίσει χεχε!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Προσθήκη...