Μετάβαση σε περιεχόμενο

Διαφορά ηλικίας μεταξύ αδερφών


KONSTANTIA

Recommended Posts

Καλησπέρα σας! Θα ήθελα να ακούσω γνώμες και εμπειρίες σχετικά με την ιδανική/ καλή διαφορά ηλικίας μεταξύ του 1ου και του 2ου παιδιού σε μια οικογένεια. Μικρή ή μεγάλη? Σχετίζεται με την ηλικία της μητέρας? Με την εργασία της? Με το αν έχει βοήθεια από γιαγιάδες - παππούδες?

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Καλησπέρα γλυκιά μου Konstantia μου... Οπως γνωρίζεις απο αλλα post δυστυχως δεν εχω ακομη παιδάκια οπότε δε θα απαντήσω ως μητέρα αλλά ως γυναίκα που αγαπάει πολύ τα παιδιά και φροντίζει να ενημερώνεται για ό,τι τα αφορά. Αρχικα καλο είναι να προσδιορίσουμε τι εννοούμε με τον ορο "ιδανική" διαφορά. Αν εννοούμε δηλ "ιδανική" για τα ίδια τα παιδιά καλό ειναι να απέχουν κατά τη γνώμη μου μέχρι 2 το πολυ 2,5 χρονια, ώστε να μεγαλώσουν μαζί..Να παίζουν να έχουν κοινές εμπειρίες και να δεθούν σαν αδέρφια.. Από την άλλη αυτό δεν ξέρω κατά πόσον είναι ιδανικό για τους ιδιους τους γονείς καθώς καλουνται να διαχειριστούν και εκείνοι μια κατάσταση που είναι κάποιες φορές περίπλοκη.. Ενα 2χρονο παιδί που αποκτά ξαφνικά αδερφάκι είναι σιγουρο πως τον πρώτο καιρό θα αντιμετωπίσει δυσκολια να διαχειριστεί την άφιξη του αδερφού ή της αδελφής του..Είναι λογικό.. Ως μοναχοπαίδι ειχε συνηθίσει να συγκεντρώνει την απόλυτη προσοχη γονέων και παππούδων και ξαφνικά πρέπει να μαθει να μοιράζεται την αγάπη, τα χάδια.. τα παιχνίδια του. Η ζήλια είναι απολυτα φυσιολογικό συναίσθημα και σε αυτή την περίπτωση σχεδόν αναπόφευκτο..Εκδηλώνεται μάλιστα με ποικίλους τρόπους.. Αλλά παιδιά είναι κάπως πιο νευρικά ή επιθετικά, αλλά μπορεί να αρχίσουν να γκρινιάζουν διαρκώς  ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παλινδρομουν και ξαναυιοθετουν παλιότερες  συνήθειες τους.. "θελω πιπιλα" " νανουρισε με όπως το μωρό" "τάισε πρώτα εμενα", κλπ. Δε θεωρώ όμως ότι αυτή η περίοδος κρατάει πολύ. Αν το παιδί βεβαιωθεί πως οι γονείς του θα συνεχίσουν να το αγαπούν επανέρχεται η ισορροπία. 

 

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Γλυκιά μου @Gelie σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Το γεγονός ότι δεν είσαι μανούλα δεν σε καθιστά λιγότερο ικανή να απαντήσεις σε μια τέτοια ερώτηση, το αντίθετο μάλιστα υπό την έννοια ότι έχεις πιο αντικειμενική ματιά! Εγώ προβληματίστηκα σχετικά με αυτό μετά από ένα περιστατικό που συνέβει με το παιδί μου και την ανηψούλα μου που σε 2 μήνες θα γίνει 2 ετών και η μητέρα της περιμένει τον ερχομό του δεύτερου παιδιού. Συγκεκριμένα πήγαμε σπίτι τους και έβαλα τον μικρό στο καρεκλάκι της να καθίσει λίγο και μετά ο μπαμπάς της πήγε να πάρει αγκαλιά τον μικρό και εκεί "θύμωσε" και τον "χτύπησε" στο ποδαράκι και φυσικά ο δικός μου έκλαψε επειδή μάλλον τρόμαξε. Σε αυτό το σημείο αναρωτήθηκα αν η μικρή διαφορά μεταξύ των παιδιών εξομαλύνει τις ζήλιες και τις όποιες διαφορές ή το αντίθετο, δλδ να είναι η διαφορά 5-6 χρόνια και το μεγάλο παιδί να "καταλαβαίνει" ότι είναι βρέφος και έχει περισσότερη ανάγκη για προσοχή και φροντίδα

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Konstantia μου δεν έχει να κάνει η ζήλια με τη διαφορά ηλικίας. Με την αδερφή μ έχουμε ακριβώς δύο χρόνια διαφορά, εγώ είμαι μεγαλύτερη κ λέει η μαμά μ ότι δ τη ζήλεψα ποτέ. Ίσα ίσα ήμουν δύο χρόνων κ ζητούσα να μ τη βάλουν στην αγκαλιά μου. Κ γω είμαι της άποψης ότι η καλύτερη διαφορά είναι 2-3 χρόνια γτ μεγαλώνουν μαζί κ ξενοιαζει κ τ ζευγάρι. Αν περιμένεις να γίνει 5-6 χρόνων μπορεί να σ φανεί βουνό να μπεις πάλι στην διαδικασία. Μία συνάδερφος μ έχει 3 παιδάκια τ κάθε ένα με 5 χρόνια διαφορά. Ο δεύτερος ζηλεύει πάρα πολύ τον τρίτο. Που έχουν κ 5 χρόνια! Άσε που τον μικρό, τώρα είναι 4, δεν τον θέλουν κ τον κλείνουν έξω από τ δωμάτιο κ ο καημένος κλαίει. Φυσικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες το πότε θα φέρει στον κόσμο το ζευγάρι ένα παιδί είτε είναι τ πρώτο είτε τ δεύτερο είτε τ τρίτο. Αν υπάρχει βοήθεια, αν τ πρώτο μωρό είναι σχετικά ήρεμο κ συνεργάσιμο και φυσικά οι οικονομικοί παράγοντες. Αλλά να σ πω με την εμπειρία μ τι έχω μάθει? Ότι τ παιδί είναι κ θέμα τυχης! Εμένα μ πήρε δύο χρόνια για τ πρώτο. Το δεύτερο μπορεί να ρθει στο πρώτο μήνα, στο πρώτο χρόνο ή και πότε! Όπως επίσης ξέρω κ ζευγάρια που πιάσαν τ πρώτο στις πρώτες προσπάθειες κ στο δεύτερο τους πήρε πάνω από χρόνο. Εγώ προσωπικά περιμένω τη μπέμπα μ από μέρα σε μέρα, μη σ πω από ώρα σε ώρα. Επειδή όπως είπα μας παιδεψε λίγο τ χρόνου τέτοιο καιρό σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για δεύτερο κ ότι γίνει!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εχω μια αδερφούλα μεγαλύτερη 3,5 χρόνια.... Πάντα με προστατευε και με πρόσεχε... ήταν η ασφαλεια μου και συνεχίζει να είναι! Ποτέ δε ζήλεψε σα παιδακι που ήταν όλοι το λενε... θυμαμαι όμως τον εαυτό μου να ζηλευει... χαχαχα δε φτανει που ηρθα δευτερη, ζηλευα κιόλας που οι γονείς μου με εφεραν πιο μετα... (κι αυτό ολοι το λενε)

Οπότε νομίζω πως δεν υπάρχει κατι στανταρ σε τετοιες περιπτωσεις! :) 

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κοπελα μου Καλησπερα..οπως σου ειπαν και τα κοριτσια η διαφορά ηλικίας ειναι σχετική οσον αφορά τη συμπεριφορά των παιδιών..εγω με την αδερφή μου εχω σχεδόν 4 χρονια διαφορά..παντα με προστάτευε και λειτουργούσε σαν "μαμά" απέναντι μου.η αδερφή μου χει 4 παιδια..ο πρώτος 7 χρόνων και ο μικρός γεννηθηκε οταν εκεινος ηταν 3.. ειχαμε προβληματα συμπεριφοράς απο οταν ηταν ήδη έγκυος..π.χ οταν του έλεγε"δεν μπορω να σε σηκώσω καρδούλα μου,ελα να σε παρω αγκαλίτσα στον καναπε" εκεινος θύμωνε..οταν γεννηθηκε βεβαια ο μικρός δεν ειχαμε κάποια τραβηγμένη κατασταση..οι διδυμουλες μας ήρθαν οταν ο μικρός ηταν 2,5 ετων..(και μαλιςτα πρόωρακι)και ακομα και μεχει σημερα που χουν περάσει δυο χρονια εχουμε ζήλιες και καβγάδες αναμεσα τους..δλδ τους περνει τα παιχνίδια,τσακώνονται,και θελει συχνά πυκνά να τον "κανουμε μωρο" δλδ να τον κραταμε αγκαλιά,η να τον βάζουμε στο κρεβατι..απο ενός ετους ετρωγε μονος..και τωρα ζητάει να τον ταΐσουμε..ολα όμως ειναι πράγματα που παλεύονται και συμπεριφορές που θα διορθωθουν..η παιδοψυχολος που συμβουλευτηκαν είπε να του κάνουν εν μέρη αυτα τα χατηρια..και να προσπαθούν να περνάνε ξεχωριστό χρονο με το καθε παιδι και αν μην ειναι παντα οοοοολοι μαζι..κάνοντας τα παντα οοοολοι μαζι..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κορίτσια μου, σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις απαντήσεις σας και κάθε μια ξεχωριστά! Εγώ έχω 4 χρόνια διαφορά με την αδερφή μου και πιστέυω ότι την ζήλευα όταν ήταν βρέφος αλλά ποτέ δεν σήκωσα χέρι επάνω της και όσο μεγάλωνε και σήκωνε αυτή χέρι πάνω μου η μαμά μου έλεγε "κάνε υπομονή, μην την χτυπήσεις, δεν καταλαβαίνει" οπότε υπάκουα στην μαμά! Η αλήθεια είναι ότι είμαι ήδη 33 και αν είναι να κάνω δεύτερο παιδί κάποια στιγμή θα ήθελα η διαφορά να είναι φυσιολογική για μένα δλδ 2-3 χρόνια αλλά μόνο ο Θεός τα ξέρει και τα κανονίζει αυτά! Βέβαια, όπως παρατήρησε και η @Diwni, συντρέχουν ΠΑΝΤΑ και άλλοι λόγοι όπως το οικονομικό και το εργασιακό - διάδα αδιαίρετη! Ας είμαστε πάνω από όλα γερές και δυνατές και όποια στιγμή και να μας τα στείλει ο Θεούλης θα τα δεχτούμε με αγάπη!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

στις πριν 7 λεπτά, ο/η KONSTANTIA είπε:

Κορίτσια μου, σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις απαντήσεις σας και κάθε μια ξεχωριστά! Εγώ έχω 4 χρόνια διαφορά με την αδερφή μου και πιστέυω ότι την ζήλευα όταν ήταν βρέφος αλλά ποτέ δεν σήκωσα χέρι επάνω της και όσο μεγάλωνε και σήκωνε αυτή χέρι πάνω μου η μαμά μου έλεγε "κάνε υπομονή, μην την χτυπήσεις, δεν καταλαβαίνει" οπότε υπάκουα στην μαμά! Η αλήθεια είναι ότι είμαι ήδη 33 και αν είναι να κάνω δεύτερο παιδί κάποια στιγμή θα ήθελα η διαφορά να είναι φυσιολογική για μένα δλδ 2-3 χρόνια αλλά μόνο ο Θεός τα ξέρει και τα κανονίζει αυτά! Βέβαια, όπως παρατήρησε και η @Diwni, συντρέχουν ΠΑΝΤΑ και άλλοι λόγοι όπως το οικονομικό και το εργασιακό - διάδα αδιαίρετη! Ας είμαστε πάνω από όλα γερές και δυνατές και όποια στιγμή και να μας τα στείλει ο Θεούλης θα τα δεχτούμε με αγάπη!!!

Tην υγεια σας να εχετε κοριτσακι μου!!! Να χαίρεσαι το μπεμπακι σου! :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

στις πριν 2 λεπτά, ο/η peacock είπε:

Tην υγεια σας να εχετε κοριτσακι μου!!! Να χαίρεσαι το μπεμπακι σου! :)

Ευχαριστώ @peacock μου γλυκιά!!!! :x

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πάντως μη νομίζεις ότι ενα παιδί 5 ετών έχει την ωριμότητα να καταλάβει και να αποδεχτεί πως το νεογεννητο αδελφάκι του χρειάζεται περισσοτερο τη φροντίδα της μαμάς.. Ναι μεν ειναι μεγαλυτερο σε σχεση με ενα 2χρονο ομως δεν παυει να ειναι μικρο ηλικιακά και να εχει όπως όλα τα παιδιά τις ανασφαλειες του. Εχω δουλεψει σχεδον τρία χρόνια σε παιδότοπο και εχω γνωρισει 5χρονα που δυσκολεύτηκαν πολύ να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και να αποδεχτούν ότι δεν αποτελούν πια τη μοναδική αγάπη του μπαμπά και της μαμάς αλλά υπάρχει πλέον και άλλο παιδί που έχει και εκείνο δικαιώματα και είναι και αυτό ισότιμο μέλος της οικογένειας.. Από την άλλη πάλι και εγώ όταν γεννήθηκε η αδερφή μου ήμουν 2,5 και από οτι μου λένε οι γονείς μου για αρκετό διαστημα δεν την ήθελα καθόλου....!!  (Πιστευω δηλ πως αν ειχα την ευκαιρια τοτε με ενα μαγικό ραβδάκι να την εξαφανισω θα το έκανα άνετα...) Επειδη όμως δεν ήμουν καθόλου επιθετικό παιδί τη ζήλια μου την εκδηλωνα με υπερβολική γκρίνια....Νομίζεις δηλαδή πως το χειρότερο σενάριο είναι το μεγαλο παιδί να χτυπάει το μικρό όμως δεν ξερεις πόσο βασανιστικό ειναι να έχεις μια διαρκή μιρλα στα αυτιά σου... Παρά το γεγονός ότι οι γονεις ασχολούνταν συνέχεια μαζί μου για να μην αισθάνομαι ότι παραγκωνιζομαι, εγώ θυμάμαι αμυδρά πως είχα μονίμως ένα παράπονο για τα παντα.... Κοινως τους ειχα τρελάνει με τη διαρκή μουρμουρα μου.. Αλλά τι να με έκαναν.....;;; Δεν ειχα καρτουλα αλλαγης να με επιστρεψουν..  χαχα.. Μετά την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωρίζεται.... Πόσο πρεπει να τους βασανισα θεέ μου.... Εκ των υστέρων όμως θεωρώ πως το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει οι γονείς μου είναι η σχεδον συνομηλικη αδερφή μου.. Το ότι απέχουμε μόνο 2,5 χρονια μας βοήθησε θεωρώ να είμαστε πιο δεμένες. Έχουμε και καποιες κοινές παρέες.. Νιώθω πως είναι το άλλο μου μισό.. Αντίθετα άτομα που εχω στο οικείο μου περιβάλλον τα οποία έχουν 10-11 χρόνια διάφορα με τον αδελφο ή  την αδελφή τους έχουν μεγαλώσει σαν δυο μοναχοπαιδια. (Και αναφέρομαι σε 2 διαφορετικές περιπτώσεις όπου τα αδέρφια έχουν παρόμοια ηλικιακή απόσταση). Υπάρχει εννοείται αδελφική αγάπη όμως δεν παρατηρώ κανένα φοβερο δέσιμο.. Ιδιαίτερα τα μικρότερα πάνω που ξεπεταχτηκαν λιγάκι και σταμάτησαν να παίζουν με τα παιχνίδια τους, τα αδέρφια τους έφυγαν από το σπίτι για σπουδές και συγκατοικηση με το ταίρι τους... Απολυτα λογικό όταν ο ένας είναι 11 και ο άλλος 22... Μια φιλη μου πάλι που απέκτησε αδελφή στα 16  (μετα απο πολλές αποβολές της μαμας της), ανέπτυξε σχέση με το μωρό σαν να είναι μητερα και όχι μεγάλη αδερφη... Όπως και να εχει όπως προαναφέραμε όλα είναι σχετικά.. οι άνθρωποι κάνουμε κάποια πλάνα και κάποιες προσπάθειες να τα πραγματοποιήσουμε.. Από εκεί και πέρα όλα είναι στα χέρια τους Θεού και της τύχης....

 

 

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Προσθήκη...