παιδια Μαιου-Ιουνιου-Ιουλ09+αδερφακια κ ερχονται κ αλλαΝο9

[filos`ifigen]

το ανοιξα με το καλο κοριτσια

[ΦΑΝΗ26]

Καλημερα!!!

Καλο 3ημερακι σε οοοοολες.. οτι κι' αν κανετε...!!

Ιφιγενεια.. με το καλο να ξαναγκαστρωθεις!!

Αχ! Τι εχω παθει? Δε θελω να ακουω για δευτερο... Μηπως περναω την "κριση" των 30...?

Πω πωωωωωω σε 6 μηνες τα κλεινω.... Και καααααποτε ελεγα, μεχρι τα 30 θα εχω 2 παιδια και στα 33 θα κανω το τριτο... Κουνια που με κουναγε.......

Ξυπνησα με βηχα-συναχι και τρελο μπουκωμα..

Η περιοδος με εχει ταραξει κι΄ αυτη... Ποταμι το αιμα.. Αρχιζω να εκνευριζομαι..

Απο κει που ο κυκλος μου ηταν 26 μερες, τωρα στις 24 ερχεται με δυνατους πονους..

Η τελευταια εξεταση ΠΑΠ εδειξε:

Πολλα πλακωδη κυτταρα απο την επιπολης και διαμεση κυριως στιβαδα του επιθηλίου, καθως και λιγα παραβασικα.

Τα κυτταρα αυτα παρουσιαζουν φλεγμονωδεις και εκφυλιστικου τυπου αλλοιωσεις .

Απο τον ενδοτραχηλο διακρινονται αρκετα αδενικα κυττρα χωρις αξιολογες αλλοιωσεις.

Στο υποστρωμα διακρινονται πολυμορφοπυρηνα και βακτηριδια κυριως γαλακτοβάκιλλοι..

Επιχρισματα ΑΡΝΗΤΙΚΑ για κακοηθεια.

Αλλοιωσεις τραχηλιτιδας..

Βαρεθηκα αν ειμαι με ενα απλικατερ στο χερι και να βαζω φαρμακα....

Δε θα στρωσει αυτος ο τραχηλος ποτε....?

Ο γιατρος μου ειπε οτι μπορω να μεινω εγκυος αμεσως, αλλα πολυ φοβαμαι..

Θελω να κανω το τεστ σε 4 μηνες παλι και να βγει ΚΑΘΑΡΟ!

Να εχω το κεφαλι μου ησυχο..

Σας επρηξα πρωι πρωι sorry...........

[zaira]

Ιφι πολύ καλόοοοοοο

έλα να έρχονται και άλλα.....

μπορούμε ,μπορούμε !!!!

έλα οι αγκάστρωτες λέμε....

Στελλίτσα Καρολίνακι ακόμα περιμένω... :-W :-W :-W :-W :-W

και μιας και το ανέφερα τι θα λέγατε να τα πούξμε εδω...

https://www.facebook.com/events/155330644585986/

αθηναίες τι λετε???

[ninina]

kαλημερα καλη κυριακη....να περασετε ομορφα οπου κ αν πατε..... εμεις χθες βγηκαμε με το μικρο,στην πλατεια της πολης μας αναψανε φανο...δεν τον εντυσα απλα βγηκαμε για λιγο γιατι ειναι κ η ωρα που κοιμομαστε...δεν ξερω τι καταλαβε αλλα κοιταζε τη φωτια με ενδιαφερον...δεν τρομαζε με τα βεγγαλικα κ τους μασκαραδες ευτηχως... φαγαμε μαζι ενα λουκανικο που δινανε στον κοσμο με πολυ ορεξη..απλωνε τα χερια σε γνωστους κ οχι μονο γι'αγκαλια κ σε καμια ωρα γυρισαμε κ επεσε ψοφιος για υπνο...... σημερα θα παμε σε παρτυ ντυμενοι......

Φανη πολλα επιστημονικα δεν ξερω,αν καταλαβα καλα εχεις αυτο που λεμε τραχηλητιδα; νομιζω δεν ειναι κατι σοβαρο πολλες γυναικες εχουν.....ειχα κ εγω ενα διαστημα πριν μεινω εγκυος στο μεγαλο...τωρα ολα οκ... για την περιοδο που λες κ εγω παρα πολυ αιμα,επερνα παντα σερβιετες απλες κ τωρα περνω τις σουπερ.....κ ενα περιεργο δεν ποναω καθολου,αυτη τη φορα το καταλαβα απο λιγα πονακια στη μεση.....κ 23 του μηνος ακριβως ουτε μερα πιο πριν η πιο αργα....

[ΦΑΝΗ26]

Kαλησπεεερα!!!

Τι κανετε??

Που χαθηκατε ΠΑΛΙ.....??

Εμεις σπιτι.. η μικρη κοιμαται, κι εγω αρααααααααααζω......

Το μπουκωμα συνεχιζεται.. Δεν εχω γευση γμτ μου..

Το πρωι βγηκαμε βολτα.. Η Αναστ. θελει ποδηλατακι..Εβλεπε να παιδια που εκαναν και ζηλευε..

Ειχα δει στα κουκου αλλα 100 ευρω μου φανηκαν πολλα.. (ή μηπως δεν ειναι και ειμαι υπερβολικη..? Δεν ξερω!.. Διαφωτιστε με...)..

Δε σας ειπα!

Ξεχασα!!

Το κοριτσι μου ηπιε χυμο........!!!!

"Δεν ειναι χυμουλης μαμα.. ειναι ζουμακι απο τα ποτοκαλια"...!!!

Μακαρι να συνεχισει ετσι... Αλλα φρουτα ουτε να τα φτυσει..

[filos`ifigen]

καλημερα τι μου κανετε?σημερα βροχη κ μεσα...δεν πειραζει...χθες ειχε τελεια μερα βγηκαμε βολτα μετα πηγαμε φαγαμε σε ενα εστιατοριο κ τα παιδια μου ησυχα φτου να μην τα ματιαξουμε λεγαμε με τον αντρα μου αν ηταν ετσι συνεχεια θα μπορουσαμε να πηγαινουμε παντου....ωραια ηταν πηραμε κ τον αερα μας μια χαρα..αλλο εσεις?

για περιοδο που λετε πριν μεινω εγκυος ειχα 7 μερες περιοδο πολυ αιμα κπολυ οινο με παυσιπονα την πρωτη μερα μετα τον κων/νο 3-4μερες περιοδο καθολου πονους καθολου προσυμπωματα πριν ειχα μια βδομαδα χαλαρα απλα τσυπ την εβλεπα κ καθολου πονοι τωρα δεν ξερω μιας κ δεν εχω ακομα περιοδο 1,5χρονο ανευ δεν μου ελειψε κιολας να πω την αληθεια...

οσο για τα φρουτα ο γιος μου στους γονεις μου ετρωγε κ μη,λο κ μπανανα και μανταρινι εδω μονομπανανα και ισως κανα μηλο αλλα πινε χυμο..μην αγχωνεσαι θα αρχισει οταν θελει κ εκεινη...κ εμενα γυρω στα 2 ηπιε χυμο αλλα ετρωγε μπανανα οταν σταματησαμε την ετοιμη φρουτοκρεμα μιας κ φρεσκια δεν την ηθελε η μικρη μου την στυβω χυμο μανταρινι κ τρελεννετε

[barbie]

καλησπερα κουκλες.....πως ειστε...εγω εχω αφορητο βηχα....μ εχει εξοντωσει αυριο πρωι θα τηλ τον γυναικολογο να δω τι θαμου πει,αλλα μιλαμε για πολυ ζόοοοορι....

Εχω κ τον μικρο με πυρετο τριτη μερα σημερα...δραματικη κατασταση...θα τον παω κ αυτον αυριο παιδιατρο αν δεν υποχωρησει...

Φανη,δεν καταλαβα κ πολλα για το τεστ που εγραφες αλλα αφου νιιωθεις καλυτερα να το ξανακανεις για να εισαι εσυ υσηχη...

100 ευρ. μαλλον ειναι πολλα για ποδηλατακι αλλα κ παλι αναλογα τι ειναι..εμεις περυσι του πηραμε απο τα κουκου αυτα τα τριροδα νομιζω γυρω σστα 55 ευρω.κ φετος θα του παρω μικρο ΒΜΧ, κ απο ερευνα αγορας που εκανα κ τα καλυτερα φτανουν στα 70 με 80 ευρ.

αντε ποτε θα ανοιξει ο παλιοκαιρος να βγουμε επιτελους.....

Ιφι,περαστικα κ σε σενα αλλα απ οτι καταλαβα εισαι καλυτερα.....

Παω να κανενα κανενα ζεστο παλι........δεν παλευεται αυτος ο βηχας......

καλο βραδυ σε ολες!!!!!!

[filos`ifigen]

http://www.paneschicco.gr/contact

[filos`ifigen]

καλημερα ξεχασα να σχολιασω για τα ποδηλατα εμεις πηραμε πριν 1,5 χρονο στα 1 του γενεθλεια τα ποδηλατα με το χερουλι τα οποα αργοτερα τα βγαζεις κ παει μονο του το παιδι 50 ευρω περισυ ενας φιλος μας εκανε τα καθαρα 3κικλα το οποιο θελει πηδαλιο κι εχει λιγες μερες που εμαθε να κανει μονος του αλλα αυτο το εχουμε μεσα στο σπιτι κ με αυτο ειμαστε καθε μερα ειναι το αμαξι μας θελει να βαζει τη γεωργια πανω κ την παει βολτα δεν τα προλαβα νατα βγαλω φωτο πολυ γελιο...τωρα τα bmx στυλ ειναι απο 80 κα πανω αναλογα τι πως απο που κ παει λεγοντας εδω στην ορεστιαδα τα εβρισκα 120 νε 150 πανακριβα κ λεω ειναι μικρα ουτε καν μεγαλα,μιλουσα με τη μαμα μου κ μου ειπε ηταν απο ανεκαθεν πανακριβα....το δικο μου ποδηλατο υπαρχει ακομα ενα βαψιματακι κ καινουργιο για τα μικρα μου στους παππουδες οταν πηγαινουμε...

σας βαζω ενα τελειο νηστισιμο κεικ που εκανα χθες μονο που λιγο λιανιζει αλλα τρωγεται οοοοοοοοοοοοουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ.....

http://mikrikouzina.blogspot.com/2008/1 ... st_03.html

[filos`ifigen]

http://www.ricardo.gr/buy/sports-gym/%C ... 4/lt5/ls3/

γι αυτα λεει η δωρα

αυτο του πηραμε πρωτα

http://www.moroudokosmos.com/index.php? ... t_id=30136

κ μετα πηραμε κατι σαν αυτο

http://www.agora.net.gr/index.php?page= ... Itemid=225

κοιταξε κ στη ποδηλατουπολη

[filos`ifigen]

η πεθερα μου πηρε στον αλλο εγγονο αυτο το ποδηλατο-μηχανη αλλα δεν βλεπω να το κληρονομουμαι μιας και η κουνιαδα μου εχει του αντρα της κ αλλο ανηψι που τα μικρα μεγαλωνουν κ τα 3 μαζι στην αλλη γιαγια κ ειναι ιδια ηλικια με τον κων/νο κ ολα τα παιρνει εκεινο εχει ο ανηψιος μου κατι πανακριβα παιχνιδια αλλα ειπαμε πανε ολα εκει...

http://www.agora.net.gr/index.php?page= ... Itemid=221

[ΦΑΝΗ26]

Κοριτσια καλημερα!!

Ευχαριστω για τις πληροφοριες για ποδηλατακι..

Στιλ 3ροδο εχουμε.. Θελω κατι σε μεγαλυτερο.

Αυτο ειχα κοιταξει.. και μαλλον κατι τετοιο θελει και η μικρη.

http://www.koukou.gr/default.asp?pid=3&la=1&itmID=1458

Αυτο ειναι στα 99 ευρω..

Μαλλον θα της τον παρουν οι παπουδες στα γενεθλια..

Εχω πονοκεφαλο... κουραση τρελη.. Ειχα την Αναστ. με πυρετο 2 μερες.. ειχα τρεχαματα με το καρναβαλι, να βαψω, να χτενισω, να.. να ... να...

Παγωσε η πετσα μου χθες.. Γυρισα σπιτι ασπρη απ' το κρυο...

[filos`ifigen]

https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hp ... 3506_n.jpg

[filos`ifigen]

κ η ιστορια της κοπελας απο τη φωτο μπραβο σε ολους

A stunning photo and story that a Leaky shared. Inspirational.

"A nurse helping my 1 day old son nurse while I was in the ICU following his birth. At this point I was a quadriplegic and could only feel his soft hair and skin when he was placed by my neck to cuddle. Breastfeeding is the reason he was allowed to stay with me in the hospital for 5 months while I lived on the physical rehabilitation unit learning how to walk again (complications from when he was born). It's amazing how much baby stuff you can fit in a hospital room. We are still breastfeeding strong at 16 months! If this is not a success story I don't know what is :D"

AH-MAZING! Thank you for sharing Serena!

[ΦΑΝΗ26]

Καλημερα σας!!

Τι κανετε?

Ιφιγενεια.. Συγκλονιστικη ιστορια.. Πραγματικα..

Αξιοι σεβασμου ολοι...

Βρε κοριτσια ειμαι η μονη που περναω με την Αναστ. "φαση αρνησης"..?

Εχω πελαγωσει τις τελευταιες μερες..

Δε μπορω να την αγκαλιασω.. "Δε σ΄αγαπαω ειναι χαζη, κακια, να φυγεις"

"Δε μ' αρεσουν τα ρουχα", "Δε θελω το ενα, δε θελω το αλλο"

Μετα απο καμια ωρα που ηρεμει μου ζηταει κατι..

"Της λεω εγω ειμαι κακια πως να στο δωσω"?

"Τωρα σ' αγαπαω".. μου λεει "εισαι καλη".. Δωστο μου..

"ΟΟΟΟΧΙ" της λεω και αρχιζει να τραβαει τα μαλλια της.. να χτυπαει το κεφαλι της, να φτυνει, να κλαιει.. και μου λεει "θα κανω εμμετουλι".. Δωστο μου..

Βγαζει νευρα, ειναι επιθετικη, αλλα ωρες ωρες βγαζει και κατι σαν παραπονο..

Κλαιει γιατι θυμηθηκε οτι την ωρα που της εβαζα την καλτσα (και με κοπανισε με το μπουκαλακι το νερο στο κεφαλι) της χτυπησα τη γαμπα..

Και αρχιζει.. "γιατι μου χτυπησες τη γαμπουλα μου"? Και σουφρωνει τα χειλια και κλαιει...

Παω με τα νερα της εως ενα σημειο.. Ε! μετα γυαλιζει το ματι μου..

Πειτε μου πως αντιδρατε εσεις?

Τι ορια εχετε βαλει?

[filos`ifigen]

αχ φανη μου ολοι τα περνανε σε αναλογο βαθμο ας πουμε εμενα εχει κανα 2μηνο λεει με ποναει η κοιλιτσα φυσικα τον πηγα σε γιατρο κ φυσικα τιποτα δεν εχει κ κατα καιρους παλι τον πηγαινω για να σιγουρευτω αλλα τιποτα εστι για να τραβηξει προσοχη κ για να τονκανουμε αγκαλιτσες,εχει αρνηση με την τουαλετα.ιως με το φαγητο η με το πως θα παιξει δεν ακουει ευκολα συμβουλες μου λεει φυγε οατν τον μαλωνω κ γενικα παλι κανουν διφαορα....τι κανω εγω η τιμωρια παει συννεφο..εκει καπως με ακουει οχι οτι δεν κανει παλι τα ιδια...το τελευταιο που του εκανα ηταν επειδη σκορπουσε ολο τα παιχνιδια σε ολο το σπιτι κι βαρεθηκα να ταμαζευω του τα πηρα ολα μα ολα κ του αφησα ενα παιχνιδακι...ξερετε ποια ηταν η αντιδραση του?παρε κ αυτο μου ειπε..επαθα σοκ δεν το περιμενα το απογευμα τα εψαχνε αλλα καθε μερα του δινω απο 1-2 παιχνιδια αλλα δεν ειδα καμια ιδιατερη βελτιωση....με τη μικρη ενω την αγαπαει την θελει θελει να παιξουν κ να κανει ατσουμπαλιες με αποτελεσμα να την δινει καμια καταλαθος κ μετα να την αγκαλιαζει σιγουρα μια δοση ζηλιας υπαρχει αλλα εκφραχ=ζεται με τις πολλες αγκαλιες καθε μερα κανουμε αγκαλιτσα 20 φορες κ δευτερολεπτα αλλα κ με το κοιλιτσα που ποναει κ καλα...σε γενικες γραμμες ειναι καλος απλα σαν αγορι κανει ατσουμπαλιες κ φυσικα λογο ηλικιας δεν ακουνε ευκολα κ εχουν την αρνηση σημερα διαβαζα καποια αρθρα θα τα βαλω..τι μπορουμε να κανουμε υ[πομονη τιμωρια κ παλι υπομονη τιποτα αλλο

[filos`ifigen]

Παιδιά με καλή συμπεριφορά

Βαθμολογία κοινού

26/11/2009 Συνεργάστηκε η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Λίζα Βάρβογλη

Τα παιδιά σε όλες τις ηλικίες καθρεφτίζουν με τη συμπεριφορά τους το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν. Ας δούμε πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σωστά βελτιώνοντας πρώτα τη δική μας συμπεριφορά μέσα και έξω από το σπίτι.

-Είμαστε ευγενικοί. Αν θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας να λένε «ευχαριστώ», «παρακαλώ», να μην φωνάζουν και γενικά να συμπεριφέρονται με ευγένεια στους τρίτους, ακολουθούμε κι εμείς τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Τα παιδιά μάς μιμούνται.

-Κρατάμε τις υποσχέσεις μας. Όχι για να μην χαλάσουμε χατίρια, αλλά για να μάθουμε στα παιδιά μας την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό στον λόγο της μαμάς και του μπαμπά τους.

-Όταν λέμε κάτι, το εννοούμε. Αν πούμε στο παιδί πως θα φύγουμε αν συνεχίσει να φωνάζει, θα πρέπει πράγματι να φύγουμε. Αλλιώς δεν έχει νόημα να εκτοξεύουμε απειλές που δεν τηρούμε.

-Πλησιάζουμε τα παιδιά, όταν τους μιλάμε. Τα παίρνουμε στην αγκαλιά μας ή γονατίζουμε δίπλα τους, όταν θέλουμε να τους εξηγήσουμε κάτι. Έτσι μας ακούνε πιο προσεκτικά και χωρίς αντιδράσεις. Δεν στεκόμαστε απέναντι, δεν φωνάζουμε και δεν κουνάμε το δάχτυλο.

-Τα ακούμε και τα βοηθάμε να εκφραστούν. Συμβαίνει συχνότερα στα νήπια: επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν καλά, θυμώνουν όταν αδιαφορείς ή δεν καταλαβαίνεις τι θέλουν. Ακούμε προσεκτικά το παιδί και το βοηθάμε να πει αυτό που θέλει για να αποφύγουμε τα ξεσπάσματα.

-Επαινούμε την καλή συμπεριφορά. Δεν διστάζουμε να μοιράσουμε «μπράβο», όταν τα βλέπουμε να παίζουν ήσυχα ή όταν έχουν καλούς τρόπους. Έτσι ενθαρρύνουμε την καλή συμπεριφορά δείχνοντας ενδιαφέρον στο παιδί τη σωστή στιγμή – και όχι μόνο, όταν πρόκειται να το μαλώσουμε.

-Βάζουμε κανόνες. Δίνουμε απλές οδηγίες στα παιδιά και τους εξηγούμε τι θέλουμε να κάνουν σε όλα τα θέματα και με πολλές επαναλήψεις. Εξηγούμε πως οι κανόνες ισχύουν για όλους, μικρούς και μεγάλους, και δεν είναι δική μας επινόηση.

-Αποφεύγουμε τις συγκρούσεις. Δεν χρειάζεται να τρωγόμαστε συνέχεια με τα παιδιά μας. Κάνουμε παρατηρήσεις μόνο για τα πολύ σημαντικά πράγματα και όχι πχ για την ακαταστασία που είναι αυτονόητη στο παιδικό δωμάτιο.

-Αναθέτουμε στα παιδιά αρμοδιότητες. Ανάλογα με την ηλικία τους, τα εκπαιδεύουμε να βοηθούν σε διάφορες δουλειές πχ το πότισμα των φυτών, την ανακύκλωση των εφημερίδων και τους μοιράζουμε ευθύνες πχ να φτιάξουν το τσαντάκι τους για τον παιδικό σταθμό. Έτσι νιώθουν υπεύθυνα και σημαντικά μέλη μια ομάδας και όχι αυτός που όλοι τον μαλώνουν γιατί κάνει συνέχεια λάθη.

-Δεν χάνουμε το χιούμορ μας. Χωρίς ποτέ να τα ειρωνευόμαστε, γιατί τα παιδιά πληγώνονται όταν οι γονείς τους τα αντιμετωπίζουν με ειρωνεία, κάνουμε αστεία με τον θυμό μας πχ γρυλίζουμε ή γαβγίζουμε αντί να τα μαλώσουμε. Έτσι θα γελάσουμε όλοι μαζί και η ένταση θα περάσει

[filos`ifigen]

Πειθαρχία και τιμωρία

Βαθμολογία κοινού

07/08/2009Συνεργάστηκε η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Λίζα Βάρβογλη

Κάθε αταξία έχει συνέπειες. Οι συνέπειες δεν έχουν τον αυθαίρετο, εκδικητικό και άδικο χαρακτήρα της τιμωρίας που αποθαρρύνει τα παιδιά χωρίς να τους εξηγεί που έκαναν λάθος και γιατί δεν πρέπει να το επαναλάβουν. Ειδικά στα νήπια η τιμωρία δεν έχει καμία απολύτως αξία αφού δεν την συνδέουν με την δική τους ενέργεια και απλώς νιώθουν σύγχυση γιατί η μαμά ξαφνικά τα κλείδωσε στο δωμάτιό τους.

Γιατί το έκανες αυτό;

Στο αυτονόητο ερώτημα των γονιών ενώπιον μιας τρομερής σκανταλιάς όπως πχ να βρεις όλα τα μπουκάλια με τα σαμπουάν αναποδογυρισμένα στο πάτωμα του μπάνιου υπάρχουν τέσσερις απαντήσεις-αιτίες που βέβαια ποτέ δεν θα μας έδιναν τα παιδιά –όσο «σοφά» και να λέμε πως είναι.

-Για να με προσέξεις: Τα παιδιά συχνά κάνουν διάφορες σκανταλιές επίτηδες απλώς για να προκαλέσουν την προσοχή. Ακόμα και όταν η μαμά τους τα μαλώνει εκείνα νιώθουν πως ασχολείται μαζί τους οπότε αν δεν ασχολείται αρκετά την υπόλοιπη μέρα, της κρατάνε τις καλύτερες αταξίες για το βράδυ.

-Για να μου πεις μπράβο! Ή προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν με τις δυνατότητές τους καταλήγοντας συχνά στο αντίθετο αποτέλεσμα, μια μεγάλη ζημιά για την οποία αντί να τα θαυμάσουμε όπως επιδίωκαν τα κατσαδιάζουμε.

-Γιατί δεν με άφησες να κάνω ποδήλατο. Πιο σπάνια μπορεί ένα παιδί να κάνει κάτι για να μας εκδικηθεί όπως πχ ο μικρός που έκοψε με το ψαλίδι το βραδινό φόρεμα της μαμάς του επειδή δεν τον άφησε να πάει να παίξει στον φίλο του.

-Γιατί εγώ δεν κάνω τίποτα σωστά. Αν νιώθουμε απογοήτευση γιατί το παιδί μας δεν μας ακούει ίσως έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε (και το έχουμε πείσει για τον εαυτό του) πως είναι «κακό παιδί» και δεν κάνει τίποτα που να μας αρέσει.

Σεβασμός και συνέπειες. Όχι τιμωρία και ξύλο

Στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας οι αντοχές μας είναι συχνά μειωμένες. Ωστόσο θα πρέπει να μάθουμε να συγκρατούμε το θυμό μας και να διατηρούμε την ψυχραιμία μας απέναντι στα παιδιά, αν θέλουμε να μεγαλώσουμε πολιτισμένους ανθρώπους.

Με ακούς που σου μιλάω; Η απάντηση είναι «ναι». Το παιδί μας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέμε αλλά και πως το λέμε. Οπότε δεν χρειάζεται να λέμε και πολλά (γιατί εκνευριζόμαστε περισσότερο) αντί για τα λόγια είναι καλύτερα τα έργα.

Υπάρχουν πάντα συνέπειες

Κάθε πράξη μας έχει συνέπειες. Είμαστε επομένως υπεύθυνοι για όλα όσα κάνουμε και θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των πράξεών μας χωρίς την έκπληξη του ανυποψίαστου ή του αφελούς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας γιατί θα τα βοηθήσει να ζήσουν καλύτερη ζωή. Οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα ένα λάθος και αυτό ισχύει για όλους –όχι μόνο για τα παιδιά.

Οι συνέπειες επιβάλλονται από το νόμο, τη λογική ή από τη φύση:

«Αν οδηγήσεις μεθυσμένος, θα σου πάρουν το δίπλωμα.»

«Αν βγεις με κοντομάνικο στο κρύο, θα κρυώσεις.»

«Αν βρέχει, δεν μπορούμε να παίξουμε στον κήπο.»

Οι συνέπειες δεν έχουν τον αυθαίρετο, εκδικητικό και άδικο χαρακτήρα της τιμωρίας που αποθαρρύνει τα παιδιά χωρίς να τους εξηγεί που έκαναν λάθος και γιατί δεν πρέπει να το επαναλάβουν.

Στην τιμωρία λέμε:

Αν δεν φας όλο το φαγητό σου, δεν θα κάνεις ποδήλατο.Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Ας μείνουμε λοιπόν στη λογική της συνέπειας για να μην γίνουμε αντιπαθείς στα παιδιά μας.

Ξύλο και κακοποίηση παιδιών

Το ξύλο δεν έχει βγει από τον παράδεισο όπως υποστήριζαν σε άλλες δεκαετίες. Δείχνει την έλλειψη σεβασμού απέναντι στο παιδί ακόμα και αν πρόκειται για μια απλή ξυλιά σε ανώδυνο σημείο. Δεν διδάσκει τίποτε στο παιδί, εκτός από τη βίαιη αντίδραση που εφόσον την εισέπραξε από τους γονείς του που το αγαπούν θα την εφαρμόσει με τη σειρά του ακόμα και σε όσους αγαπά.

Το ξύλο κάνει το παιδί να νιώθει πληγωμένο, φοβισμένο και ανασφαλές.

Πολλοί γονείς ξεσπούν πάνω στα παιδιά τους για τα προσωπικά τους άγχη και τους εκνευρισμούς ή επειδή οι ίδιοι αδυνατούν να ελέγξουν τα νεύρα τους.

Αν η κατάσταση στο σπίτι ξεφύγει από τον έλεγχο

- Σταματήστε τη βία αμέσως

- Απομακρύνετε το παιδί σε ασφαλές περιβάλλον

- Ηρεμήστε

- Ζητήστε βοήθεια από τους ειδικούς.

(Χαμόγελο του Παιδιού γραμμή επικοινωνίας 1056)

[filos`ifigen]

Μαθαίνω να ζητάω συγγνώμη

Βαθμολογία κοινού

07/08/2009

Το παιδί πρέπει να μάθει από μικρή ηλικία να αναγνωρίζει τα λάθη του, να ζητάει συγγνώμη αλλά και να συγχωρεί τους άλλους όταν αυτοί του το ζητούν. Για να του διδάξουμε την αξία της συγνώμης αποτελεσματικά, πρέπει πρώτα από όλα να είμαστε εμείς σε θέση να κάνουμε το ίδιο και να το εννοούμε.

Πώς μαθαίνεις σε ένα παιδί να ζητάει συγνώμη;

Για να μάθει ένα παιδί να ζητάει συγνώμη, πρέπει πρώτα από όλους να ζητάμε εμείς συγνώμη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους. Οι γονείς είναι αυτοί που αποτελούν το πρότυπο των παιδιών τους. Δεν είναι άλλοι παρά εμείς αυτοί που θα διαμορφώσουμε την προσωπικότητά τους. Τέλος, τα παιδιά έξω από το σπίτι τους συμπεριφέρονται επηρεασμένα από εικόνες που βλέπουν καθημερινά μέσα σε αυτό. Για να μάθει ένα παιδί να ζητάει συγνώμη από τους φίλους του, πρέπει να έχει μάθει να ζητάει συγνώμη και να συγχωρεί πρώτα από όλους τους γονείς του.

Πώς ζητάει συγνώμη ένας «σωστός» γονιός;

Ένας σωστός γονιός που ξέρει να ζητά συγνώμη έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

-Δεν είναι ανασφαλής. Δεν έχει ανασφάλεια ότι ζητώντας συγνώμη υπάρχει περίπτωση να χάσει το κύρος του και να πέσει στα μάτια του παιδιού του.

-Αναγνωρίζει τα λάθη του. Ο γονιός που ξέρει να ζητά συγνώμη όταν κάνει λάθος, είναι σε θέση να το αναγνωρίσει.

-Ζητά συγνώμη χωρίς να διστάζει.

-Το εννοεί. Η συγγνώμη του πρέπει να είναι αληθινή και το λάθος να μην επαναληφθεί.

Με το να ζητάμε από το παιδί μας να μας συγχωρήσει, ταυτόχρονα το βάζουμε σε θέση ενήλικου. Μέσω αυτής της διαδικασίας δείχνουμε ότι το σεβόμαστε πάνω απ΄όλα ως άτομο αλλά και ότι αναγνωρίζουμε την αξία του. Σε μια σχέση «δούναι και λαβείν», το παιδί δεν πρόκειται να κάνει ποτέ κάτι για εμάς, αν δε το έχουμε κάνει πρώτα εμείς για αυτό. Για να μάθει ένα παιδί να ζητάει συγνώμη πρέπει πρώτα από όλους να μάθουμε εμείς να παραδεχόμαστε τα λάθη μας.

[filos`ifigen]

Τα «τρομερά» 2χρονα

Βαθμολογία κοινού

21/09/2009 Συνεργάστηκε ο Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής

Στέλιος Μαντούδης

smant2@otenet.gr

Στην ηλικία των 2 ετών τα παιδιά περνούν από ένα μεταβατικό στάδιο τόσο έντονων αλλαγών που τους χάρισε τον τίτλο «τα τρομερά δίχρονα» ή terrible twos, σύμφωνα με τους αμερικανούς επιστήμονες. Ας γνωρίσουμε τις μεταλύτερες αλλαγές που βιώνει το παιδί αυτής της ηλικιακής φάσης ώστε να μπορούμε να χειριστούμε καλύτερα τη σχέση μας μαζί του.

Είναι η φάση κατά την οποία το μέχρι πρότινος χαμογελαστό μωράκι μας αρχίζει να έχει άποψη για όλα και να προσπαθεί να την επιβάλει στους γονείς του με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα ότι αποδίδει: πέφτοντας στο πάτωμα, ουρλιάζοντας και χτυπώντας το κεφάλι του. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις εκρήξεις θυμού; Ας προσπαθήσουμε πρώτα να καταλάβουμε γιατί προκαλούνται.

Οι μεγάλες αλλαγές που βιώνει ένα παιδί 2 ετών

- Έχει κατακτήσει την κίνηση και την ομιλία. Από την απόλυτη ακινησία και τη σιωπή της βρεφικής ηλικίας, τώρα μπορεί να κινείται στο χώρο και να διατυπώνει την άποψή του. Είναι μια τεράστια αλλαγή για το σώμα του αλλά και για τη δυνατότητα της επικοινωνίας που έχει τώρα με τους γύρω του.

- Θέλει να κατακτήσει την αυτονομία του. Γνωρίζει πλέον πως αποτελεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Ξέρει πως δεν είναι τμήμα της μαμάς (και η μαμά μπορεί να φύγει επιτέλους χωρίς προβλήματα).

- Νιώθει περιέργεια για τα πάντα και θέλει να εξερευνήσει κάθε νέο χώρο. Τώρα που ανακάλυψε την ελευθερία, δεν γίνεται να «καθίσει ήσυχα». Ο κόσμος γύρω του είναι άγνωστος, συναρπαστικός και γεμάτος εκπλήξεις. Ποιός θέλει να πάει για ύπνο όταν ξέρει πως θα χάσει το... πάρτυ;

- Χρησιμοποιεί το κλάμα ή τις εκρήξεις θυμού για να πετύχει αυτό που θέλει. Νιώθει θυμωμένο και μπορεί να εκφράσει τον θυμό του. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του.

- Απολαμβάνει τη σημασία που του δίνουν οι μεγάλοι. Ξέρει πως βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και προκαλεί τις αντιδράσεις τους με τη συμπεριφορά του. Γι αυτό φτάνει ακόμα και στα άκρα. Από την άλλη πλευρά παραμένει ένα μωρό, εξαρτημένο ακόμα από τη μαμά του για κάθε βασική φροντίδα: το φαγητό, τον ύπνο, το μπάνιο και την τουαλέτα του. Αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στο μωρό που ήταν και το νήπιο που θα γίνει αύριο, του δημιουργεί σύγχυση και προκαλεί το ξέσπασμα στη συμπεριφορά του. Επειδή πρόκειται απλώς για μια φάση που θα περάσει και σε λίγο το παιδί θα είναι πιο συνεργάσιμο οι γονείς πρέπει να την αντιμετωπίζουν με όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία.

[filos`ifigen]

Δώσε μου ένα φιλάκι!

Βαθμολογία κοινού

06/08/2009 Συνεργάστηκε η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Λίζα Βάρβογλη

Κάποτε το παιδί δεν ξεκολλούσε από την αγκαλιά μας. Το χάδι και το φιλί μας το ηρεμούσαν. Τώρα αντιδρά κάθε φορά που το πλησιάζουμε τρυφερά. Οι λόγοι που το παιδί αρνείται να μας φερθεί με τρυφερότητα μπορεί να είναι πολλοί. Ας τους γνωρίσουμε και ας δούμε πώς μπορούμε να τους χειριστούμε.

-Τα παιδιά είναι κυκλοθυμικά και η διάθεσή τους έχει μεγάλες διακυμάνσεις. Η καλύτερη τακτική ενός γονιού είναι η υπομονή! Μπόρα είναι, θα περάσει.

-Όπως εμείς οι μεγάλοι, έτσι και τα παιδιά κάποιες φορές έχουν τις «μαύρες» τους, όσο και αν δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τι είναι ικανό να κάνει ένα δίχρονο, τρίχρονο ή πεντάχρονο παιδί να χάσει το κέφι του. Το τελευταία πράγμα που θέλει ένα παιδί στις...μαύρες του, είναι τις δικές μας επίμονες αγκαλίτσες και τα δικά μας πιεστικά φιλάκια. Σεβόμαστε την επιθυμία του παιδιού να απομονωθεί δηλώνοντάς του ταυτόχρονα ότι είμαστε κοντά και διαθέσιμοι για αγκαλιές, αν αλλάξει γνώμη.

-Το παιδί αντιδρά έντονα και συχνά με βία που στρέφεται προς εμάς ή τον ίδιο του τον εαυτό, όταν είναι πολύ κουρασμένο. Αν λοιπόν ο λόγος εντοπίζεται στο έντονο παιχνίδι ή στον κακό ύπνο του παιδιού, μήπως ήρθε η ώρα για λίγη ξεκούραση;

-Μήπως το παιδί μάς εκδικείται για κάτι που κάναμε ή κάτι που νομίζει ότι του κάναμε; Μήπως λείπαμε σε επαγγελματικό ταξίδι για μεγάλο διάστημα και θέλει...να πάρει το αίμα του πίσω; Μήπως έκτακτες επαγγελματικές ανάγκες μάς κράτησαν μέχρι αργά στο γραφείο και θέλει να μας τιμωρήσει που δεν είμασταν μαζί του; Καιρός να περάσουμε χρόνο με το παιδί μας και η -τρυφερή μας- σχέση θα αποκατασταθεί ως δια μαγείας!

-Ο ερχομός ενός νέου παιδιού και η έντονη ενασχόληση των γονιών με το νεογέννητο, είναι ένας πολύ συχνός λόγος που το μεγαλύτερο παιδί επιλέγει αυτό το μέσο για να αντιδράσει. Αφού εσείς αγκαλιάζετε συνέχεια το μωρό, ξεχάστε τις δικές μου αγκαλιές! Κάπως έτσι σκέφτεται το μεγαλύτερο παιδί (με το δίκιο του). Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να φέρουμε και πάλι την ισορροπία, κατανέμοντας τον χρόνο μας στα δυο παιδιά με δικαιοσύνη.

-Οι ψυχολόγοι είναι πολύ σαφείς. Ποτέ δεν αθετούμε μια υπόσχεση που δώσαμε στο παιδί. Αν το κάνουμε, ας είμαστε προετοιμασμένοι για τις έντονες αντιδράσεις του και για περικοπές στο συναίσθημα που θα μας επιβάλει. Αν λοιπόν το παιδί μάς στερεί την τρυφερότητα, επειδή για παράδειγμα του υποσχεθήκαμε βόλτα στο πάρκο (αλλά το ξεχάσαμε ή προτιμήσαμε τον...καναπέ), ζητάμε συγγνώμη από το παιδί και σπεύδουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μας.

-Ένα παιδί που περνάει τη φάση της ανεξαρτητοποίησης, δοκιμάζει τις δυνατότητες και τα όριά του, είναι πολύ πιθανό να μη θέλει την τρυφερότητά μας στον βαθμό που το έκανε παλαιότερα. Τι κάνουμε; Θεωρούμε δεδομένο πως το παιδί δικαιούται να περάσει αυτό το στάδιο ανενόχλητο, χωρίς τις δικές μας παρεμβολές και του δίνουμε τον χρόνο που χρειάζεται.

-Η φάση της ανεξαρτησίας που περιγράψαμε παραπάνω συνοδεύεται από έντονη, πολύ συγκεντρωμένη προσήλωση σε μια δραστηριότητα. Όταν το παιδί είναι πολύ συγκεντρωμένο σε κάτι που κάνει, δεν θα ανταποκριθεί στα δικά μας καλέσματα για αγκαλιές και φιλιά. Και πάλι, δικαίωμά του!

-Συμβαίνει συχνά το παιδί να προσκολλάται στον ένα γονιό, να του χαρίζει γενναιόδωρα την τρυφερότητά του, αφήνοντας τον άλλο στερημένο και απαρηγόρητο. Το βέβαιο είναι ότι το παιδί έχει τους λόγους του, που του υπαγορεύουν αυτές τις διακρίσεις.

-Μήπως η μαμά αγνοεί τον μπαμπά όταν επιστρέφει από το σπίτι, μήπως ο μπαμπάς ενοχλείται από την παρουσία της μητέρας και δεν κάνει τίποτα για να το κρύψει κλπ; Προτού λοιπόν σκεφτούμε τρόπους για να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού προς εμάς, ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να διορθώσουμε τη δική μας συμπεριφορά προς τον/την σύντροφό μας.

-Αν το παιδί μας δεν μας αγκαλιάζει συχνά, αρνείται τα φιλιά και δεν ενθουσιάζεται με τα χάδια, μπορεί πολύ απλά να μην είναι ο τύπος του, οπότε και εμείς συμμορφωνόμαστε αναλόγως και βρίσκουμε άλλους τρόπους επικοινωνίας των συναισθημάτων με το παιδί μας.

-Ένα παιδί άρρωστο ή στα πρόθυρα μιας ασθένειας επίσης μπορεί να μην είναι τρυφερό και να εκνευρίζεται σε κάθε τέτοια δική μας προσέγγιση.

«Όποια και αν είναι η περίπτωση που αντιμετωπίζουμε και ανεξάρτητα από τον λόγο που υπαγορεύει την...ψυχρότητα του παιδιού προς εμάς, δεν θυμώνουμε μαζί του και δεν παίρνουμε τοις μετρητοίς τις λεκτικές –ενίοτε δε και σωματικές- επιθέσεις που συνοδεύουν τις αρνήσεις του. Το παιδί θέλει χρόνο, χώρο και ηρεμία για να ξεπεράσει την κρίση που βιώνει. Σε κάθε περίπτωση, του δείχνουμε ότι το κατανοούμε, δηλώνουμε διακριτικά την παρουσία μας και επιστρατεύουμε όλη μας την υπομονή!».

[filos`ifigen]

Ποιες λέξεις μαθαίνουν πιο εύκολα οι παπαγάλοι; Τις βρισιές και τα βρομόλογα! Για ποιο λόγο; Γιατί αυτές οι λέξεις, όταν τις λέμε εμείς οι άνθρωποι, έχουν μια συναισθηματική ένταση μεγαλύτερη από τις κοινές καθημερινές λέξεις.

Το ίδιο συμβαίνει και στα παιδιά! Ακούν μια χορταστική «κακιά λέξη», όπως «Μ@λ@κ@ς» και την επαναλαμβάνουν όλο χαρά γιατί «πιάνουν» το συναίσθημα πίσω από αυτή.

Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τα παιδιά να βρίζουν;

Πρώτος λόγος είναι αυτός που αναφέραμε πιο πάνω. Η συναισθηματική ένταση των λέξεων αυτών είναι ελκυστική στα παιδιά.

Δεύτερος λόγος είναι γιατί με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουν ότι τραβούν την προσοχή των άλλων. Αντιλαμβάνονται ότι έχουν στη διάθεση τους ένα πανίσχυρο εργαλείο το οποίο «ελέγχουν» τους ανθρώπους γύρω τους.

Ένας άλλος λόγος είναι η επίδειξη ανεξαρτησίας. Τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο δείχνουν στους γονείς ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τα πάντα.

Για να μιμηθούν. Επαναλαμβάνουν αυτά που ακούν να λέτε όταν είστε στο αυτοκίνητο, όταν θυμώνετε δηλαδή με τον οδηγό που σας «έκλεισε», επαναλαμβάνουν αυτά που ακούν στην τηλεόραση ή το σχολείο. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι: Όσο μικρότερη είναι η ηλικία του παιδιού τόσο λιγότερη «συνείδηση» έχει για το ότι η λέξη που χρησιμοποιεί, μπορεί να είναι προσβλητική και πληγώνει τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων.

Nα μερικά tips που ίσως σας βοηθήσουν:

Προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε μπροστά στο παιδί σας. Αυτό που δίνετε, αυτό θα πάρετε.

Δείτε από ποιον αντιγράφει αυτήν τη συμπεριφορά. Μπορεί εσείς να μιλάτε «κανονικά» αλλά ο νονός του παιδιού να το επιβραβεύει με εκφράσεις: «Μπράβο αγόρι μου/ κορίτσι μου, χώσ’ τα», όταν ακούει το γιο σας ή την κόρη σας να βρίζει. Μιλήστε και εξηγήστε σε όποιον επαινεί τέτοιου είδους συμπεριφορές, το ότι δεν θέλετε να το κάνει.

Μη γελάτε και αποθαρρύνετε και τους άλλους να γελάνε όταν ακούσουν το παιδί να βρίζει. Το γέλιο ερμηνεύεται, εκ μέρους του παιδιού, ως ενθάρρυνση να συνεχίσει ό,τι κάνει!

Ρωτήστε το παιδί αν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη που χρησιμοποιεί. Αν για παράδειγμα χρησιμοποιεί μια προσβλητική λέξη για τα γεννητικά όργανα, εξηγήστε τι σημαίνει η λέξη αυτή και δώστε του την επιστημονική σημασία της λέξης.

Ενημερώστε το παιδί για το πώς νιώθουν οι άλλοι άνθρωποι (φίλοι, συμμαθητές κ.ά) όταν ακούν προσβλητικές λέξεις. Μην ενοχοποιήσετε το παιδί αλλά με σταθερό τρόπο διδάξτε του ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες.

Μην αντιδράτε! Αν πεταχτείτε πάνω φωνάζοντας: «Μην σε ξανακούσω να το λες αλλιώς…», μπορεί να μπείτε σε ένα αέναο παιχνίδι ελέγχου. Φύγετε από το δωμάτιο που βρίσκεται το παιδί ή απομακρύνετέ το μαλακά από ένα δημόσιο χώρο. Πείτε κάτι σαν: «Λυπάμαι που φεύγουμε από τον παιδότοπο αλλά εδώ δεν επιτρέπεται να μιλάς με αυτόν τον τρόπο». Μην το κάνετε να φανεί σαν πράξη εκδίκησης ή τιμωρίας αλλά σαν φυσική συνέπεια της επιλογής του να βρίζει.

Δώστε του επιλογές! Με έναν σταθερό τρόπο πείτε κάτι σαν: «Φαίνεται ότι είσαι θυμωμένος/η αυτή τη στιγμή γιατί χρησιμοποιείς τη λέξη «γ@μ@το». Αυτή η λέξη είναι καλό να μην χρησιμοποιείται από παιδιά. Τι θα έλεγες να πεις : «Άι στο καλό πια»! Έλα να το πούμε μαζί και να δεις ότι θα φύγει ο θυμός από μέσα σου!

Συνειδητοποιήστε ότι το παιδί εκτίθεται πλέον καθημερινά σε ένα λεξιλόγιο το οποίο, μπορεί να μην ήταν αποδεκτό τη δεκαετία του ‘70 αλλά είναι ανεκτό το 2010.

Να θυμάστε ότι ο πιο καλός συνδυασμός για την αντιμετώπιση του θέματος αυτού είναι να βρείτε τους λόγους για τους οποίους το παιδί υιοθετεί μια τέτοια συμπεριφορά, να εξερευνήσετε μαζί του τις εναλλακτικές λύσεις, να το βοηθήσετε να καταλάβει τα συναισθήματα που γεννά στους άλλους ανθρώπους αυτή η πρακτική, να θέσετε σταθερά όρια και τέλος να αποδαιμονοποιήσετε τη χρήση αυτών των λέξεων εκ μέρους του παιδιού. Ένα παιδί που στα τρία ή στα πέντε του χρόνια πει τη λέξη «σκατά» δεν σημαίνει ότι στα δεκατρία του χρόνια θα βρίζει όλον τον κόσμο αδιακρίτως!

Νάνσυ Ψημενάτου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Τηλ. 6972.076.562

Ιστοσελίδα: www.understanding-self.gr

[filos`ifigen]

Υπάρχει κάποιος ασφαλής, γρήγορος και εύκολος τρόπος να απομακρύνω το παιδί μου από μένα, να το κάνω να αισθάνεται ανασφάλεια και να του δημιουργήσω φόβο; Υπάρχει κάποιος σίγουρος τρόπος που θα εμφυσήσω στο παιδί μου τη βία και θα του καλλιεργήσω μια χαμηλή αυτοεκτίμηση; Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορεί να επιφέρει άμεσα αποτελέσματα υπακοής εκ μέρους του παιδιού αλλά μακροπρόθεσμα θα φέρει πολλά προβλήματα; Υπάρχει κάποιος τρόπος που να διδάξει στο παιδί μου το «νόμο του δυνατότερου»; Υπάρχει κάποιος τρόπος που να δείχνει ότι επιφανειακά «έχω το πάνω χέρι» στη σχέση μου με το παιδί μου αλλά ταυτόχρονα υποσκάπτει αυτή τη σχέση; Υπάρχει κάποιος τρόπος όπου να καλλιεργείται ένας μόνιμος θυμός ανάμεσα σε μένα και στο παιδί μου; Υπάρχει κάποιος τρόπος να κάνω το παιδί μου λιγότερο έξυπνο από ό,τι είναι;

Φυσικά και υπάρχει: Αυτός ο τρόπος είναι το να του ρίχνω «ένα χέρι ξύλο» κάθε φορά που δεν με υπακούει. Όσο σκληρή και παράδοξη μπορεί να φαίνεται η παραπάνω παράγραφος, είναι μια πραγματικότητα (έπειτα από σειρά ερευνών και μελετών με παιδιά) ότι η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού που περιλαμβάνει το ξύλο οδηγεί το παιδί και τη σχέση του με τους γονείς σε πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα.

Η σωματική τιμωρία του παιδιού τού διδάσκει μια σειρά από μαθήματα. Μερικά από αυτά είναι:

o Αυτός που είναι πιο δυνατός – επιβάλλεται

o Η βία φέρνει λύσεις

o Είναι δικαίωμά μου να χρησιμοποιώ το ξύλο

o Ο θυμός μου θα εκφράζεται με επιθετικότητα

Το παιδί μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του από τη μόνη σταθερή πηγή πληροφόρησης που έχει στη διάθεση του: Τους γονείς του. Εάν οι γονείς χρησιμοποιούν το ξύλο στη διαπαιδαγώγησή του το μήνυμα το οποίο το παιδί λαμβάνει είναι: «Πραγματικά πρέπει να μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά».

Ως φορέας εξουσίας όμως, ένας γονιός θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, αγάπη και εμπιστοσύνη. Πολλοί γονείς το γνωρίζουν αυτό, γι’ αυτό και αισθάνονται ενοχές όταν καταφεύγουν στο ξύλο. Γνωρίζουν ότι το παιδί ναι μεν μπορεί να υπακούσει αλλά η υπακοή αυτή θα είναι προϊόν φόβου και όχι σεβασμού ή αναγνώρισης των ορίων. Κάποιοι γονείς χρησιμοποιούν το ξύλο για διαφορετικούς λόγους. Ορισμένοι πιστεύουν πραγματικά ότι «δεν βλάπτει», κάποιοι άλλοι το χρησιμοποιούν περιστασιακά και «μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις» και κάποιοι άλλοι ενώ γνωρίζουν ότι είναι βλαπτικό καταλήγουν εκεί μόνο όταν όλα τα άλλα μέσα δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα. Ορισμένοι γονείς αισθάνονται ενοχές και κάποιοι πιστεύουν ότι «αυτή είναι η λύση».

Τι να κάνετε για να αλλάξετε τον τρόπο διαπαιδαγώγησης του παιδιού σας

- Ενημερωθείτε όσο πιο πολύ μπορείτε για τις συνέπειες του ξύλου στα παιδιά. Χρησιμοποιήστε το internet, τα βιβλία ή ό,τι άλλο μπορείτε για να διαμορφώσετε τη δ ι κ ή σας άποψη για το θέμα αυτό. Μάθετε για τους νέους τρόπους οριοθέτησης των παιδιών (όρια αντί για τιμωρία) και προσπαθήστε να εφαρμόσετε αυτούς τους τρόπους.

- Ξεκουραστείτε. Χαλαρώστε. Διασκεδάστε. Όσο παράδοξο και αν ακούγετε αυτό, η αλήθεια είναι ότι όταν ένας γονέας είναι κουρασμένος είναι πιο πιθανό να καταφύγει σε μία συμπεριφορά που θα μετανιώσει γι’ αυτήν αργότερα. Ένας γονέας είναι πάνω από όλα, άνθρωπος. Οι άνθρωποι χρειάζονται να εκπληρώνουν τις βασικές σωματικές και ψυχολογικές τους ανάγκες. Αν για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτές οι ανάγκες δεν εκπληρώνονται, τότε δημιουργούνται πολλά και ποικίλα προβλήματα που καθρεφτίζονται στη συμπεριφορά μας.

- Εξετάστε τη σχέση σας με το θυμό σας. Τι κάνετε όταν θυμώνετε; Πού διοχετεύετε αυτή την ενέργεια. Μήπως τι μετάθετετε στα παιδιά σας; Τι άλλες επιλογές θα μπορούσατε να βάλετε σε εφαρμογή;

- Μην εκλογικεύετε ή μη μειώνετε την αξία της σωματικής βίας. Το «ήταν μόνο ένα χαστούκι και μάλιστα το χρειαζόταν» μπορεί να οδηγήσει κλιμακωτά και σε άλλες πράξεις «δικαιολογημένης» βίας.

- Ζητήστε βοήθεια. Αν βλέπετε ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου, μη διστάσετε να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Είναι πολλοί οι γονείς εκείνοι που καταφεύγουν σε κάποια πηγή ενημέρωσης και στήριξης ώστε να αλλάξουν δυσλειτουργικές συμπεριφορές.

Το παραπάνω άρθρο δεν έχει σκοπό να φορτώσει ενοχές τους γονείς. Έχει ως σκοπό να βάλει ακόμα ένα μικρό λιθαράκι στην επί χρόνια δομημένη αντίληψη ότι το «ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Η παραπάνω ρήση μόνο συμβολικά μπορεί να εξηγηθεί και όχι επί της ουσίας. Τα παραδείγματα γενεών ολόκληρων που μεγάλωσαν με τη βία στη ζωή τους φαίνονται σήμερα, πιο εμφανή από ποτέ.

Το παραπάνω άρθρο έχει σκοπό να ενημερώσει, να γνωστοποιήσει, να ενθαρρύνει τους γονείς να ψάξουν νέους θετικούς και παραγωγικούς τρόπους για το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

www.understanding-self.gr

[filos`ifigen]

Ποια είναι τα όρια που πρέπει να θέτουν οι γονείς αναθρέφοντας τα παιδιά τους; Πώς θα ξέρουν ότι θέτουν τα σωστά όρια; Και τι γίνεται αν αυτά είναι λανθασμένα ή αν δεν τηρηθούν; Ερωτήσεις βασανιστικές, που ταλαιπωρούν ιδιαίτερα τους γονείς και χρήζουν απαντήσεων. Εμείς απευθυνθήκαμε στην ειδικό, την ψυχολόγο Carola Folle-Αλέπη, για να μας διευκρινίσει ποια πρέπει να είναι αυτά τα όρια που θα θέσουν οι γονείς και με ποιο τρόπο θα το κάνουν.

«Η θέσπιση ορίων από τους γονείς, όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, είναι πολύ σημαντική. Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή, διότι αν δεν γίνει με το σωστό τρόπο, στη σωστή στιγμή, ή αν δοθούν λανθασμένα όρια ή ακόμη αν αυτά δεν τηρηθούν, τότε όχι μόνο δεν θα επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά θα υπάρξουν και αρνητικές επιπτώσεις, τόσο στα ίδια τα παιδιά αλλά και γενικότερα στην οικογένεια», μας τονίζει ευθύς εξαρχής η ειδικός.

Από πότε όμως αρχίζουν να τίθενται αυτά τα όρια; «Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, οι γονείς βάζουν συνεχώς όρια γύρω από το παιδί τους για να το προστατέψουν, χωρίς να κάνουν δεύτερη σκέψη για αυτό. Είναι αυτονόητο. Περιορίζουν τον εξωτερικό κόσμο για να μην εισχωρήσει στον κόσμο του παιδιού περισσότερο από όσο θεωρούν σωστό και αναγκαίο για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής ασφάλειάς του. Βάζουν όμως και όρια στον εσωτερικό του κόσμο, φροντίζοντας να μην πεινάσει ή διψάσει και να είναι καθαρό.

Όσο όμως μεγαλώνει το παιδί αρχίζει σιγά – σιγά να αμφισβητεί τα όρια γιατί τα «θέλω» του έρχονται σε σύγκρουση με τα «μπορώ» του και τα «θέλω» των γονέων του. Τότε πολλοί γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια στο παιδί τους ή να βάλουν όρια και να είναι σταθεροί στην τήρησή τους.»

Σε τι χρησιμεύουν τα όρια στη διαπαιδαγώγηση;

Τα όρια είναι εργαλεία που χρησιμοποιούμε για να «χτίσουμε» σχέσεις συνεργασίας, για να γνωστοποιούμε στα παιδιά τι θέλουμε καθώς επίσης και τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν προκειμένου να μπορέσουν να πάρουν αυτό που θέλουν. Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς είναι αυτό που βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους κανόνες και τις προσδοκίες των γονέων του επομένως σχετίζεται με τη διδασκαλία και όχι με τη τιμωρία.

Τι αντίκτυπο έχουν τα όρια που βάζουν οι γονείς στα παιδιά;

• Τα παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια και για να νιώσουν ασφαλή, θέλουν να ξέρουν ότι βρίσκονται υπό την προστασία και την καθοδήγηση των γονέων του. Με τη θέσπιση ορίων μέσα σε ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο καλλιεργείται η υπευθυνότητα του παιδιού, τα παιδιά θα μπορέσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να πειραματιστούν, έχοντας τους γονείς ως σημείο αναφοράς, ώστε αργότερα να αυτονομηθούν, να νιώθουν ικανά να επιλύουν προβλήματα και να έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους. Τα όρια μπορεί να είναι περιορισμοί που εξοργίζουν κάποιες φορές το παιδί, αλλά παράλληλα λειτουργούν σαν πύλες που πίσω τους νιώθει ασφαλές.

• Άπειρες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά στα οποία οι γονείς θέτουν σταθερά όρια που δεν περιορίζουν τις ευκαιρίες για πειραματισμό και επιτρέπουν την αυθόρμητη έκφραση, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, είναι ανεξάρτητα και υπεύθυνα.

• Το παιδί, ναι μεν δοκιμάζει τα όρια, όχι όμως για να προκαλέσει τους γονείς ή να «περάσει το δικό του», αλλά γιατί η παρόρμησή του να ξεπεράσει το όριο είναι δυνατή και θέλει να εξετάσει κατά πόσο το όριο εξακολουθεί να ισχύει.

Ποιες είναι οι συνέπειες για το παιδί αν δεν υπάρχουν όρια στην οικογένεια;

• Τα παιδιά που τους επιτρέπεται να κάνουν τα πάντα σε οποιαδήποτε στιγμή, δεν μαθαίνουν υποχώρηση, εκτίμηση, συμβιβασμό, αλλά και σεβασμό προς τον άλλο. Όταν θα βρίσκονται με άλλα παιδιά, δε θα ξέρουν πώς να μοιράζονται ούτε και να παίζουν μαζί τους επί ίσοις όροις. Έτσι, το παιδί δεν αποκτά τις ικανότητες που θα του επιτρέψουν να βρίσκεται με άλλους αν αυτοί δεν έχουν αποκλειστικό τους σκοπό την ικανοποίηση των δικών του αναγκών.

• Ένα παιδί που δεν γνωρίζει όρια και δεν μαθαίνει να τα τηρεί είναι ανασφαλές, αποπροσανατολίζεται εύκολα από κάθε είδος ερεθίσματος, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στους στόχους του και βιώνει συχνά την απόρριψη και τις συνεχείς αποτυχίες.

• Τα περισσότερα παιδιά που δεν έχουν ακούσει το «όχι» από τους γονείς τους δυσκολεύονται επίσης να κάνουν πραγματικούς φίλους, γιατί περιμένουν από τους άλλους να ικανοποιούν τις ανάγκες τους και επιπλέον δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν οτιδήποτε έχουν, γιατί το θεωρούν δεδομένο.

• Μια άλλη αρνητική συνέπεια απουσίας ορίων στην οικογένεια αποτελεί το γεγονός ότι αν στο σπίτι δεν υπάρχουν σαφή όρια και κανόνες, το παιδί δύσκολα δέχεται τη ύπαρξή τους στο σχολείο και στην κοινωνία.

• Όταν οι γονείς δεν βάζουν όρια στο παιδί τους, το εμποδίζουν να γίνει ανεξάρτητο και υπεύθυνο και παράλληλα καλλιεργούν την αίσθηση της παντοδύναμης η οποία το οδηγεί μακροπρόθεσμα σε πολλές απογοητεύσεις στον κόσμο έξω από την οικογένεια που δεν θα μπορεί να τις χειριστεί, καθώς πάντα θα τις χειρίζονταν άλλοι αντί γι’ αυτό.

Ποιες επιπτώσεις έχει η έλλειψη ορίων στους γονείς;

• Όταν οι γονείς δεν βάζουν όρια στα παιδιά τους και τα αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν και όποτε θέλουν ή βάζουν όρια τα οποία δεν είναι σταθερά, αυξάνεται σταδιακά η έντασή τους και η συναισθηματική φόρτισή τους και συνεπώς κινδυνεύουν να πέφτουν σε παρορμητικές, υπερβολικές και δυσανάλογες τιμωρίες.

• Επίσης αυξάνεται σταδιακά όλο και περισσότερο η ανεκτικότητά τους και δέχονται όλο και πιο πολύ τις παραβάσεις ορίων ή τις ακατάλληλες απαιτήσεις του παιδιού τους.

• Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να κινδυνεύουν να χρησιμοποιούν συναισθηματικού τύπου απειλές («η μαμά θα πεθάνει») για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις οι οποίες έχουν φύγει από τον έλεγχό τους.

Πώς πρέπει να βάλουμε τα όρια;

Οι γονείς πρέπει:

• Για να μπορεί ο γονέας να είναι σταθερός, θα πρέπει να είναι ο ίδιος σίγουρος ότι αυτό που κάνει είναι το σωστό. Διαφορετικά, δεν έχει αρκετή πειθώ και το μήνυμα που λαμβάνει το παιδί είναι συγκεχυμένο.

• Οι γονείς πρέπει να λειτουργούν ως ομάδα για να αποφύγουν το «παιχνίδι του καλού και του κακού» έχοντας κοινή τακτική στη συμπεριφορά τους και να μην επιτρέπουν στο παιδί να χειρίζεται τον έναν για να πετύχει αυτό που θέλει και να κάνει τον άλλον να μοιάζει «κακός». Με σταθερότητα στην κοινή απόφαση και την κοινή αντιμετώπιση δείχνουν και στα παιδιά ότι ενδιαφέρονται και οι δύο το ίδιο και ότι έχουν την ίδια γνώμη, πείθοντας ευκολότερα τα παιδιά να προβληματιστούν με το περιεχόμενο της κατάστασης που έχει προκύψει και όχι με το ποιον θα πάρουν με το μέρος τους. Με αυτή την τακτική, οι γονείς αποτελούν ταυτόχρονα πρότυπο για σχέσεις συνεργασίας και όχι αντιπαλότητας, μυστικών και συμμαχιών μέσα στην οικογένεια για τα παιδιά τους.

Τα «καλά» όρια χαρακτηρίζονται από:

• Σταθερότητα

• Αν τα όρια δεν είναι σταθερά, το παιδί μαθαίνει ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορεί να τα παρακάμψει, ασκώντας όλο και μεγαλύτερη πίεση. Για αυτό, οι γονείς δεν πρέπει να «προσπαθήσουν» να βάλουν όρια, αλλά να είναι πεπεισμένοι και αποφασισμένοι να το κάνουν. Αυτή την εσωτερική στάση θα την περάσουν και στο παιδί τους το οποίο με τη σειρά του αποδέχεται το όριο πιο εύκολα.

• Οι γονείς δεν πρέπει να περιμένουν άμεσα την απόλυτη τήρηση των κανόνων από το παιδί. Ακόμα, στις πρώτες εφαρμογές των ορίων τα παιδιά πιθανότατα θα αντιδράσουν πιο έντονα από πριν – θα φωνάξουν , θα κλάψουν και θα επιστρατεύσουν κάθε άσχημο χειρισμό που έχουν στη διάθεσή τους εναντίον των γονέων και θα ξεστομίσουν λόγια τα οποία ξέρουν ότι πληγώνουν («Δεν σε αγαπώ καθόλου», «Θα πάω να βρω άλλη μαμά»). Βέβαια, δεν εννοούν τίποτα από αυτά που λένε, ούτε είναι σε ένα τέτοιο ξέσπασμα σε θέση να ακούσουν τους γονείς τους ή να συζητήσουν το θέμα. Για αυτό το λόγο θα ήταν καλό οι γονείς να αδιαφορήσουν για τη συμπεριφορά τους και να το συζητήσουν μόλις έχει ηρεμήσει η κατάσταση.

• Διαύγεια

• Τα όρια πρέπει να είναι ξεκάθαρα, συγκεκριμένα και να εκφράζονται με ευκρίνεια.

Παράδειγμα:

«Θα σου διαβάσω το παραμύθι αν έχεις βάλει τις πιτζάμες σου και έχεις πλύνει τα δόντια σου μέχρι τις οχτώ η ώρα. Μετά από αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να σου διαβάσω το παραμύθι γιατί θα έχει έρθει η ώρα να κοιμηθείς.»

• Στη θέσπιση ορίων, οι γονείς πρέπει να συμπίπτουν τα μη λεκτικά με τα λεκτικά μηνύματα γιατί αλλιώς το παιδί παίρνει ένα «διπλό μήνυμα» που το συγχέει και που κάνει τη συνεργασία σας πιο δύσκολη. Διπλά μηνύματα λαμβάνει το παιδί όταν ο γονέας π.χ. εκφράσει κάποιο όριο με διστακτική φωνή, με ερωτηματικό ή μη σιγουριά, αν η στάση του σώματός του εκπέμπει ανασφάλεια ή αν δεν κοιτάζει το παιδί αλλά κάποιο άλλο άτομο για «συμπαράσταση».

• Συνέπεια

Επιτρέπουμε μια θετική συνέπεια να συμβεί μόνο όταν το παιδί κάνει αυτό που έχουμε συμφωνήσει / ορίσει.

• Όρια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, το στάδιο ανάπτυξής του και ανάλογα με το χαρακτήρα του

• Τα πολύ μικρά παιδιά (ως 2 ετών περίπου) δρουν κυρίως αυθόρμητα και συναισθηματικά. Δεν έχουν την γνωστική ωρίμανση να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των πράξεών τους, δεν μπορούν να δουν μια κατάσταση από την οπτική γωνία του άλλου και δεν μπορούν να αναθεωρήσουν τις πράξεις τους και να τις τροποποιήσουν όταν έλκονται από κάτι. Σε αυτή την ηλικία, σε μια «ήπια» ανεπιθύμητη συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ελαφρύ σπρώξιμο άλλου παιδιού) η πιο αποτελεσματική αντίδραση είναι η άμεση καθοδήγηση στην επιθυμητή λύση. Σε επικίνδυνες συμπεριφορές (σκαρφάλωμα σε έπιπλα, δυνατό δάγκωμα εσκεμμένο) ο γονέας πρέπει να πάρει ένα σοβαρό ύφος, να εμποδίσει την επικίνδυνη συμπεριφορά ή να την διακόψει με αποφασιστικότητα, λέγοντας ένα σοβαρό «όχι» και στη συνέχεια να καθοδηγήσει το παιδί σε μια επιθυμητή συμπεριφορά που κατά προτίμηση είναι μια παραλλαγή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς

• Σε παιδιά από 2 ετών η θέσπιση ορίων πρέπει να συνοδεύεται πάντα από μια εξήγηση για τους λόγους για τους οποίους τίθενται. Από 2 1/2 ετών ένα παιδί έχει μεγαλύτερη αίσθηση των συνεπειών των πράξεών του και μαθαίνει να ελέγχει τη συμπεριφορά του, να δέχεται κανόνες, να εκφράζει με υγιή τρόπο τα συναισθήματά του, να είναι σε θέση να αποφύγει κινδύνους και γενικότερα να γίνεται υπεύθυνο.

• Όσο μεγαλώνει το παιδί, τα όρια πρέπει να προσαρμόζονται συνεχώς στο αναπτυξιακό του επίπεδο και να σχετίζονται με τις δυνατότητες που έχει αποκτήσει. Οι γονείς πρέπει να φροντίσουν να δημιουργήσουν όλο και μεγαλύτερα πλαίσια με τα όριά τους στα οποία να κάνει το παιδί επιλογές ανάλογα με την ηλικία του έτσι ώστε να είναι σε θέση στην εφηβεία να πάρει σωστές αποφάσεις και να κάνει επιλογές εποικοδομητικές για τη ζωή του.

Για να μάθετε περισσότερα επισκεφτείτε τη σελίδα της ψυχολόγου Καρόλα Folle-Αλέπη www.carola-alepi.gr

[ΦΑΝΗ26]

Ρε Ιφι.. Κοντεψαν τα βγουν τα ματια μου με τοοοοοοσα που διαβασα.. Απαπαααα..